Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Νο 469 (αποστολή)


εύθραυστες
οι σκέψεις της,
ακόμη
ονειροπολούν
πράσινες πλαγιές
του φεγγαριού
και τα μαχητικά,
στο πρωινό ήλιο
βομβαρδίζουν
με ήχους εκκωφαντικούς·
μόλις που κινήθηκε,
πνιγμένη
στη σιωπή
του απέραντου,
σε hotel ερωτευμένων
ματιών
και βλεφάρισε
κι αυτός,
σε χαμένους ανέμους
να στροβιλίζεται,
σε φωτιές,
στις αγαπημένες
γραμμές του κορμιού της·
απογοήτευση
και τα δάκρυα
να  θαμπώνουν τη γεύση,
άδεια μπουκάλια
και θάλασσες πεταμένες
στη γωνιά,
να προσπαθούν
να σώσουν,
τους ήχους της ψυχής του·
και το ξύλινο δάπεδο
θαμπωμένο,  
ξυλιασμένο
από αγχωμένες αναπνοές,
τα κορμιά τους
κοκκαλώνει
κι αυτή,
κουλουριασμένη
στην αγκαλιά του:
φεύγει σε λίγο
στη  τελευταία της
αποστολή,
επικίνδυνη
κι αυτός
στο μισοσκόταδο
της απειλής,
κυπαρίσσια φαντάζεται
απειλητικά,
τρέμει
και τη χαϊδεύει
τρυφερά·

 
 AlexMil  09-11-2013