Όπως μου τη διηγήθηκαν

Έσπασα τις πόρτες

και μπούκαρα στο χώρο
της μεταγωγής,
τις συντεταγμένες βρήκα,
από πλανόδιο πωλητή
λαθραίων ηδονών.

Φτιαγμένη με ουσίες,
που σε συσσίτια   
μοιράζουν, ρουφιάνοι
των Κυβερνητικών,
γαμημένη ψυχικά,
διέξοδο έψαχνα,
φίλες πουτάνες,
που πηδιόντουσαν
με τσιράκια αρχηγών
με γούσταραν,
και το ξεφούρνισαν:

μετά  τις οκτώ όταν
το ρολόι συντονίζεται
με την υγρή ομίχλη
του λιμανιού,
η μηχανή είναι
έτοιμη για την
αυτόματη μεταφορά.

Είχα βαρεθεί,
συνεχώς στο κυνηγητό,
κοπροσοροί παντού,
παράσιτα
σε πορσελάνινα σερβίτσια
που παρίσταναν
τους αγίους,
ρέπλικες- σκυλιά
να τρομοκρατούν
και τσούρμο ρουφιάνοι
ξέμπαρκοι αγαπητικοί, 
να πουλούν
για ένα πήδημα,
τα ζωτικά τους.

Από καιρό είχα
πατήσει το διακόπτη
της φυγής,
μου τα χαν σχεδόν
ξεριζώσει όλα,
έμεινε το μυαλό,
και για το πήδημα
τ απαραίτητα,
όλα, συνδεδεμένα
σε συσκευή μεταφοράς
με εγγύηση, επικυρωμένη
για χίλια χρόνια.

Στο σκοτεινό δωμάτιο,
στο κέντρο η μηχανή,
τη λειτουργία της έμαθα,
από εγχειρίδιο κυβερνητικό:
το πήρα από λεσβία γριά,
που τη μήτρα μου της πούλησα,
συνδέθηκα γρήγορα,
δεύτερα πριν τις οκτώ
έτοιμη ήμουν, ναρκωμένη,
η μεταγωγή μου
στο κόκκινο πλανήτη
άρχιζε:
να τον βρω πήγαινα,
είχα θετικά απαντήσει
στην γαλαξιακή του αγγελία.

AlexMil 24-021-2013 (2.30 πμ)

ΥΓ. Το ποίημα αυτό μιλά για την έναρξη μιας τραγικής ιστορίας που έμεινε στα χρονικά  του γαλαξία μας. Σας μεταφέρω την ιστορία, όπως μου την απήγγειλαν σαμάνοι ιερείς σε κάποιο ταξίδι μου.