Νο 191(Τσαλακωμένα αισθήματα)

Κενό το χαρτί  τις λέξεις αποφεύγει,

αιματόχρωμες  οι σκέψεις,
αρρωστημένες, αγκαθωτές,
τις αισθήσεις έχουν κουβαριάσει,
ξεγύμνωσαν τα πλευρά,
και τη καρδιά ακάλυπτη άφησαν,
σαν θνητή, εκδιδόμενη Αφροδίτη.

Τσαλακωμένα τα αισθήματα,
με γουρλωμένα μάτια, ανήμπορα,
στο καλάθι των άχρηστων πετιούνται,
τίμιοι κλέφτες άπαντες οι θεοί,
δεν τ’ αφήνουν από έξω να πέσουν,
όμως, γλώσσες από αράχνες,
τ’ αρπάζουν, στο ιστό τα κουβαλούν. 

Στεγνό το γραφείο από σκιές,
λαμπυρίζοντα τα ίχνη του ιδρώτα,
φουντώνουν τις φλέβες τις έντασης,
προσδίδουν στη ξηρασία,
την αναμονή του  χειμάρρου,
κι εγώ,  τα σκίτσα του χρόνου

σχεδιάζω,  με παρέα τα ξωτικά.

AlexMil