Οβάλ το τραπέζι, κηροπήγια

Όμορφο πράγμα o έρωτας,
σαν ακάνθινη κούπα, θεϊκή,
οβάλ το τραπέζι, κηροπήγια ,
δόλωμα, για τις αθώες ψυχές.

Τρέμουλο το φως, με σκιάζει,
με δύνες τρελαίνει τη ψυχή,
εκείνη, μια κόλαση βρώμικη,
με κάρμα θερμό, ερεθιστικό.

Χλευάζει, δεν την ανέχομαι,
σκουριασμένο περίστροφο,
με λέξεις την πυροβολούν,
τρύπες τις ανοίγουν, ένοχες.

Γαμημένα είναι τα όνειρά,
οι εφιάλτες τα φυλακίζουν,
ο κόκκινος κόσμος χάθηκε,
φεύγω, σβήνω και τα κεριά. 

AlexMil 12-01-2013