… Η σιωπή,
τρεμόσβηνε τις σκέψεις
και η ανάσα της,
αιχμαλωτισμένη
στο πόθο,
ζάλιζε
τις επιθυμίες
κι από πάνω μας
τ’ αστέρια στην αέναη
τροχιά τους
στην ανέμη του σύμπαντος:
μου δόθηκε
και το φεγγάρι
χλόμιασε κι άλλο,
σκοτείνιασε,
για να μας προστατέψει …
Αλέξανδρος Μηλιορίδης (21)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου