Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Νο 231 (Η πορεία)


Της κρατούσα το χέρι σφικτά,
στη πρώτη γραμμή βρισκόμασταν
με άλλους πολλούς,

·στη πορεία της αξιοπρέπειας·
αγκωνιασμένοι σφικτά,
με τα σώματα ενωμένα
σε ασπίδες ανθρώπινες·
πολλές οι ψυχές,
σε διάταξη επιθετική,
αμέτρητες,  από πίσω μας:
άνδρες και γυναίκες
με τα λάβαρα της αντίστασης
να κρατούν σφικτά,  
πρόσωπα σφιγμένα, απειλητικά,
ανθρώπινη μεγαλοπρέπεια,
αρχέγονη του είδους,
·ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ·   
έτοιμη να πολεμήσει για τη τιμή,   
να θυσιάσει και να θυσιαστεί·   

απέραντος ο θόρυβος
της σιωπής,
τρομακτικός για τους αγωνιστές,   
το ρυθμό προετοιμάζει, 
αναπνοές
με τους αναστεναγμούς
το φόβο κάπως γλυκαίνουν,
άνθρωποι είναι όλοι τους,
ταπεινοί, 
που η μοίρα τους μπορεί
ήρωες να τους κάνει·
τώρα,
έτοιμες είναι οι καρδιές,
ο ύμνος της ζωής,
από τα σωθικά τους,
σαν μουρμουρητό ξεκινά
και σιγά – σιγά   θεριεύει,
το σύνθημα δίνει,

o
βηματισμός για να ξεκινήσει.
 
άγρια είναι η διαδρομή,
σαν φάλαγγα γίνεται, επιθετική,
το βήμα σε μια στιγμή
γίνεται σημειωτόν
κι έπειτα, σαν έμβολο πολιορκητικό
αρχίζει αργά να τρέχει,
είναι ο οργή που βρυχάται,
που κομματιάζει τη σιωπή
και  με δύναμη
τα πρόσωπα φεγγίζει,
είναι η στιγμή που η μαγεία
της τιμωρίας,  
την εξουσία πανικοβάλλει
και τα παιδιά μας
μπροστά βάζει
·τα έχει αφιονίσει·
με εντολές θανατηφόρες
με πάσα θυσία τη πορεία
να σταματήσει.
 
Ω μωρό μου, μη φοβάσαι,
είμαι δίπλα σου,  
το τρέμουλο των χεριών σου
στη καρδιά μου απορροφώ,
και σε κρατώ,
ξέρω, τα όνειρα μας,  όλα, 
δεν τα γευτήκαμε ακόμη,
γι αυτό είμαστε εδώ,
και άκου,
τώρα όμως δεν θα στο πω,
σαν οπτασία φαντάζεις
άλλης εποχής,
όταν οι ηρωίδες ήτανε θεές:
τα μαλλιά σου,
σαν τη θυμωμένη θάλασσα
ανεμίζουν
και τα μάτια μαύρα, κατάμαυρα,
σαν θυμωμένης γοργόνας
λαμπιρίζουν·

προχωράμε αγάπη μου,
προχωράμε.     

AlexMil   13-04-2013
(Σε ανάμνηση ηρωικών εποχών, που μπορούν, ανά πάσα στιγμή να υπάρξουν στο παρόν) 



Δεν υπάρχουν σχόλια: