Το μέγιστο θάυμα μου

Κατρακυλώ στη κόλαση μωρό μου,
δεν ξέρω τι να κάνω χωρίς εσένα,
κρύφτηκες στου χρόνου τα λημέρια,
παίζεις  με του Μολώχ τα χάδια.

Μ’ έκανες τον άνεμο να κυνηγώ,
μήπως και στο απάνεμο σε δω,
στέκομαι και με κυριεύει το θεριό,
η απελπισία ζαλίζει τη ψυχή μου.

Σκέπτομαι φορές τα λάθη μου,
στη ανυπόληπτη βίαιη ζωή μου,
οι ανώνυμες θυσίες μ’ έριχναν,  
να ξέρεις,  για σένα μόνο έπεφτα.

Σ’ όλα αυτά, τη καταδίκη κέρδισα,  

με την απουσία σου διαμελίστηκα,
με γεννήτριες  πονεμένων ουρλιαχτών
το μυαλό, από τις σκέψεις γύμνωσα.

Σκέπτομαι, να φύγω στο τίποτα,
οι αναθυμιάσεις της μιζέριας μου,
μου προξενούν λερωμένες σκέψεις,
θέλω να χαθώ στην ανυπαρξία  μου.

Νύχτα πια, στο μέγιστο  θαύμα μου,
σε κλαμπ φθηνών επιθυμιών ξεχνώ,  
η μορφή σου στο βάθος τρεμοπαίζει,     
σου γυρνώ τη πλάτη, άλλο δεν πονώ. 

AlexMil  24-12-2012