Ο κάδος

Βίαια κύματα φωτιάς,

τους νευρώνες διεγείρουν,
σε εγρήγορση βάζοντας
τις χαμένες μου αισθήσεις,
οι εστιάσεις επώδυνες,
κάδο σκουπιδιών βλέπουν,
ψυχορραγώ νομίζω,
στριμωγμένος μέσα του,
στο αίμα πνίγομαι,
με πόνους, εφιαλτικούς
που αιμορραγούν αθόρυβα.

Δεν αισθάνομαι,
μόνο φόβο, θανάσιμο,
έκθετα τα σπλάχνα μου,
το αίμα μου στερεύουν,
υπόκωφα τα βογγητά,
με τη καρδιά σβήνουν,
εικόνες τελευταίες,
σε σκοτάδι ματωμένο:
η ψυχή ξεριζωμένη,
αθώα και αλαφιασμένη
για τα πάνω δραπετεύει. 

AlexMil 29-01-2012 (7.30 μμ)