Μαγεμένος
από το τίποτα, στους δρόμους
αφήνομαι,
επαίτης της μοναξιάς,
με τις σκέψεις συνομιλώ,
βλέπω τις σκιές
που ακολουθούν,
εξόφθαλμες, νευρικές,
τις αγνοώ,
δεν φοβάμαι τις
προοπτικές που
σκιάζουν τη ψυχή,
μόνο τους
κερασφόρους
που έρποντας
μες στο μυαλό,
πλανεύουν
τα συναισθήματα:
γόνιμα
τα βήματα,
λαμπαδιάζουν
το μυαλό,
καίνε τα
εσωτερικά θεριά,
στο σταυροδρόμι
σταματώ:
λευκά χέρια
πάνω στις σκιές
προβάλουν,
με τους φόβους
συμπλέουν
της ζωής μου.
AlexMil
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου