Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Δανείζομαι για να ζήσω


Με σπρέι απελπισίας και οργής,
στους τοίχους των ανέφικτων προσδοκιών,
τις αναμνήσεις να διαπομπεύσω θέλω,
το παρελθόν με συνθήματα να τρομοκρατήσω,
τη ζωή, παράδοξο δραπέτη της σχισμής,
στη μακέτα του σύμπαντος να ξανά τοποθετήσω.

Δανείζομαι για να ζήσω την απάτη της ζωής,
υπόλογος σε αναπνοές θανατηφόρων διδαχών,
μια εκατόμβη με αναλώσιμες παραλλαγές,
με φαινόμενα βιώσιμα, με ερμηνείες αποδεκτές,
για να ξεφύγω πριν την επόμενη στιγμή,
από το τρόμο της αλήθειας που ζει μες στη ψυχή.

Αισθήματα σε βιοχημικές διαδικασίες
μπλεγμένα σε μάχες για  γνώση της ζωής
καταλογίζουν ενοχές στις φοβισμένες ματιές, 
λιγοστεύουν τις ελπίδες σε κάθε στροφή,
σαν κουπόνια υποταγής της εξουσίας δωρεές,  
κοροϊδίες, αιματοβαμμένες, διαχρονικές.   

Σε καθωσπρέπει εξορία η ζωή μου,
τα όρια της αποδοχής στις άκρες του ορατού,
με δάκρυα απελπισίας  να στενεύουν βλέπει,
στο αόρατο που λυσσασμένα αντιστέκεται,
προσπαθεί με τη ψυχή να θαμπώσει το μηδέν,
μήπως στο τίποτα, ευκαιρίες εμφανίσει.

Όμως δεν ζουν στ’ αλήθεια εκδοχές
στο κόσμο με τις γυαλιστερές καρδιές,
μόνο η ασήμαντη των θεατρίνων επιλογή,
που ο άνεμος του χρόνου θα επικυρώσει
- το τέλος -
    της ζωής η πληρωμή χωρίς δόσεις.  


AlexMil
Ιούνιος 2011

17 σχόλια:

logia είπε...

όλοι δανειζόμαστε για να ζήσουμε αυτή την απάτη που λέγεται ζωή
μα το χειρότερο είναι οτι το όνειρο γίνεται εφιάλτης και φόβος
πως το δάνειο αυτό ποτέ δεν θα καταφέρουμε να ξεπληρώσουμε
ωστε το σκοτάδι να δώσει τόπο στο φως
και την απελπισία να διαδεχτεί η ελπίδα

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Δανείζομαι.. και με τρόμο βλέπω πως το αρχικό κεφάλαιο τελειώνει..
Η δεν μπορεί να μου προσφέρει κουράγιο πιά..Ακύρωσαν τα πάντα, ακόμα και τις αναμνήσεις μου

(που είσουν τόσον καιρό;)

ξωτικό είπε...

Πάνω που αναρωτιόμουν τι γίνεσαι;


"Δανείζομαι για να ζήσω την ΑΠΑΤΗ της ζωής"

Καιρός για αληθινή ζωή !!!!

καλημέρα !!

AlexMil είπε...

logia,

δύσκολη η ζωή γιατί είναι πολύ απλά δανεική, μας δόθηκε σαν όντα περιορισμένης ευθύνης.
Ολα αυτά που γράφω βέβαια δεν εχουν απαισιοδοξία, απλά τη "γνώση", τη διαίσθηση της θέσης μας στο είναι.

τα λέμε

AlexMil είπε...

ελίτσα,

φυσικά δεν πρέπει να μας κατέχει απαισιοδοξία, απλά να μη ξεχνάμε πως είμαστε περαστικοί.

Χάθηκα λίγο πράγματι, δουλειά, επιβίωση... αλλά η ψυχή μου είναι εδώ στη δικτυακή παρέα μας

καλημέρα

AlexMil είπε...

ξωτικό,

Πάντα εδώ αλλά λιγότερο συχνά....
Πράγματι η γνώση της ζωής μας κάνει να θέλουμε να ζήσουμε πραγματικά, ίσως και έξω από τα όριά της.

καλημέρα

Leviathan είπε...

ftanei pia o daneismos...kalisperaaaaaa! :)

AlexMil είπε...

Leviathan

δυστυχώς ο δανεισμός συνεχίζεται και νομίζω για πάντα....

καλημέρα

Vicky είπε...

ολη μερα καλημερα Αλεξ

Δανείζομαι για να ζήσω την απάτη της ζωής ή απομυθοποιώ τα κατά συνθήκη ψεύδη της και βρίσκω τις αλήθειες μου προχωρώντας αντίθετα με το ρεύμα. Αυτό απαιτεί ένα κόπο, μια δυσκολία, ένα πόνο και μεγάλη αντοχή αλλά σου δίνει μια πληρότητα και τη δυνατότατα να χαρίζεις και όχι να δανείζεις . Οι ουτοπίες μας που με τόση υπομονή κτίζουμε, οι φιλοδοξίες μας που με τόση επιμονή κυνηγούμε, οι προσδοκίες που υφαίνουμε σε ιστούς αράχνης, οι φόβοι μας που μας εγκλωβίζουν σε όρια και η αίσθηση της ελεύθερης βούλησης μας, καταφύγιο ανθρώπου σε ισορροπία τρόμου. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσο φαίνονται, μιας κι έτσι κι αλλιώς η ζωή είναι μικρή και ο θάνατος ….. ???? ένας μύθος είναι, που έχει δράκους και γίνεται τρομαχτικός, αλλά ο μεγαλύτερος θάνατος είναι η ανόητη ζωή, σ αυτή τη στιγμή καταφεύγω στις ρήσεις του Νίτσε «Γίνε αυτός που είσαι» «Ανάλωσε τη ζωή σου» «Φύγε την κατάλληλη στιγμή»

Μου λειψες

AlexMil είπε...

Vicky

αγαπητή μου,
Η ιδέα για τους στοίχους ξεκίνησε από την άποψή μου, που δεν είναι βέβαια δικιά μου, πως η ζωή μας ως συνείδηση είναι μια δοτή κατάσταση, που δεν έχει σημασία αν είναι τυχαία ή καθορισμένη στα πλαίσια μιας νομοτέλειας.

Αρα δανεισμένη ως συνείδηση, που ξαναγυρνά στο "είναι" με το βιολογικό μας θάνατο.

Ομως ο θάνατος ως επαναφορά μας στο "ειναι" μπορεί να ιδωθεί ως το τέλος της "τιμωρίας" μας που είναι η ζωή.

Συμφωνώ δε μαζί σου ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσο φαίνονται, που εννοώ περίπου το ίδιο με τα προαναφερθέντα.

Αυτό βέβαια ενέχει κινδύνους, σοβαρούς για τις κοινωνίες μας, όπως τι σημαίνουν, δίκαιο, αισθήματα, αγάπη κ.λ.π. γιατί να τηρούνται οι διάφορες δεσμεύσεις....

Μήπως ανόητη ζωή είναι οι κανόνες, το χρήμα, η καθημερινή πάλη για απόκτηση ιδιοκτησίας, η πίστη, οι θεοί....

Με τα ίδια αισθήματα
καλό βράδυ

vicky είπε...

Αγαπημενε μου Αλεξ

Στο ειπα για μενα ο Θανατος ειναι ενας μυθος δηλ δεν υπάρχει και όπως ελεγε και ο Ασιμος:
Αν φτάσεις στην ακινησία
Μπορείς παντού να ταξιδέψεις
Γι’ αυτό το ξέχασες που σου ‘λεγα
μωρό μου εκείνο το πρωινό
δίπλα στην σκάλα, πως η ζωή
κι ο θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος.
Είναι θέμα αντοχής στην ίδια πλευρά πλεύσης.
Εγώ δε χρειάζομαι τον κόσμο
κακώς έχεις νομίσει
Για μένα δεν υπάρχει κόσμος
Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμο.

Επείσης όπως πολύ σοφά λέει ενας μεγάλος ποιητης

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική
Καβαφης

Καλό Σαββατοκύριακο

elli είπε...

πέρασα για μια καλησπέρα....όπως πάντα εκπληκτικός!!!!

RevitCosmos είπε...

elli,

ωραία έκπληξη, καιρό είχαμε να τα πούμε.
Ξέρεις, το σήμερα το κάνει το παρελθόν και αυτό το τελευταίο το δημιουργεί η μνήμη. Αν χαθεί η μνήμη φαντάσου το σήμερα πως θα εκβιάζεται απο το αύριο.

Χάρηκα
τα λέμε

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ.

RevitCosmos είπε...

επίσης και σε σένα καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο

evangello είπε...

ομορφο,γλυκο,που αφηνει μια γευση πικραμύγδαλου!!φιλαρακο,εισαι πολυ καλός,συνέχιζε.....

AlexMil είπε...

Ευάγγελε

Ευχαριστώ για το πέρασμα.
Η ζωή μας δυστυχώς είναι ένα πυκραμύγδαλο που δεν το διαλέγουμε εμείς.

τα λέμε