Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Βαρέθηκα να λυπάμαι


Στο τέλος του δρόμου τη συνάντησα,
με σκόνη την απελπισία της έκρυβε,
ρυτίδες τα κουρελιασμένα ρούχα της,
με κοίταξε, την ευδαιμονία μου έφτυσε.

Βαρέθηκα ποια να λυπάμαι,
στο σκοτάδι την προσπέρασα,
όμως, κάποιος με σταμάτησε,
δεν με λυπήθηκε, γελώντας με σκότωσε. 


 
AlexMil 29-11-2012

Δεν υπάρχουν σχόλια: