Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Νο 164 Ο γερόλυκος


Τον συναντούσα καθημερινά,
λίγο πριν ξημερώσει,
μου έμοιαζε ώριμο φρικιό,
tattoo στο χέρι, ένα κάτι,
σκουλαρίκι στο δεξί αφτί,
φτηνό, παλαιομοδίτικο,
εξημερωμένος φαινόταν,
βιαστικός συνήθως,
μ’ ένα μπλοκάκι στο χέρι,
με κοιτούσε  ντροπαλά
και το κεφάλι έσκυβε,
δεν ήταν μεγαλόσωμος,
έμοιαζε όμως διάβολος:
κάποιες φορές, που
τα βλέμματα κλείδωναν,
σαν να μου επέβαλε
τη κρυμμένη του μορφή:
ένα γερόλυκος, πονηρός,
στις στέπες της ζωής,
κουρασμένος, όμως
ακόμη σκληρός κυνηγός,
μοναχικός, όπως
πρέπει στους διωγμένους
αρχηγούς.

Τώρα, τα γράφω όλα αυτά,
γιατί το γερόλυκο πια
δεν συναντώ, χάθηκε εδώ
και λίγο καιρό,  φαίνεται
στις γνώριμες στέπες
ξαναγύρισε, όμως
κάθε φορά που από κει
περνώ, νομίζω πως ακούω
από μακριά ένα ουρλιαχτό,
το δικό του ουρλιαχτό.  

 Υ.Γ Οί στίχοι αυτοί είναι ο επίλογος μιας πεντάμηνης επιβίωσης στο FaceBook


AlexMil 22-02-2014 (4.30 πμ)


Δεν υπάρχουν σχόλια: