Τρίτη 16 Απριλίου 2013

No 234 (Ερημίτης)


Χάραξα στη πόλη,
δρόμους
ολοκαίνουργιους,
τους παλιούς κι άσχημους
τους τσαλάκωσα,
και όλα τα υπόλοιπα,
με μαύρο χρώμα
τα έσβησα·
κι έπειτα,
το πινέλο της αγάπης,
από τη θήκη
με τις παραδεισένιες πέτρες
ανέσυρα
και νέα σπίτια ζωγράφισα,
πολύχρωμα:
με αγάλματα αναγενησιακά
και βιβλικούς πίνακες·
------------------------------------
κι όταν τέλειωσα,
στη σμαραγδένια όαση
των ματιών της,
·οι συμπαντικοί
πολεοδόμοι βοήθησαν·
το κόσμο που
δημιούργησα,  
με συγκίνηση εναπόθεσα.  
------------------------------------
Ερημίτης είμαι τώρα,
ένας πλανόδιος
του έρωτα,
παραπλανημένος:
η σκόνη του σύμπαντος
τ’ αστέρια μου
έσβησε,
κι έμεινα ολομόναχος,
με το γκρίζο λύκο  
της τιμωρίας:
·τον οβελίσκο
των χαμένων ψυχών·
που πρέπει
να υψώνω συνεχώς

με κυβόλιθους,
μέχρι την αιωνιότητα·
--------------------------------------------------------------
αποκάλυψη φωνάζω φλεγόμενος, αποκάλυψη.



AlexMil 16-04-2013




Δεν υπάρχουν σχόλια: