Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Νο 218 (Η πτώση)

Υπέρτατη
προσπάθεια,
οι μύες εκτίναξαν
τα χέρια,
σχεδόν τα διέλυσαν,
τα δάκτυλα απεγνωσμένα
να γαντζωθούν
στο σκληρό χώμα
τα νύχια μάτωσαν,
έσπασαν τους τένοντες
•η ζωή
το θάνατο παλεύει,
το κατρακύλισμα
προς
το γκρεμό
να σταματήσει•
συσπάται το κορμί,
το βάρος,
πύρινες λεπίδες
διαμελίζει
τις αρθρώσεις,
ύστατη εκτίναξη,
τους σπόνδυλους
διαλύει,
τα χέρια παραλύει.
Οι σκέψεις
στα μάτια παγωμένες,
τον θάνατο
έχουν αποδεχθεί,
η πτώση
απ τη ψυχή
εγκαταλειμμένη,
περιφρονεί
τη σύγκρουση
με τη σκληρή ύλη:
γρανιτένια υποκρισία,
σε χωμάτινα
υποστρώματα
ψεύτικων λόγων
και φθηνών στίχων.

AlexMil 01-04-2013

2 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

θαυμάσιο... όμορφος ο στίχος σου... και η πτώση... απίθανη! μπράβο!

AlexMil είπε...

Ευχαριστω Λαμπρινη....τη πτωση δυστυχως τη συναντάμε στη ζωή μας όλο και πιο συχνα

καλησπέρα