Ξέφυγα γυμνωμένος

Εκεί, στην άκρη των σκιών,

την ερημιά μου άνοιξα,
στο σκονισμένο φεγγαρόφωτο,
το βιβλίο των ονείρων μου
στα σκουπίδια πέταξα,
προσδοκίες ακόμη μια φορά,
άγονες, στραπατσαρισμένες.

Λέξεις,  αναιμικά βαμπίρ
μανιωδώς εφορμούν,  
τα  δάκρυα της ψυχής μου
ρουφούν με τα δόντια τους,
πληγώνουν το πρόσωπο,
με τα βρώμικα νύχια τους
γδέρνουν τις πληγές μου. 

Κατάφερα και ξέφυγα,
βοήθησαν, ακόμη μια φορά,
της πνοής μου τα πλάσματα, 
στον άνεμο έστειλαν
να σβήσουν οι καημοί μου,
άφησαν μόνο, κίτρινα
σχήματα των αποριών μου.

Μάτια παράξενα,
με καθοδηγούν και πάλι,
το μονοπάτι ακολουθώ,
χέρια οστεωμένα, φονικά
να με αρπάξουν προσπαθούν,
ξεφεύγω  γυμνωμένος,
χαμένος, σε άγνωστη πορεία. 


AlexMil  04-02-2013 (βράδυ γύρω στις 10.00)