Είχα
την αίσθηση,
κορόιδευε
και η γεωμετρία
των φαντασιώσεων,
με γραμμές απειλητικές
και σαρκοβόρες,
τους φόβους
μου αντηχούσε:
υποψίες,
μπλεγμένες με σκοτάδι,
ανατίναζαν
τις σκέψεις
κι έπειτα, η αγωνία,
με μορφές
γδαρμένες με λέξεις,
τη ψυχή μου
θρυμμάτιζε •
κι ο δρόμος ράγισε,
ξαφνικά
έγινε αδιάβατος:
η αίσθηση,
στον ηλεκτρισμένο
άνεμο χάθηκε
και τίποτα
δεν είχε πια σημασία,
έμεινε
μόνο η αλήθεια:
ηλίθια γνώση,
αχόρταγη
και ξεπεσμένη,
τη ντροπή δεν άντεχε
με οργή
και σάρκες μεταχειρισμένες,
σε κηλίδες ηδονής
να θέλει
να ξεθυμάνει•
AlexMil 23-07-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου