Με σκότωσε

Νύχτα,
τέμνουσες οι ακμές,
στo παράθυρο της φυγής,
το χώρο ισορροπούν,
όρθιος στο περβάζι,
επισκοπώ,
ποθώ την επαφή της,
με φτερά μαγικά,
τη βαρύτητα νίκησα,
πτήση χαμηλή,
οβάλ κάδρο ο φεγγίτης
τη μορφή της,
θεϊκά προβάλει.

Με φόβισε,
πετούσε αθόρυβα,
φαινόταν αρπακτικό,
σκίτσο κινούμενο,
στο σημείο φυγής,
τα μάτια
τον κλείδωσαν,
αρματώθηκα,
τ’ όπλο
του πατέρα,
όπλισα, απανωτά
τον πυροβόλησα.

Όνειρο είναι
νομίζω, εφιάλτης
έκτακτη χρονική
διαστρέβλωση,
συχνότητα απόκοσμη
οι φωνές ,
πονούν οι χαλκάδες,
σφίγγουν
φλεβικά,
απορία σατανική,
τολμώ,
και τα μάτια ανοίγω,
με σκότωσε.



AlexMil 14-01-2012