Τώρα τελευταία,
σε κάθε αναπνοή,
τις στιγμές μου μετρώ,
στέκομαι στο πέτρινο
παράθυρο
των απολογισμών,
στημένο στο γυμνό τοπίο
της ζωής μου
και την έξω πλευρά
κρυφοκοιτώ:
καταιγίδες,
γκρίζα χρωματισμένες,
τις σκέψεις μου
περιφέρουν,
τις εξαγνίζουν•
αναρωτιέμαι,
ασθμαίνοντας:
μήπως οι στιγμές αυτές
είναι ο άλλος
κόσμος,
που εντός μου ζει,
ανυποψίαστος,
περιφερόμενος,
κι εγώ,
ο υπέρτατος, ο υπέρλαμπρος
θεός τους;
αλλόκοτες οι σκέψεις
και ο άνεμος ζεστός,
αποξενωμένος,
τις γρίλιες διαπερνά,
το μυαλό μου
αποσυντονίζει διαβολεμένα•
σκέπτομαι θαρραλέα
και τον άλλο κόσμο
αντικρύζω:
το εισιτήριό μου
ανατινάχθηκε
και πίσω να γυρίσω
δεν μπορώ,
ούτε μπροστά να πάω
κι όμως,
κάποιος
την εντολή έδωσε
παντοτινά να παραμείνω,
περίεργο,
όντως
και διαβολικό•
AlexMil 01-06-2013
σε κάθε αναπνοή,
τις στιγμές μου μετρώ,
στέκομαι στο πέτρινο
παράθυρο
των απολογισμών,
στημένο στο γυμνό τοπίο
της ζωής μου
και την έξω πλευρά
κρυφοκοιτώ:
καταιγίδες,
γκρίζα χρωματισμένες,
τις σκέψεις μου
περιφέρουν,
τις εξαγνίζουν•
αναρωτιέμαι,
ασθμαίνοντας:
μήπως οι στιγμές αυτές
είναι ο άλλος
κόσμος,
που εντός μου ζει,
ανυποψίαστος,
περιφερόμενος,
κι εγώ,
ο υπέρτατος, ο υπέρλαμπρος
θεός τους;
αλλόκοτες οι σκέψεις
και ο άνεμος ζεστός,
αποξενωμένος,
τις γρίλιες διαπερνά,
το μυαλό μου
αποσυντονίζει διαβολεμένα•
σκέπτομαι θαρραλέα
και τον άλλο κόσμο
αντικρύζω:
το εισιτήριό μου
ανατινάχθηκε
και πίσω να γυρίσω
δεν μπορώ,
ούτε μπροστά να πάω
κι όμως,
κάποιος
την εντολή έδωσε
παντοτινά να παραμείνω,
περίεργο,
όντως
και διαβολικό•
AlexMil 01-06-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου