Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Νο 240 (το σκοτάδι)


Μη φοβάσαι
το μαύρο αέρα,  
τις ευθύβολες  ακτίνες  του ήλιου
με το σώμα της κρύβει,  
·η ΓΑΙΑ·
η μητέρα όλων μας,
γι αυτό λοιπόν ησύχασε,
το φέγγισμα  των άστρων,
στις  φυλλωσιές
των αρχέγονων  αισθημάτων,
το σκοτάδι κάνει ορατό:
τα φιλιά μας για να βλέπεις ,
και τους γλυκούς  
γενναιόδωρους αναστεναγμούς
να ψηλαφείς:
για να λατρεύω 
στις κόρες των ματιών σου,  
το χλωμό θεόρατο
φεγγάρι·
λένε πως οι σκιές 
το βράδυ κρύβονται ,
γιατί φοβούνται
των πραγμάτων
τις εξαφανισμένες ακμές ,
είναι ψέματα,
τους ανθρώπους  αγκαλιάζουν
μικρή μου,
δεν  το αισθάνεσαι;
ανατριχιάζεις, 
κι ο βραδινός άνεμος:
οι αναπνοές των ξωτικών,
στ αυτί σου σιγοψιθυρίζουν
της ύπαρξης
τις μυστικές αμμουδιές·


πιασε  μου το χέρι,
μας βοηθά το σκοτάδι
το χρόνο να ζαλίσουμε,
κι ας βαδίσουμε στο δρόμο
που  τ’ άστρα
των προγόνων μας
δείχνουν  στο  διψασμένο χώμα, 
μη φοβάσαι,
δες τους σπινθήρες  στο δάσος,
είναι οι αθάνατες ψυχές,    
το αύριο,
κάποια στιγμή,
το αιώνιο παρόν μας.

AlexMil    22-04-2013

Δεν υπάρχουν σχόλια: