Νο 182 (η προδοσία)

Στα απόνερα της  σκέψης

πέταξε τη ψυχή μου,
με κτύπησε με τη ξύλινη
γροθιά της αναισθησίας
και μ’ έριξε στο μπαούλο
του παρελθόντος της.
Όνειρα κομματιασμένα
στο καλτσόν της προδοσίας,
σπέρμα ξεραμένο
από καυλωμένο δότη:
τα λασπόνερα της ηδονής
από σκοτεινό σοκάκι.
Με τη γλώσσα ακόμη
ξαναμμένη, οπλισμένες
λέξεις ξεστόμισε, 
με κοίταξε ειρωνικά,
με το νοθευμένο ακόμη
σάλιο της, τη σιωπή μου
έφτυσε κι έφυγε

AlexMil