... με κοιτούσε απορημένη,
αμίλητη,
άνοιξα το φερμουάρ
της νύχτας,
αργά, από πάνω προς τα κάτω
και το φως της αυγής
ξεχύθηκε διάχυτο,
τα χρώματα θάμπωσε,
κι έπειτα,
τη πυρρόξανθη σφαίρα
ανέβασα,
πρώτα τους ήχους
στο κόσμο αποκατέστησα
και τις σκέψεις μας
με τις φωτεινές της ακτίνες,
σε ουτοπίες μετέφερα:
όλα έγιναν,
μυρωδιά και αίσθηση·
τη κοίταξα στα μάτια,
ο πύρινος δίσκος αντιφέγγιζε,
κι αυτό μου έφτανε ...
AlexMil 21-06-2013
αμίλητη,
άνοιξα το φερμουάρ
της νύχτας,
αργά, από πάνω προς τα κάτω
και το φως της αυγής
ξεχύθηκε διάχυτο,
τα χρώματα θάμπωσε,
κι έπειτα,
τη πυρρόξανθη σφαίρα
ανέβασα,
πρώτα τους ήχους
στο κόσμο αποκατέστησα
και τις σκέψεις μας
με τις φωτεινές της ακτίνες,
σε ουτοπίες μετέφερα:
όλα έγιναν,
μυρωδιά και αίσθηση·
τη κοίταξα στα μάτια,
ο πύρινος δίσκος αντιφέγγιζε,
κι αυτό μου έφτανε ...
AlexMil 21-06-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου