Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Νο 241 (Αυτοδικία)


Η ιστορία άρχισε,
όταν δεν κατάλαβα τις προθέσεις της,
εκφράσεις αινιγματικές,
χωρίς αναγνωρίσιμες γραμμές,
θαμμένες σε λόγια,
φυλακισμένα με λέξεις αδιάφορες,
που χανόντουσαν
στο μολυσμένο αέρα του μπαρ:
έτσι τη γνώρισα,
έθρεψε τη φαντασία μου,
της κέρασα το ποτό,
και όταν το ζήτησα δέχθηκε:
στο σπίτι της με οδήγησε,
παραξενεύτηκα,
με καθησύχασε όμως
όταν με τα μαύρα εσώρουχα έμεινε,
ήταν πανέμορφη,
η λευκή της επιδερμίδα
στις λάμψεις των αναμένων κεριών
φαινόταν  ηδονισμένη και  υγρή,
με ξεγύμνωσε
και πάνω μου ανέβηκε
· σαν σαρκοβόρο·


Με δυσκολία
εστίαζα το βλέμμα μου,
αργά  η αντίληψη αναζητούσε ερείσματα  
και όταν κατάλαβα, ανατρίχιασα,
σταυρωμένος βρισκόμουν
και ολόγυμνος:
αυτοσχέδια κατασκευή
σε όρθια στάση  με κρατούσε,
με χειροπέδες,  
κι αυτή απέναντι, ολόγυμνη,
στα χέρια να κρατά
μια λεπίδα γαμψή με ιερογλυφικά·   
θαμμένο το βλέμμα της στο κορμί μου,
το φόβο πολλαπλασίαζε
κι όταν αργά άρχισε να με πλησιάζει,   
τότε αισθάνθηκα
το λυκόφως της τιμωρίας ,
ενστικτωδώς χαμηλά κοίταξα:
από το κεφάλι τον έπιασε,
τον τέντωσε,
και αστραπιαία απ το κορμί μου
τον άρπαξε,
διαγωνίως η λεπίδα
από τον κορμό τον έκοψε
και όπως τον κρατούσε
στο σαρκοβόρο τετράποδο τον πέταξε.

Τότε ήταν,  
που οι νευρώνες το μυαλό εκδικήθηκαν,
κύματα μνήμης
αστραπιαία του διοχέτευσαν
και θυμήθηκα:
χρόνια πριν τη γνώρισα,  
τη γυναίκα που μ ευνούχισε.  


AlexMil
 23-04-2013

Υ.Γ
Για να προλάβω σχετικές απόψεις που αφορούν τη αυτοδικία, με τους στίχους , διηγούμαι απλά ένα γεγονός που συναντάται  στις κοινωνίες μας·  αν είναι δίκαιο ή όχι,  αυτό είναι μια άλλη ιστορία, οπωσδήποτε όχι του παρόντος . 









Δεν υπάρχουν σχόλια: