Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Ο Ιανός του χρόνου



Ότι και να σκεφθώ το τελευταίο καιρό,
εικόνες άλλης διάστασης φαίνονται να είναι,
σαν η ζωή μου σε παράδοξη συμφωνία,
επιθυμίες γενναιόδωρα να ζωντανεύει,
σκίτσα των καημών μου, σε όνειρα υπερβατικά,
σε μυστήριους κόσμους να ελευθερώνει.  

Απ’ την άλλη, σαν να ζω με τους ψιθύρους,
σε μαυσωλείο παρηγοριάς ευνουχισμένος,
φυλακισμένος σε πετρωμένους ρυθμούς, 
να τριγυρνώ στους σκιασμένους φόβους,
βλέποντας στους φανοστάτες της προσμονής,
των αγαπημένων τις σκιές, απόμακρες να φεύγουν.

Στους μαύρους ωκεανούς του χρόνου,
 τα ίχνη των καημών τη μνήμη αδυνατίζουν,
το παρελθόν εξαφανίζουν, τίποτα το κάνουν,
και το σήμερα, μανδαρίνος απολιθωμένος,
τέρας διαστρικό σε άβυσσο εικόνων,
τη μνήμη φυλακίζει, σε αιώνια ύλη.

Τον Ιανό του χρόνου, φοβική σκιά,
φευγαλέα στις στροφές της αγωνίας διακρίνω,
με μανδύα από φόβους πικραμένους,
συνείδησεις στις γραμμές του χρόνου περιφέρει,
κόσμους μέσα σε κόσμους τις αναβιώνει,
ψυχές και πρόσωπα, στο αστρόφως του αέναου.

Η αδυναμία της ζωής είναι κυνική,
απομονωμένη στο μαστροπό του ασήμαντου,
αγαπημένους στους εφιάλτες αιχμαλωτίζει,
τραγωδίες των στιγμών σε συνθήκες αγάπης,
που στο εφιαλτικό αντίτιμο της ανάμνησης,
με το πουθενά του αύριο μας ευνουχίζουν.

Τη ψυχή μου, το παράδοξο της αδυναμίας,
χρονικές προσκλήσεις την σκλαβώνουν,
στην αναμονή της, τα αστέρια δεν της μιλούν,
μόνο με δόσεις υποψίας, σαν να κλαίνε,
την παροτρύνουν να περιπλανηθεί μες στις σκιές,
στους κόκκινους ήλιους να ξεφύγει.


AlexMil
Οκτώβριος 2010

12 σχόλια:

elli elli... είπε...

καλησπερα Αλεξ!!!! οπως παντα εκπληκτικος!!!!

AlexMil είπε...

Ελλη,

γεια σου,
χαίρομαι που πέρασες, περνάει ο καιρός αλλά εσύ πάντα πιστή σε αυτό που τόσο ωραία κάνεις.

τα λέμε

vicky είπε...

Η κυνική αδυναμία της ζωής μας … υπαρξιακά μας θέματα ζητούν τις απαντήσεις τους, ένα ταξίδι στο βάθος της ψυχής, και ο κόκκινος ήλιος η ουτοπία που πάντα πιστεύουμε και πάντα παλεύουμε. Τι να πω : Τη ψυχή μου, το παράδοξο της αδυναμίας μου, χρονικές προσκλήσεις την σκλαβώνουν, σ΄αυτόν τον κόσμο άραγε ή σε κάποιον άλλο
Γεια σου Αλεξ

AlexMil είπε...

vicky,

η ζωή μας τι άλλο είναι, μια στάση υποχρεωτική για μια στιγμή, όσο για να γευτούμε τη πίκρα της "γνώσης" πως είμαστε εδώ για τόσο χρόνο, όσος χρειάζεται για να το σκεφθείς.

καλό βράδυ

Phivos Nicolaides είπε...

Ωραίος και φρέσκος Άλεξ. Μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε! Καλό σαββατοκυρίακο.

AlexMil είπε...

Φοίβο,

Πράγματι, έχετε καιρό να με δείτε, δυστυχώς τρέχοντας για την επιβίωση, δεν υπάρχει πολύς χρόνος για τίποτε άλλο.
Πάντως, δεν ξεχνώ, γιαυτό να είσαι σίγουρος, κάθε τόσο σας (σε) διαβάζω.

καλημέρα, τα λέμε.

KOSTAS PAP είπε...

Σαν το μπλε φεγγάρι σε βρίσκω και σε χάνω. Κάτι είναι κι αυτό για να θυμάμαι ότι ήσουν από τους πρώτους που γράφτηκες στο μπλογκ μου. Καλό βράδυ ή μήνα ή εποχή!

AlexMil είπε...

Κώστα,

πράγματι όπως τα λες, έρχομαι και φεύγω αλλά δεν ξεχνώ, η μικρή μας "κοινότητα" πάντα θα με ενδιαφέρει.
Πάντα έγραφα και θα γράφω, αλλοτε συνεχώς, άλλοτε κατά διαστήματα.

καλή εποχή
τα λέμε

Άθεος είπε...

Από ποίηση δεν τα πάω καλά, αλλά τα ποιήματά σου έχουν κάτι που σαν μαγνήτης με τραβούν μέχρι να διαβάσω όλους τους στίχους.
Όπως βλέπεις… δεν χαθήκαμε!

AlexMil είπε...

Αθεε,

χαίρομαι που έστω κάπου κάπου υπάρχει μια επαφή. Σίγουρα δεν χανόμαστε, κυρίως γιατί αυτά που γράφεις με βρίσκουν σύμφωνο, είναι και δικιά μου στάση ζωής.

Ευχαριστώ για το πέρασμα
τα λέμε

55fm είπε...

Πολύ καλό!
Καλές γιορτές!

Penthesileia είπε...

Έχασα επεισόδια...
Με τράβηξε ο μικρός θεός μου, ο διπρόσωπος...