Νο 178 ( Ίδιες ερωτήσεις)

Έψαξα να βρω

τους λόγους της ζωής,
τους αληθινούς:
πεταμένους τους
βρήκα στον υπόνομο
της υποκρισίας,
και όταν ζήτησα
να μάθω το γιατί,
γέλασαν αμήχανα:
τεχνο -διαμορφωτές
έστειλαν, όλα
για να τα ξεχάσω. 

Δεν με φόβισαν,
επιβάτες είναι
σε μονοδιάστατα
σκίτσα ασαφή,  
κρέμονται
στις χειρολαβές
της εξουσίας,
και με κοιτούν
απ το θολό μαύρο:
πτώματα
σε slow motion,
σερνόμενα από
χρόνια σκουλήκια.   

Δεν ξέχασα,
συμπαγείς σκιές
μ’ άρπαξαν,
στο κόσμο με τις
πολλές καμάρες
μ’ έφεραν,
τώρα,
με ταξιδευτές
του χρόνου περπατώ,
σε διαδρομές
ιστορικές,
και δεν ξεχνώ,
τις ίδιες ερωτήσεις
συνεχίζω να κάνω.  

 
Alexmil 05-03-2013  (10.00 μμ)