Κατεβάσαμε τα πανταλόνια μας κύριοι,
και σεις κυρίες μου, τις όμορφες φούστες,
τι κατάντια!!! διαβρωμένοι από την επιβίωση,
γεμίζουμε τα νεκροταφεία της ματαιοδοξίας,
δαιμονολογούμε άξεστα , σαν απεργοσπάστες.
Με παγωμένους σπόρους όλοι γεννιόμαστε,
κληρονομική αρρώστια απ’ τους δημιουργούς,
σε άσυλα αποσύρουμε φίλους και αιρετικούς,
κι ας μη ξεχνιόμαστε έ, σκοτώνουμε οτιδήποτε,
για λόγους, όλους, βρώμικους και ποταπούς.
Ακόμα και η αγάπη, προμελετημένη είναι,
γιατί αν γίνει υγρή με λάγνες υποσχέσεις,
στις φλέβες την δηλητηριάζουμε με ψεύδη,
το ψέμα, είναι η αρρωστημένη μας φύση,
που εκκενώνουμε με υποκριτικές εκκρίσεις.
Γλιστρούμε καθημερινά στο πηγμένο αίμα,
των στιγμών που ο χρόνος κάνει παρελθόν,
η συνουσία του τώρα που καταβροχθίζει,
μας παραμορφώνει σε αγνώριστες ψυχές,
ζούμε, κυρίες, κύριοι, ακέφαλοι στο παρόν.
AlexMil 22-12-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου