Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

μέθοδος

Μέθοδος
της επιβίωσης,
πολύ απλή,
σουπερ
αποτελεσματική:
πηδιέσαι
όταν το επιβάλουν
ή στο ζητούν
ευγενικά οι ισχυροί
και ζηλόφθονα
ως εκδικητικά
τους αδύναμους
εσύ πηδάς
όπου μπορείς•
Μην απορείς
λοιπόν μπάσταρδε,
όταν μοναχικός
στέκεις
στα πεζοδρόμια
της ζωής
και παρότι
εκλιπαρείς,
κανείς
δεν σε βοηθά,
όταν
σε αρπάζουν
τα σκουπιδιάρικα
της τελικής
απογραφής.

AlexMil (19) 4.40 πμ

τη διεύθυνση έδωσαν

Πριν λίγο
τη γνώρισα,
οι σκιές
που γύρω μου
προκλητικά τριγυρνούν,
το δρόμο
μου έδειξαν:
στο
δισκοπότηρο
με τους pop
φαλλούς,
την ηδονή
με βαλαν να πιω
και έπειτα
τη διεύθυνση
μου έδωσαν•
άγια
η μοναξιά,
αλλά γίνεται
άγρια
όταν πνίγεται
στα δάκρυα:
τα φιλιά της
με πόθησαν
και τη
σάρκα της
ρούφηξα
μέχρι εκεί
που έφθασε η ψυχή•
Ο αέρας,
χτικιό σκονισμένο,
έπειτα,
τα όνειρα παρέσυρε
και με
ξανάβαλε
στο ράφι των
άσημων
αγνοουμένων,


AlexMil (18) 4.05 πμ

Ψέμα

Το ψέμα,
με τα ουρλιαχτά του,
προσωρινά
μπόρεσε
ζουρλομανδύα
να με φορέσει,
γόνιμες
οι πόρνες του,
μια άγονη
νύχτα
με απήγαγαν•
φυλακισμένο
με κράταγαν,
αλλά τους ξέφυγα,
στίχους
μες στο μυαλό μου
έγραψα
και κάποια
στιγμή
τους ζωντάνεψα•
περίστροφο
στο χέρι
μου βαλαν,
και ήσυχα
μες στο σκοτάδι
της χαραυγής
χάθηκα.

AlexMil (17) 2.45 πμ

Ωδες

Νότες,
χυμένες
σε καλούπια
μπετονένια,
υμνούν
σε τοίχους σπιτιών,
των αρχόντων
την ελευθερία•
Ηλίθια ύλη,
νομίζεις πως μπορείς
με τσιμεντένιους
ψαλμούς
•από το πλακούντα•
των δυνατών
να με πείσεις;
Κτίζεις
χωρίς Ιδανικά:
σε μερικά τετραγωνικά
γεννήτριες
κανιβάλων,
κράζεις στους
ύπνους μας
τα τροπάρια
των αναγκών σου,
αλλά ξέρεις
κάτι,
κάθε πρωί
ωδές συνθέτω
με τις νότες
που δεν μπορείς,
ευτυχώς
να καταλάβεις.

AlexMil (16) 1.45 πμ

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Νο 216 (αναπληρώνω)

Φαγώνεται
η φαντασία μου,
στους μονόδρομους
της μετριότητας
οι εχθροί μου,
στοιχισμένα μπλέντερ,
αλέθουν
τις σκέψεις μου
και με πλαστικά
ασημοστόλιστα
καλαμάκια,
άπληστα
τις ρουφούν·
Ευτυχώς,
τα μυαλά τους,
κουδουνισμένα,
στη παγωμένη
άσφαλτο της εξουσίας,
πίσω από νταλίκες
μ ε παλέτες
από νόμους
χαμουρεύονται
και ξεχνούν·
τη φαντασία αναπληρώνω,
γρήγορα,
με μεταγγίσεις
συντροφικές.
 

