Αριστοτέχνης
στις ξαφνικές απογοητεύσεις
και δεν απέδιδε
και δεν ζητούσε ευθύνες,
αποτραβιόταν
στη έρημο της μοναξιάς:
παραισθησιογόνο,
βαθιά κόκκινα σύννεφα
και δάκρυα
πολύτιμα από πράσινο νεφρίτη,
ερημίτης,
στους αμμόλοφους
της φαντασίας του•
όμως,
στην ηδονή πίστευε,
να στροβιλίζεται με τ’ άστρα,
και στις καταστάσεις:
με της σάρκας
τα λευκά σεντόνια
στο χωρόχρονο να παλεύει:
κοκτέιλ με βότκα
και έπειτα πήδημα,
μέχρι να αισθανθεί
το φεγγαρόφωτο
να κόβεται από σύννεφα
και τα κύματα
ν’ αφρίζουν
και να σφυρίζουν μαλακά
στις καμπύλες του κορμιού της•
αυτός ήταν,
με λάμψεις
να φεγγίζει τη ψυχή του,
να μη θέλει να ξεχνά,
και αναίτια να παίζει,
με τις γυναίκες,
με όλες τις γυναίκες,
χωρίς όρια και ενοχές•
AlexMil 13-07-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου