No 285 (πείνα)

Έτρεμε,
αναπόφευκτο,
η έλλειψη ελπίδας
ήταν πολυτέλεια,
μέχρι προχθές,
τώρα,
της λείπει
και το φαγητό,
• οι λόγοι δεν
έχουν σημασία•
στο εγκαταλειμμένο
αδιέξοδο,
όπου παραδόξως
όλα φαίνονται χρωματιστά,
αργοπεθαίνει,
το ξέρει,
λίγο χρόνο πριν
έφυγαν
οι αναμνήσεις
και λίγο μετά
οι κόρες των ματιών
έγιναν λευκές,
τώρα,
στο χονδρό χαρτόνι
σωριασμένη,
κάτι αισθάνεται
να τη τραβά,
από τα πόδια να τη σέρνει,
ανελέητος ο φόβος
όταν παίρνει
μορφή πραγματική•

AlexMil 15-5-2013