Η ζωή μου

Έφτιαξα όνειρα πολλά,
με το μυαλό,
τα περισσότερα στη τύχη,
έμαθα να περπατώ  στη μοναξιά,
σε δρόμους με πολλές καμάρες,  
κάηκα σε βιωμένες καταστάσεις

ζητώντας  διέξοδο  υπόγειων διαδρομών
σε φαντασιακές πλέουσες  πόλεις,
έτρεχα το χρόνο να προλάβω,
τον κλείδωνα σε σοφίτες χρονικές,
τα όνειρα όμως χανόντουσαν,
σκίτσα πρόχειρα, τσαλακωμένα,
όλα,  ταπεινωμένα,
στο ανέφικτο του πεπρωμένου.

Δεν παραπονιέμαι,
εκπαιδεύτηκα ν’ αγαπώ τρελά,
γυμνώθηκα  σε χαρακιές  πνευματικές,
πίστεψα το τώρα και πολέμησα,
σε κακόφημους τόπους, διαφορετικούς,
έπιασα το σφυγμό της λύτρωσης,
το χρόνο στο καθρέπτη αγνόησα,  
κι έτσι λάτρεψα στιγμές,
βρώμικες, αποχαυνωμένες,
με αγορασμένο, μέρισμα ηδονής,
έδωσα και πήρα ευγνωμοσύνη,
κι ο αγνοημένος χρόνος,
σε photo τωρινή, δείχνει την οργή του,   
η ζωή μου λοιπόν……………

 AlexMil  19-01-2013 (9.00 μμ)