AlexMil 29-03-2013 9.00 μμ



Νο 215 (χορός)

Καλά,
με πέθανες,
σε bar ήρθαμε
και τώρα
σεληνιάζομαι
και κάνω
πως χορεύω:
·doggy –style·
παλιόγρια,
στο κέντρο
μ’ έσπρωξες,
κτυπιέμαι
τώρα
σαν επίτιμος
από τρελάδικο,
χέρια
και πόδια,
ένας κωλόγερος
ξεχαρβαλωμένος·
Gangnam style
το λες,
ξεμωράθηκαμε,
άντε στο διάολο
σου λέω εγώ. 


AlexMil 29-03-2013

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Νο 214 (Τη γουστάρω)























Είναι επική μουνάρα 
η γκόμενα,
με τη πρώτη το βλέπεις, 
τυπική καυλόφατσα,
τη κοιτάς
και τα μάτια της
βογκούν
όταν χαμηλά τα κατεβάζει·
σαν ρουφήχτρα
τα χείλια
με τη γλώσσα
σχηματίζει,
·μυθικό·,  
να τον αρπάξει θέλει,
όταν τον εντοπίσει
και τουλάχιστον  
“καλώς”
να τον χαρακτηρίσει.

Το έλεγε παντού,
γλυκοτσούτσουνους
γούσταρε,
μάστερ  είχε στη
πεοντολογία,
υπερηφανευόταν:
απ το κωλαράκι
τους καταλάβαινε ·
αν ήταν  στρογγυλό
και καλοθρεμμένο,
όχι πεσμένο
αλλά λίγο χυμένο, 
κι αν κουνιόντουσαν
αλλά Ντελόν
τότε ήταν
γλυκόπιοτοι,
αν τον είχαν και
στραβό, 
τόσο το καλύτερο.

Παρτουζέρ
όπου  την έπαιρνε,  
αλλά είναι  τίμια
όπως λέγετε.
Mα τις χίλιες
και μια πίπες,
σας τα λέω αυτά
γιατί με απορρίπτει
συνεχώς,   
τα προσόντα μου
βλέπει στο κολάν:
εξογκωμένα
και χασκογελά,
στους άλλους 
τα δείχνει και γελά
κι όλο μου λέει
σκωπτικά:
το μουνί και να πιάνεις
πούτσα δεν γίνεται·

Πες τε μου καυλιάρηδες ,
τι να κάνω;
την αγαπώ τρελά,
πρόστυχα μιλήστε μου
μήπως και ηρεμήσω.


 


















AlexMil

No 213 (ένα κλικ ήσουνα)



Όταν το ζήτησες
εκείνο το ξινόγλυκο
απόγευμα ,
είχα την αίσθηση
πως το θελες,
γι αυτό 
και συμφώνησα
να τελειώσουμε:
από χαρά έκλαιγα,
νόμιζες 
γιατί  την αγάπη μας,
εντάξει,
στο λέω τώρα,
·σε βαρέθηκα·
με μετρούσες
απ τα like που σου κάνα
στις παπαριές
που έγραφες,
·τα ήθελες αχόρταγα·
τελικά, 
ένα κλικ μου έγινες,
τικ στ’ ακροδάχτυλα
απέκτησα,
ξύρισα και το κεφάλι,
νυχθημερόν
ανόητους
στίχους απαγγέλλοντας
και ξέρεις;
ούτε μερακλού
στα μπλουζ
ήσουν όπως έλεγες.
 

AlexMil  28-03-2013 3.00 πμ

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

No 212 (Επιγραφές)



Αντιμέτωπος
με την
υποκρισία της,
βουτηγμένος
σε όνειρα
πορνό
με ηρωικά
μουνιά,
τα λόγια μου
έχανα,
σε πόρτα
σιδερένια
γαμιόντουσαν,
επιγραφές
γινόντουσαν
και σε μια νύχτα
σκούριαζαν,
ούτε γι ανακύκλωση,
άξιζαν·
τελικά,
ξέμεινα από λόγια,  
έφαγα
τις τηγανητές μου
σκέψεις
και  δαφνο στεφανωμένος
αποχώρησα.


AlexMil
 27-03-2013 8.00 μμ
 

Νο 211 (Πολεμιστές)

Πολεμιστές,
από την άλλη πλευρά
του κόσμου
μας καλούν,
ψίθυροι στην αρχή
σαν το θρόισμα
της ξεραμένης Τούνδρας
κι έπειτα,
συντονίζονται,
με τα άνυδρα
γυμνά βουνά
και τις λυσσασμένες
ανεμοθύελλες:
ιαχές γίνονται,
τρομαχτικές•
λησμονημένες ψυχές,
με πολεμικά μάτια
και ανήσυχα κορμιά,
τις λόγχες
κραδαίνουν
στην σκόνη του δειλινού,
φαίνονται πολλές,
αμέτρητες:
άνθρωποι
ανυποψίαστοι
σε αέναες
χρονικές
αναταράξεις.

AlexMil 27-03-2013

No 210 (ζώα αφύσικα)

Ξάφνου το φως,
υπέρλαμπρα φωτίστηκε,
τα φωτόνια,
σαν κοσμικές μακρό εντολές ,
την ψυχή μου μάγεψαν,
κι όλα έγιναν παράλογα,
η προοπτική ξέφυγε,
μπερδεύτηκε στην αντίληψη
και οι αισθήσεις, απελευθερωμένες,
όλους τους έβλεπαν :
ζώα αφύσικα, υβριδικά,
σαν βγαλμένα
από φόρμουλες μαθηματικές•
φοβήθηκα,
μορφές εξωφρενικές,
με πρόσωπα γνωστά,
με κοιτούσαν και γελούσαν •
ούρλιαζα όταν
στο καθρέπτη έτρεξα,
•άνθρωπος ήμουν ευτυχώς•
μάτια πολλά
και πλοκάμια περισσότερα.

AlexMil 26-03-2013

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

AlexMil (11)



Όλων των ειδών,
οι μπουρμπουλήθρες 
στο μυαλό τους
περιπλανώνται,
ευτυχώς,
αναγνωρίζονται:
γεμάτες  
με φωσφορίζων 
κόκκινο υγρό
κι όταν σκάνε,
·από λιπαρά,
τροφοδοτούνται·
χρώμα
οι καλοί άνθρωποι  
αποκτούν:
σαν αυτό
των γουρουνιών:
περίοπτη θέση
στη φάρμα
των γραβατωμένων
σκουπιδιών.

AlexMil  (11) 25-04-2013 9.30 μμ                           

Νο 209 (Διεκδικώ)

Νο 209 (Διεκδικώ)

Με κυνηγούν,
οι άψυχοι
των δανειστών,
στεγνή η γη
κι ο αέρας πνιγηρός,
ο κόσμος
των εντεταλμένων
κυνηγών:
πολιτικοί,
με την αναλγησία
ως υπέρτατο
προσόν,
τη πληρωμή
των εντολοδόχων
απαιτούν :
ανθρώπινες ζωές•
άνθρωποι
σέρνονται
στους έρημους
δρόμους,
λιμοκτονούν
και αυτοκτονούν
κι εγώ διεκδικώ,
•τη ζωή•,
το αξίζει,
τουλάχιστον
γι αυτόν
που το προσπαθεί.

AlexMil 25-03-2013 (3.00 πμ)

Νο 208 (το πρόσωπο)

Νο 208 (το πρόσωπο)

Ο δρόμος
μισοσκότεινος,
μόνο αδύνατο φως,
από το σπίτι
απέναντι,
κίτρινο,
σαν με το σκοτάδι
να παλεύει
και το πρόσωπο,
ίχνος αδιόρατο
να με κοιτά:
κάδρο
απελπισμένης
ψυχής
απ την υπόγεια
πινακοθήκη
της ζωής•
επιτάχυνα,
προσπέρασα,
και δεν φοβόμουν,
μόνο πίκρα:
τα αιωρούμενα
μάτια που
παρακολουθούσαν
ως συνήθως
αδιαφόρησαν.

AlexMil 24-03-2013 (2.00 μμ)

AlexMil (10)

Άνθρωποι άγνωστοι,
φίλια όμως
τα χέρια,
δένουν τις ψυχές
και τα σώματα:
•αλυσίδες αντίστασης
στη βαρβαρότητα•
ανθρώπινες
ασπίδες,
φοβισμένες λίγο,
αλλά με λιονταρίσιες
καρδιές:
μεγαλειώδης
η ανθρώπινη
ύπαρξη
όταν το αποφασίζει•
γίνεται
o τρόμος τους.

AlexMil (10) 24-04-2013 6.30 μμ

AlexMil (9)

Η κάθετη ακμή,
σε τοίχο γωνιακό,
διαχωριστική γραμμή
του θανάτου και της ζωής•
άνθρωπος
απ τη μια πλευρά,
κρυμμένος, οπλισμένος,
κι απ’ την άλλη,
λίγο πιο μακριά,
ο μισητός εχθρός,
κρυμμένος κι αυτός,
οπλισμένος •
μαθητικά χρόνια
ποιος το φανταζόταν,
προσωρινά
η γεωμετρία,
τους σώζει τη ζωή.

AlexMil (9) 24-04-2013 3.00 μμ

AlexMil (8)

Στην καυτή άμμο,
το σώμα σου
είχες νωχελικά αφημένο
κι ο ξερός άνεμος
απ την έρημο,
με χρυσαφένιους κόκκους
το σκέπαζε•
γοργόνα φάνταζες,
με γραμμές σάρκινες,
σαν κύματα
της ταραγμένης
θάλασσας•
σε μια στιγμή,
να με κοιτάξεις
γύρισες,
τα μάτια σου
σατανικά,
αιμάτινα έκαιγαν,
τα επανέφερες
κι έπειτα,
τρυφερά
μου χαμογέλασες.

AlexMil (8) 24-04-2013 2.00 μμ

AlexMil (7)

Ήσουν ευαίσθητη
όταν με κτυπούσες
με τις λέξεις,
πρώτα τις μάζευες
σε μια μικρή γροθιά,
κι έπειτα άρχιζες•
πρώτα με αποκαλούσες:
•αγάπη μου•
κι έπειτα, ανελέητα
με σφυροκοπούσες.

AlexMil (7) 24-04-2013 1.30 μμ

AlexMil (6)

Όταν στο χρόνο
είπα:
σταμάτησε,
τότε με μιας,
όλα πάγωσαν•
περπάτησα πολύ,
ήμουν μόνος
και αθάνατος•
κάποτε βαρέθηκα,
να τον
επαναφέρω
προσπάθησα,
όμως τότε,
όλα χάθηκαν,
έμεινε μόνο
το κοσμικό κενό
κι εγώ,
παντοτινά,
στ’ ‘άστρα
να περιφέρομαι.

AlexMil (5)

Στα χέρια μου,
για μια στιγμή
κράτησα τη σκιά της ,
ήταν η ανάμνηση
που η πανσέληνος
έριξε στο κορμί μου,
και έπειτα,
στη μηχανή ανέβηκα
η σκόνη ήταν
υγρή σαν τα μπλουζ
που ακούγαμε,
μάρσαρα
και στη πρώτη στροφή
χάθηκα.

AlexMil (5)

AlexMil (4)

Το Tattoo,
γιατί φαινόταν
πως γελούσε στο χέρι της,
παράξενο,
σχέδιο είναι
από ακίδα με μελάνι ,
άψυχο,
φαίνεται πως βρήκε
σύντροφο,
εξαίσιο:
έτσι, τα μάγια
θα λυθούν
της υπόσχεσης.

AlexMil (4)

Νο 207 (Φόβος)



Κοκάλωσα.
θόρυβο άκουσα
ξαφνικά, πίσω μου,
σερνόταν μοχθηρά
απόκοσμα, σαν
να υποσχόταν θάνατο:
με πριονωτά
μαχαίρια,
τεμαχισμό
σε συνθήκες σφαγείου.  
Φόβος με κυρίευσε,
υποχθόνιος
άρπαξε τις σκέψεις
και τις γέμισε αίμα,
έπνιξε την αντίληψη
και τη νόηση,
ζωώδη την έκανε:
ένστικτο.
Ο διάδρομος
στενός, εκατόμβη
με υπόγειους
δαίμονες φάνταζε,  
βρισκόμουν:
πέντε βήματα
απ τη σωτηρία,
τη πόρτα του σπιτιού,
πρόλαβα,
πίσω μου την έκλεισα
κι όλα,
όπως πριν έγιναν,  
ησύχασαν.
 

AlexMil