Ο καμβάς

Στο καμβά
των ονείρων  μου,
με παθιασμένη μανία ,  
γραμμές  σχεδίαζα,
φοβούμουν  την άβυσσο, 
στη στροφή της αδυναμίας
την εικόνα της έχανα,
το σκίτσο της,  άσχημο,
μουτζούρα γινόταν
από κάρβουνο,
τρύπα απειλητική,
σε φόντο κιτρινισμένο.

Εκείνη τη νύχτα,
από σένα καιγόμουν,
τσαλακωμένες
οι προσπάθειες,
πεταγμένες στη γωνιά
των φαντασμάτων,
το σχήμα σου έπαιρναν,
με κοιτούσες πικρά,
ο πόνος σου,
στη ψυχή μου έσταζε,
ήξερες την πορεία,
δεν υπήρχε σταθμός.

Ξημέρωνε,
ακόμη μια φορά,
παλιωμένο καμβά
στο καβαλέτο φόρτωσα,
το χρόνο θα έκλεβα,
το πινέλο άρπαξα,
προλάβαινα,
τις σκιές σου σκίασα,
στα μάτια σου,
τον κόσμο μου έφερα,
και έπειτα, χάθηκα,
οι φθορές με νίκησαν

AlexMil  (28-01-2013 8.00 μμ)