Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Σχόλιο για τη μάστιγα των ναρκωτικών



Με αφορμή τους στίχους της προηγούμενης ανάρτησης: Η άσπρη σκόνη

Για αρκετά χρόνια όταν εργαζόμουν στην Αθήνα, συμμετείχα ενεργά σε σχήματα βοήθειας των χρηστών, στα πλαίσια των ιδεολογικών και πολιτικών μου καταβολών, αλλά και από μια αίσθηση αλληλεγγύης σε όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους, εγκαταλελειμμένων σχεδόν από παντού.

Μέσα σε αυτή τη κόλαση έμαθα πολλά πράγματα, κυρίως αισθάνθηκα το χαρακτήρα μιας κοινωνίας που τότε τουλάχιστον (μετά το 1985) έβλεπε στο χρήστη έναν αλήτη, έναν απόβλητο, έναν εγκληματία.

Βέβαια από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά, οι νοοτροπίες επίσης, αλλά δυστυχώς, ακόμη υπάρχει πολύς δρόμος για να καταλάβουν πολλοί, πως, ο χρήστης είναι ασθενής, ένας βαριά ασθενής, με ανεξέλεγκτη συμπεριφορά όταν έχει το σύνδρομο της στέρησης. Η παραβατική συμπεριφορά του (κλοπές, πορνεία κλ.π.) οφείλονται σε αυτή τη στέρηση.

Δυστυχώς το σύστημα της πρέζας είναι μια πολύ επιτυχημένη οικονομική δραστηριότητα, με τεράστια κέρδη που εύκολα “ξεπλένονται” και επενδύονται σε νόμιμες δραστηριότητες, άφθονα χρήματα που τα έχουν όλοι ανάγκη, οι τράπεζες, το κράτος, οι επενδυτές, ο αθλητισμός.

Αυτονόητο δε, πως η οικονομική αυτή όσμωση των ναρκοευρώ μετατρέπεται σε πολιτική εξουσία, όχι μόνο ως σχέση πολιτικών και εμπόρων, αλλά ως καθαρή πολιτική εξουσία. Να μη ξεχνάμε πως οι μεγαλέμποροι είναι αθέατοι ευυπόληπτοι πολίτες – επιχειρηματίες που με τη βοήθεια κρατικών μηχανισμών και λειτουργών,
παράλληλα με τις νόμιμες δραστηριότητές τους, ασκούν και το εμπόριο πάσης φύσεως ναρκω ουσιών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναπτύχθηκε ένα σύστημα βοήθειας των χρηστών, κρατικής και εθελοντικής κατεύθυνσης. Σίγουρα, όλα αυτά τα σχήματα προσφέρουν πολλά, αλλά θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύ περισσότερα.. Δεν θέλω να επεκταθώ στο θέμα αυτό, κυρίως για τα κρατικά σχήματα βοήθειας που έχουν αποκτήσει μια υπαλληλική νοοτροπία, γιατί θα αδικήσω πολλούς που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους, στη μάστιγα αυτή, αλλά είναι ένα μεγάλο θέμα που ίσως το θίξω κάποια στιγμή.

Το μόνο που θέλω να πω για όσους φίλους είναι μακριά από το θέμα πως μια κίνηση και μόνο θα είχε θεαματικά αποτελέσματα στη βοήθεια αυτών των παιδιών:



η δημιουργία κέντρων αποτοξίνωσης, μέσα σε νοσοκομεία, όπου θα γίνεται ιατρική παρακολούθηση τους ως ασθενών, με ψυχολογική υποστήριξη, χορήγηση υποκατάστατων (π.χ. μεθαδόνης), εύρεση εργασίας κ.λ.π.



Η ενέργεια αυτή θα είχε τρία σχεδόν άμεσα αποτελέσματα, την σταδιακή επανένταξη του χρήστη στη κοινωνία, την αποκοπή του από τον ντήλερ και την απομάκρυνση του κινδύνου να φυλακιστεί σαν μεταπωλητής.

Δυστυχώς όμως, παρότι γίνονται κάποιες προσπάθειες, δεν ξέρω είναι τόσο ανόητες μερικές φορές, τόσο ελλιπείς, που μπορείς να πεις πως γίνονται εσκεμμένα. Μερικά παραδείγματα:

Τα κέντρα αποτοξίνωσης δεν μπορούν να γίνονται μέσα σε οικιστικές περιοχές, η εμπειρία έχει δείξει, πως γίνονται πόλος των ντήλερ, των μεταπωλητών, εστίες πολλών προβλημάτων για τους κατοίκους. Ούτε βέβαια πρέπει να γίνονται μέσα σε ψυχιατρικά ιδρύματα, όπως πρόσφατα επιχειρήθηκε στο Δαφνί, όπου η γειτνίαση με τους ψυχιατρικά ασθενείς, είναι ότι πιο καταστρεπτικό για το χρήστη.

Τα υποκατάστατα και εδώ είναι το πιο εγκληματικό, ενώ θα μπορούσαν να δοθούν σε όλους τους χρήστες, είναι ιδιαιτέρως φθηνά, τα δίνουν με λίστες (ακούστε με λίστες) με αποτέλεσμα να αποκλείεται μεγάλος αριθμός χρηστών.

Η αποποινικοποίηση της χρήσης είναι ένα ακόμη σοβαρό θέμα. Γέμισαν οι φυλακές από χρήστες που το έγκλημά τους είναι τις περισσότερες φορές ότι διπλασίαζαν τη δόση που αγόραζαν νοθεύοντας την και πουλώντας τη μια για να εξασφαλίσουν την επόμενη. Σε αυτό το σκηνικό, οι μεγαλέμποροι βέβαια, να μη συλλαμβάνονται και όποτε γίνεται αυτό, σε λίγες μέρες να είναι πάλι ελεύθεροι με τη βοήθεια δικηγόρων, πληρωμένων με ναρκωευρώ.

Σε ότι με αφορά τώρα, δυστυχώς εδώ και αρκετά χρόνια δεν συμμετέχω ενεργά στη βοήθεια χρηστών, για διαφόρους λόγους.
Αυτό με κάνει να έχω ενοχές , αλλά έχω και πολλές άλλες, από καιρό δεν κοιτώ κατάματα το είδωλό μου στο καθρέπτη, οπότε κάπως ισορροπώ μέσα στη ξεφτίλα της μικροαστικής μου ζωής

Αυτά προς το παρόν

29 σχόλια:

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Σέβομαι απόλυτα την εμπειρία σου πάνω στο συγκεριμένο θέμα και φαντάζομαι η πρόταση σου είναι καταστάλαγμα αυτής της πολύχρονης ενασχόλησης σου αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη τα Νοσοκομεία στην Ελλάδα δεν επαρκούν για να καλύψουν τις στοιχειώδες καθημερινές ανάγκες νοσηλείας (ειδικά με τα μεγάλα κύματα μεταναστών που δεχόμαστε), πως να ανταπεξέλθουν σε μια τέτοια επιπρόσθετη επιβάρυνση;

Ανώνυμος είπε...

καλέ μου Alex στο είπα πάντα στοχαστικός΄.τα ξέρω αυτά τα παιδιά είναι παντού ειναι δικά μας
Ας οψεται ομως η πολιτική πλευρά του προβλήματος΄΄καλός οέρωτας η αγάπη μα εχεις δίκαιο μας εχουν στερέψει τα δάκρυα πια.τα ναρκωτικά ειναι το δεύτερο κατά καφαλής΄εισόδημα σε κάποιες χώρες.
τα φιλιά μου

Μαρια Νικολαου είπε...

Μένω στο "δίνουν τα φαρμακα με λίστες"...

Τι να πει αλλο κανεις

Διάττων είπε...

Σίγουρα χρειάζονται βοήθεια οι άνθρωποι που κάνουν χρήση ναρκωτικών, και που είναι τελικά αθενείς, όπως το σπισημαίνεις. Και πριν τη βοήθεια, χρειάζονται πάνω απ' όλα κατανόηση...

Ανγνωρίζω την ευαισθησία που υπάρχει ως περιεχόμενο μέσα στην ανάρτηση αυτή...

Roadartist είπε...

Καλησπέρα.. δυστυχώς μεγάλη μάστιγα τα ναρκωτικά.. Και απίστευτα τα συμφέροντα..
Όλο το κέντρο της Αθήνας έχει γεμίσει ζωντανούς-νεκρούς νέους (κυρίως) ανθρώπους.. Μόνο που το βλέπω πονάει η ψυχή μου.. Δεν υπάρχουν λόγια.. απίστευτη η υποκρισία..κάποιοι πεθαίνουν, αναγκάζονται να ζητιανεύουν, να σέρνονται, να αρρωσταίνουν για μια δόση, στην πιο παραγωγική, στην πιο όμορφη ηλικία της ζωής τους και κάποιοι άλλοι θησαυρίζουν εις βάρος της ζωής.. :(

AlexMil είπε...

Λάκη,
έχεις απόλυτα δίκαιο, δεν θέλησα να επεκταθώ στο θέμα των νοσοκομείων και στην δυνατότητα αυτών αλλά και της Δημόσιας υγείας να επωμιστούν αυτές τις δράσεις, γιατί θα έβγαινα λίγο από το θέμα.

Σίογυρα είναι όπως στο σχόλιό σου, όμως χρήματα πάντα υπάρχουν, το πρόβλημα είναι η πολιτική. Αν προωθείται η προστασία της υγείας ως δημόσιο αγαθό και όχι ως εμπόρευμα, τότε λύνονται τα προβλήματα που αναφέρεις.
Τα εμπόδια για τη λύση που ανέφερα είναι πολλά, κυρίως γιατί εχει δημιουργηθεί ένα ολόκληρο σύστημα κρατικο - ιδιωτικό γύρω απο τους χρήστες που εμπορεύεται τη δυστυχία τους, κέντρα απεξάρτησης, δικηγόροι, προμηθευτές,κ.λ.π. όπου ξοδεύονται τεράστια χρηματικά ποσά, χρήματα των φορολογουμένων βέβαια

Μεγάλο θέμα, αλλά απαιτείται λύση

τα λέμε

AlexMil είπε...

Μωβ-Μωβ
καλή μου,
έχεις δίκιο είναι πολιτικό το θέμα, αλλά χρηματοδοτούνται απο το εμπόριο των ναρκωτικών,πολλοί.
πολιτικοι, εμπόριο, τράπεζες, αθαλητισμός, κατασκευές κ.λ.π

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

Μαρία μου,
τρομερό πράγματι, με λίστες, οπότε καταλαβαίνεις τι γίνεται για να μπουν στη λίστα, τι χρήμα πέφτει από τις οικογένειες για να γλυτώσουν τα παιδιά τους.

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

diatton,
πράγματι χρειάζεται κατανόηση, αλλά και από το κράτος συνεχή ενημέρωση για το πρόβλημα, βοήθεια και πολλά άλλα που δυστυχώς δεν γίνονται, τουλάχιστον στο βαθμό που θα έπρεπε.

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

Roadartist
αγαπητή, περιέγραψες με ακρίβεια την εικόνα: πόνος, εγκατάλειψη, κατεστραμμένες ζωές, ΝΕΕΣ ΖΩΕΣ, θάνατος.
Και όλα αυτά εδώ και πολλά χρόνια, γεμάτα με όλων των μορφών τις εξαγγελίες, αλλά με ένα ΤΙΠΟΤΑ στο τέλος.

καλό βράδυ

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Ναι, Άλεξ έτσι είναι όπως τα αναφέρεις, χρήμα υπάρχει. Δυστυχώς κατασπαταλείται σε άλλες δραστηριότητες. Και δεν μιλώ για κρατικό χρήμα, χρήμα των φορολογούμενων, αλλά για το υπόλοιπο που είναι πολύ περισσότερο και φτάνει να μας κάνει Ελβετία και περισσότερο. Είναι φαύλος κύκλος. Εάν οι πολίτες δεν θεωρούσαν το κράτος "κλέφτη" (που είναι) και εάν το κράτος δεν θεωρούσε τους πολίτες "κλέφτες" (που είναι) τότε πιστεύω θα είχαμε πολύ περισσότερα και πολύ καλύτερα αγαθά και πόρους. Είναι βέβαια και το γεγονός ότι μερικοί θέλουν να έχουν "ραγιάδες" αντί για σκεπτόμενους πολίτες. Η κουβέντα και οι ευθύνες δεν έχουν τέλος.

Πάντως θεωρώ ότι όλα ξεκινούν (αλλά και καταλήγουν τελικά) από την ίδια μας την "αυλή" και εμείς πρέπει να κάνουμε πρώτοι τις κινήσεις και όχι να περιμένουμε από τους άλλους γι' αυτό είσαι αξιέπαινος για τις ενέργειες σου (έστω και για μόνο αυτό το post).

Την καλημέρα μου

zekia είπε...

εμένα αυτό που με προβληματίζει περισσότερο όταν σκέφτομαι τα ναρκωτικά δεν είναι οι ίδιοι οι χρήστες, αλλά οι οικογένειές τους. Εσύ είσαι γονιός και θα καταλαβαίνεις καλύτερα, όμως εγώ δεν μπορώ καν να διανοηθώ πως ακριβώς πρέπει να συμπεριφερθώ αν ως μελλοντικός γονέας βρεθώ με ένα παιδί-χρήστη.. πως θα πολεμήσω μια τέτοια κατάσταση;;;
Νομίζω πως αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα, ακόμα μεγαλύτερο και απο αυτό των νοσοκομείων και της μεθαδόνης.
Είναι τρομερά δύσκολο να αντιμετωπίσεις έναν άνθρωπο ο οποίος έχει πάψει να είναι αυτό που ήταν κάποτε και να πόσο μάλλον να τον βοηθήσεις και όχι να τον σπρώξεις ένα βήμα πιο κοντά στο γκρεμό.

elis.pandora. είπε...

Τό κάθε σπίτι μαζεύει τη σκόνη του...
Ο κάθε γονιός έχει υποχρέωση απέναντι στο παιδί του να του μάθει πώς να την αποφεύγει...Τι να σού κάνει το κράτος όταν τα παιδιά φτερουγίζουν με σκονισμένες και τσαλακώμένες ψυχές?
Μα και αυτά δεν βλέπουν τη κατάντια της πρέζας?Που βασίζωνται και δοκιμάζουν? Από το 1985 εως τώρα έχουν φύγει απο τη ζωή οι μισοί μου φίλοι και γνωστοί κάπου κάτι τούς έφταιγε πολύ... Ισως γιατί οι περισσότεροι απο αυτούς δεν εργάστηκαν ποτέ καί δέν τους έλειπε τίποτα,ισως γιατί ήτανε πολύ άνετοι να το παίζουν ωραίοι και μοιραίες και τού έφαγε η μαγκιά και η σιγουριά που ειχαν στα λεφτά του Μπαμπα... ένα είναι σίγουρο για μένα αυτά τα άτομα γίνονται από το σπίτι τους... και μετά τι να σου κάνει η αποτοξίνωση?Το θέμα είναι να μη το σκεφτεί καν...αλλά αμα βλέπει παντού νάχει τόση σκόνη...αυτή γίνεται βρωμιά γίνεται κατακάθι γίνεται αγγάθι και τα πονάει και υστερα τα τρυπάει...Ο θεός να μας λυπηθεί...

Τσουχτρα είπε...

Πριν λίγα χρόνια συμμετείχα σε μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που επισήμως είχε σκοπό να βοηθάει τους χρήστες ΑΦΟΥ έχουν απεξαρτηθεί και μετά. Δηλ. για δουλειά , σπίτι, κτλ. Όσο καιρό ήμουν εκεί (περίπου ένα εξάμηνο) ΚΑΝΕΙΣ χρήστης δεν έγινε αποδέκτης βοήθειας. Αντίθετα τα χρήματα που ερχόταν απο δωρεές,χορηγίες κτλ, δεν έχω ιδέα ποιούς "βοηθούσαν". Έτσι έφυγα αηδιασμένη !
Έχω φίλους νεκρούς απο πρέζα και φίλους που αυτή τη στιγμή είναι ένα βήμα πριν... Ξέρω την ιστορία τόσο καλά που θα ήθελα να ήταν αλλιώς...
Είναι πολλά τα λεφτά Alex για να θέλουν να λυθεί το ζήτημα.... Απο την άλλη είναι πολύ πιο βολικός ένας νέος άνθρωπος που το μόνο που διεκδικεί είναι η επόμενη δόση....

Τις καλημέρες μου !

tovenito είπε...

