Νο 1002(Ο απέναντι εχθρός)

Το πλαίσιο στρόγγυλο,

περικλείει το κρύσταλλο,
σαν μάτι γυάλινο
χωρίς ματόκλαδα,
κόρη, κύκλος χρωματιστός:
ένα παράθυρο είναι,
κι από μέσα άνθρωπος,
με φόβους κεντημένος,
να στενάζει πνιχτά,
του απέναντι
τη παρουσία να φοβάται:
σκιώδης προβολή,
στο διαφανές σκίαστρο,
έρχεται και φεύγει σταθερά,  
σαν καρικατούρα ανθρώπινη
με κινήσεις εκκρεμούς.

Κι απ’ έξω,

δένδρα παγωμένα,
τις σκιές κρύβουν
απ το σκονισμένο φεγγάρι,
σαλεύουν τα πράγματα,
σιγοψιθυρίζουν εμπιστευτικά
κι έπειτα  σιωπή:  
σε απόσταση μιας αναπνοής,
το φοβισμένο μάτι,
τις μουχλιασμένες φυλλωσιές
διαπερνά, φαντάζεται
στο απέναντι παράθυρο,
τους σκιερούς θεούς
της τρέλας και της κόλασης,
ξαναμμένους να χορεύουν
και τσεκούρια να κραδαίνουν.

Το πλαίσιο τετράγωνο,

δυο κρύσταλλα το χωρίζουν
σαν μάτια χλωμά,  
φινιστρίνια εκατέρωθεν,
οι κόρες,  σκυθρωπές:
το παράθυρο είναι
της απέναντι πλευράς,
κι από μέσα  η μορφή,
σκυφτή και  παραμελημένη,  
το εχθρό απέναντι,
με διόπτρες νυχτερινές
το παρακολουθεί φοβισμένη:
τρελαμένο τον φαντάζεται,
πεινασμένους γνάθους,
και εωσφόρους τιμωρούς
για να τον αποκεφαλίσουν. 

AlexMil   15-03-2013