Δανείζομαι για να ζήσω

Με σπρέι απελπισίας και οργής,
στους τοίχους των ανέφικτων προσδοκιών,
τις αναμνήσεις να διαπομπεύσω θέλω,
το παρελθόν με συνθήματα να τρομοκρατήσω,
τη ζωή, παράδοξο δραπέτη της σχισμής,
στη μακέτα του σύμπαντος να ξανά τοποθετήσω.

Δανείζομαι για να ζήσω την απάτη της ζωής,
υπόλογος σε αναπνοές θανατηφόρων διδαχών,
μια εκατόμβη με αναλώσιμες παραλλαγές,
με φαινόμενα βιώσιμα, με ερμηνείες αποδεκτές,
για να ξεφύγω πριν την επόμενη στιγμή,
από το τρόμο της αλήθειας που ζει μες στη ψυχή.

Αισθήματα σε βιοχημικές διαδικασίες
μπλεγμένα σε μάχες για  γνώση της ζωής
καταλογίζουν ενοχές στις φοβισμένες ματιές, 
λιγοστεύουν τις ελπίδες σε κάθε στροφή,
σαν κουπόνια υποταγής της εξουσίας δωρεές,  
κοροϊδίες, αιματοβαμμένες, διαχρονικές.   

Σε καθωσπρέπει εξορία η ζωή μου,
τα όρια της αποδοχής στις άκρες του ορατού,
με δάκρυα απελπισίας  να στενεύουν βλέπει,
στο αόρατο που λυσσασμένα αντιστέκεται,
προσπαθεί με τη ψυχή να θαμπώσει το μηδέν,
μήπως στο τίποτα, ευκαιρίες εμφανίσει.

Όμως δεν ζουν στ’ αλήθεια εκδοχές
στο κόσμο με τις γυαλιστερές καρδιές,
μόνο η ασήμαντη των θεατρίνων επιλογή,
που ο άνεμος του χρόνου θα επικυρώσει
- το τέλος -
    της ζωής η πληρωμή χωρίς δόσεις.  

AlexMil
Ιούνιος 2011