όλοι είμαστε βολεμένοι στη μικροαστική ζωή μας άλεξ.
και ξεχνάμε πολύ εύκολα. μέχρι το επόμενο θύμα ή την επόμενη πυρκαγιά, ή την επόμενη φυλάκιση.
όλοι πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη μα πιο πολύ να αλλάξουμε την νοοτροπία μας στο συγκεκριμένο θέμα.
οι λύσεις που προτείνεις δεν είναι μη εφαρμόσιμες. ίσως ένα από τα πιο εμπεριστατωμένα ποστ στο θέμα

D.Angel είπε...

Μεγάλο θέμα ανοίγεις!Μήπως όμως τους συμφέρει να ρίχνουν κόσμο στα ναρκωτικά;Μήπως ο κρατικός μηχανισμός βγάζει λεφτά κι από κει;Λέω μήπως...
Την καλησπέρα μου

AlexMil είπε...

Λάκη,
Βέβαια πέρα από τα έσοδα του κράτους τα οποία είναι ελλιπη για τους γνωστούς λόγους, υπάρχει γενικότερα χρήμα που όπως λες θα μας έκανε Ελβετία, αλλά το χρήμα αυτό είναι στην Ελβετία, και βέβαια έχει κλαπεί τις περισσότερες φορές από μας.

Αναφέρω μια έννοια, την αλληλεγγύη που θα έπρεπε να υπάρχει στη κοινωνία μας και όχι η φιλανθρωπία, που είναι μια πράξη υποτίμησης ειδικά αν γίνεται από τους ισχυρούς, που αρπάζουν 100 και δίνουν 1.

Και όμως αυτή η ανώτατη ανθρώπινη ιδιότητα, που θα έλινε δεκάδες προβλήματα, δεν λειτουργεί.

Φαύλος κύκλος όπως λες, αλλά πιστεύω πως πάντα υπάρχει ελπίδα.

τα λέμε

AlexMil είπε...

Zekia

Θίγεις ένα πολύ δύσκολο θέμα.
Στις οικογένειες που περνάνε τέτοια κατάσταση, τα πράγματα είναι τρομακτικά τις περισσότερες φορές. Οταν το αγγελούδι τους γίνεται ένας άλλος άνθρωπος, βίαιος, με μια προσωπικότητα εντελώς αλλαγμένη, με υγεία, διαλυμένη, το μόνο που προέχει είναι η θεραπεία του,
τουλάχιστον η επανένταξή του με κάποιο υποκατάστατο.
Ο χρήστης δεν έχει μια ανίατη αρρώστια, να το καταλάβουμε.
Ο ρόλος της οικογένειας λοιπόν είναι πολύ σοβαρός, ο σοβαρότερος ίσως, στο να βοηθήσει το χρήστη.
Υπάρχουν τα κέντρα αποκατάστασης που καθοδηγηθούν την οικογένεια στο τι πρέπει να κάνει. Είναι ο μόνος τρόπος.

Ευχαριστώ για το πέρασμα,

AlexMil είπε...

elis.pandora
θίγεις πολλά θέματα, σοβάρα

σίγουρα πολλά ξεκινουν από την οικογένεια, πιστεύω και γω πως η οικογένεια είναι αυτή που θα εκπαιδεύσει το παιδί στο να τα αποφεύγει.

Δυστυχώς όμως το κύκλωμα της πρέζας, γνωρίζει όλα τα κόλπα για να παρασύρει, αδύνατους χαρακτήρες, αλλά και υπερ - φουσκωμένους.

H πρέζα έχει βέβαια κοινωνικές διαστάσεις, κτυπάει ανελέητα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και βέβαια οι λόγοι είναι διαφορετικοί, το κάθε περιστατικό θα έλεγα πως είναι διαφορετικό.

ευχαριστώ για το πέρασμα, τα λέμε

AlexMil είπε...

Tsouxtra,

τι να σου πω, έχεις απόλυτο δικιο.
Στο κείμενό μου αναφέρω το θέμα αυτό. Πράγματι και εγώ δεν έχω απολύτως καμιά εμπιστοσύνη στα σχήματα αυτά, κατά κανόνα
εκμεταλλεύονται από το να θεραπεύουν.
Μπορώ να σου διηγηθώ αμέτρητα περιστατικά.
Βέβαια υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη καταπολέμηση, οποσδήποτε.

