No 180 (H αφίσα)

Περνούσα συχνά

απ το στενό αδιέξοδο,
η αφίσα κιτρινισμένη ,
από τη μέσα πλευρά
του βρώμικου τζαμιού,
ξεθωριασμένες λέξεις
ακόμη κρατούσε στη ζωή,
φαινόταν κάθε φορά:
απελπισμένα μια χάρη
να μου ζητά.

Ήταν βράδυ ζεστό,
πιωμένη τη γνώρισα,
κι εύκολα την έπεισα,
στο γνώριμο στενό,
στην αφίσα την έφερα,
ταπεινωτικά μύριζε,
την πήρα στα όρθια,
χωρίς σπέρμα, άγρια,
με λέξεις ασυνάρτητες   
και ήχους βρώμικους.

Κι όταν τέλειωσα,
προς το τζάμι κοίταξα,
ξεκολλημένη η αφίσα
στο πάτωμα κείτονταν,
τα γράμματα όλα,
σχεδόν είχαν σβηστεί,
φαίνεται  αυτοκτόνησε, 
λυπημένος έφυγα:
τη τελευταία της
επιθυμία εκπλήρωσα.

AlexMil  07-03-2013 (4.00 πμ)