Φιγούρες μαρμάρινες

Απαντήσεις δεν μου έδωσαν,
παρακάλεσα αλλά γέλασαν,
με κοίταξαν με περιφρόνηση,
με τους φόβους μου έπαιξαν.  

Ήμουν ντυμένος αλλόκοτα,
με τη κακομοιριά μου έπαιζα,
της ζωής μου τη τραγικότητα,
με ρούχα κλόουν τη κορόιδευα.

Φιγούρες ήταν μαρμάρινες,
από τη ψυχή μου ξέφυγαν,
με τη πάχνη σκεπασμένες,
με κοιτούσαν και ανατρίχιαζα.  

Στο τέλος όμως ήμουνα,
τον κλόουν στην πυρά έριξα,
απ’ το φεγγίτη της ζωής πήδηξα,
γυμνός στο σεληνόφως χάθηκα.

AlexMil 07-12-2012