Pollock

Είναι η στιγμή που το υγρό, το μυαλό αρχίζει να ερεθίζει
και τη ψυχή στο χώρο των αποσκευών εναποθέτει,
είναι η στιγμή, που στην ακοή δίνει τη παραμόρφωση της πολύχρωμης χοάνης
και στης ευθυμίας τη φωνή, του τηλεβόα την παράφωνη οκτάβα.
Και η όραση που τη φύση της αψηφάει,
τα όμορφα προσπαθεί να διαπεράσει,
για να δει στην άλλη τους πλευρά,
εκεί όπου τα υγραμένα χείλη στο ρινγκ της προσμονής παλεύουν,
αν έχουν πέσει της προκατάληψης τα τείχη.

Είναι ο χρόνος που για τη στιγμή,
τους πολύχρωμους πιτσιλιστούς καμβάδες του εμφανίζει
και το ερωτικό στα μπαρ της παραλίας ελευθερώνει.

Σαν μισοσκόταδο ενός άλλου κόσμου,
όπου όλα είναι συμπλέγματα ιχνών
τα σώματα συντονισμένα απ’ του υγρού τους λασπωμένους ρυθμούς,
τις τρελαμένες ψυχές αναζητούν ,
τις ψυχές που σε άλλους χρόνους με αυτές συγκατοικούσαν.

Είναι η αύρα της επιθυμίας, ανακατεμένη με τους καπνούς των σωθικών
και τους φιλήδονους αναστεναγμούς της προσμονής,
που φαντάζουν τα απέναντι μάτια να είναι σαν τα δικά της.

Ψάχνω τη ψυχή της, το σώμα που της αρέσει,
αναζητώ τις κινήσεις της, τη μυρωδιά της,
στους χυμούς της ελπίδας νομίζω πως τη βλέπω,
εκεί στις αντανακλάσεις του δαπέδου,
τις πλεγμένες πινελιές φαντάζομαι να αποσπώνται
και περιστρεφόμενες τη μορφή της να μου προσφέρουν.

Γυρνώ προς τη πλευρά σου κορίτσι του μπαρ,
κουρασμένη, αλλά ξέρεις την επιτήδευση να προσφέρεις.
Κινήσεις κορμιού, αποκαλύψεις λίγο πιο κάτω από τις γραμμές του επιτρεπτού,
αδιόρατες ιχνηλατήσεις, αυτών που δεν πρέπει,
με τατουάζ στα όρια του φωτεινού να διαπερνούν τις ορμές με πύρινα της κόλασης κοντάρια,
είσαι αυτό που θέλουν, όχι για όλους, για τους επιλεγμένους μόνο.

Πόσα μου θυμίζεις,
σου ζητώ ακόμη ένα ποτό, το τελευταίο,
με κοιτάς,
για μια στιγμή η ματιά της μέσα στα μάτια σου ανταυγίζει,
ξέρω είναι η ποτισμένη με το υγρό θλίψη,
που εύκολα τα τυχαία σε επιθυμίες τα μεταμορφώνει,
αλλά μου αρκεί,
ξέρω ότι είναι η στιγμή που την εισπρακτική τη μηχανή,
με τη ψυχή μου θα τροφοδοτήσω,
αν θέλω μαζί σου τη βραδιά μου να περάσω.


Φεύγουμε, τη τσοπερ οδηγώ,
Στους ήχους των Steppenwolf και του Born to be Wild μαρσάρω,
θέλω πριν ξημερώσει εκεί στη παραλία τους μπίτνικ του 60 να συναντήσω,
γύρω από τη φωτιά για να χορέψω,
με σένα αγαπημένη ψυχή, τους χορούς των άστρων και των αιώνιων δεσμών,
για να πιστέψω για άλλη μια φορά,
τις αμφιβολίες στην άμμο να εξαφανίσω,
και τις τζούρες του τσιγάρου από τα χείλη σου να απολαύσω.

Ως την επόμενη βραδιά,
που η ψυχή σου κάποιο άλλο σώμα θα κατακτήσει,
κάποια άλλη μορφή θα πάρει.

Μάρτιος 2009