Γιαυτό πιστεύω, πως η ένταξη της θεραπείας στα νοσοκομεία είναι η καλύτερη λύση. Βέβαια όπως είπε και ο φίλος Λακης, τα Νοσοκομεία μας πάσχουν σε πάρα πολλά, που δυστυχώς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος,

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

tovene592,

θίγεις ένα μεγάλο θέμα, ο μικροαστισμός μας, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα σε όλα τα θέματα της ζωής μας. Σήμερα θυμόμαστε, αύριο ξεχνάμε.

Δυστυχώς, αυτή η νοοτροπία είναι τροχοπέδη σε πάρα πολλά.

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

D.Angel

όλοι βγάζουν πολύ χρήμα, πάρα πολύ, κυρίως με ιδιωτικούς όρους. Η εμπορία δεν είναι κρατική κατά κανόνα, όμως, το κράτος "βοηθά" έμμεσα, μέσα απο τους μηχανισμούς του.
Το πιο σοβαρό είναι πως τα χρήματα της εμπορίας, της χονδρικής και της λιανικής, ξεπλένονται και μπαίνουν ως καθαρά χρηματοδοτώντας νόμιμες δραστηριότητες.

D.Angel είπε...

Συμφωνούμε!Αρα πρέπει να αλλάξουν πολλά!Η μάλλον όλα!Η λύση βρίσκεται στην αρχή...
Φιλιά πολλά

AlexMil είπε...

D.Angel

φυσικά συμφωνούμε,
λογικοί είμαστε, ευαίσθητοι πιστεύω,
αλλά πρέπει να κάνουμε και κάποια πράγματα.

καλό βράδυ

xristina είπε...

καλησπέρα. Τι να πώ? τα είπαν οι άλλοι και εσύ...ισως αυτό το post είναι μια αρχή για σκέψη, μακάρι να το διαβάσουν και αυτοί που πρέπει...πρέπει.

AlexMil είπε...

xristina,

χαίρομαι για την επίσκεψη, μη πεις τίποτα, αρκεί που πέρασες και διάβασες.
Αλλά θα το διαβάσουν και αυτοί που πρέπει; όπως λες, δεν νομίζω, αλλά προσπαθούμε και ελπίζουμε.

καλό βράδυ

Σταυρούλα είπε...

Αλεξ καλημέρα!Δεν είχα δει την ανάρτησή σου,συγχαρητήρια είναι υπέροχη γιατί τα λες όπως ακριβώς είναι.
Πάω να βάλω παραπομπή στο άρθρο σου.
Επίσης πολύ σοβαρό θέμα είναι αυτό που θίγει η Tsouxtra στα σχόλια για τις ΜΚΟ.

Barbara είπε...

Αλεξ το post σου είναι τόσο μέσα σε αυτά που πιστευω που ένιωσα σα να τα εγραφα εγώ. Δυστυχώς έχω βιώσει τι είναι να έχεις χρήστη στην οικογένεια και έζησα το ρατσισμό σε όλη του την έκταση. Τώρα που είμαι και γω μανούλα το κύριο μέλημα μου είναι να οπλίσω το γιο μου με όλα τα εφόδια ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτό το εξάπλωμα των ναρκωτικών. Βλέπω χρήστες παντού και σκίζεται η καρδιά μου, πονάω για τη ταλαιπωρία τους για το κατάντημα της ζωής του και νιώθω τόσο μεγάλο θυμό που έχουν τρόπο οι κυβερνώντες να βάλουν ένα τέλος σε όλα αυτά και δε το κάνουν. Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.

AlexMil είπε...

barbara,

χαίρομαι που με βρήκες,
και καταλαβαίνεις μέσα από τη δικιά σου εμπειρία. Δεν λέω τίποτα άλλο γιατί θα γίνω κουραστικός, μόνο επαυξάνω αυτό που είπες για τα παιδιά. Πρέπει στη κατάλληλη ηλικία να ενημερωθούν, ακόμη και να φοβηθούν, ώσπου να κατανοήσουν.
Βέβαια αυτό προϋποθέτει συνειδητοποιημένους γονείς, ικανούς να δώσουν στα παιδιά τους την απαραίτητη γνώση.

Να τα ξαναπούμε