Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

Ο εχθρός μου ο χρόνος






Είσαι ο εχθρός μου χρόνε, ίσως ο χειρότερος,
οι αυλακιές στο σώμα μου έγιναν προς τιμή σου,
φαίνεται όμως δεν έφταναν, ήθελες και τη ψυχή μου.

Την άρπαξες, δεν σου τη πρόσφερα, στη παρέδωσα,
χρονομαχητής στα υπόγεια της ζωής, σε αψήφησα,
μ’ αφόπλισες, όμως σε γέρασα στο τέλος και σε νίκησα.

Στα χρόνια της όταν ήμουνα, στα τέλη του ογδόντα,
περπάτησα στους δρόμους που τώρα περπατά,
τ’ αχνάρια μου άφησα, να περιμένουν τα δικά της.

Την περίμενα, δεν το επέτρεψες, με κορόιδεψες,
ονειροκλέφτης της ομορφιάς της έγινες,
οπτασία μες στο σήμερα , με μάγια για να με πλανέψει.

Ω θεοί των αστεριών, δεν άντεξα, παραδόθηκα,
στην αλαβάστρινη μορφή της, γονάτισα και ορκίστηκα
θυσίες της πρόσφερα, τη καρδιά και τη ψυχή μου.

Όμως άθλιε, το ξέρες, με τι να μονομαχήσω,
αόρατος έγινα, μουτζούρωσες και τη μορφή μου,
αδιάφορα έκανες, τα λόγια και τις προσφορές μου.

Δράκοι αλαζόνες, με τα κύματά σου έπαιζαν,
δεν άντεχα , στις ερήμους της σιωπής δραπέτευα,
και στο κόκκινο ήλιο της υποταγής ζητιάνευα.

Κι όταν του ανεκπλήρωτου οι ανεμοστρόβιλοι ,
τα ερείπιά μου, στη άκρη του γκρεμού παρέσυραν,
στη άβυσσο με σαδισμό τα σπρώξες και πέσαν.

Όμως, δεν περίμενες πως θα σε νικούσα,
ο εαυτός σου χρόνε, είναι ο απόκρυφος εχθρός σου,
κάθε στιγμή της πτώσης μου, ήταν και η χαραυγή μου.

Δίπλα απ’ το πορνείο των ψυχών, στο μπαρ με τις κοπέλες
ξέρεις, εκεί που εξορκίζουν τα κόλπα σου με ηδονής ενέσεις,
σ’ άφησα απ’ έξω να γερνάς, ώσπου να με παρατήσεις.

Αμέτρητες νύχτες ροκάριζα,
νοερά τη χόρευα, τη χάιδευα και τη φιλούσα,
διάβολε, τ’ ανταπέδιδε
και κάποια μεσάνυκτα υγρά, την απαρνήθηκα,
με λυγμο
ύς,
την εικόνα της κάρφωσα, την έκαψα,
και σαν ύστατη τιμή στην αγάπη που χάθηκε,
κοπέλες πρόθυμες ζήτησα και με σκότωσαν.





Τώρα, στους δρόμους της σκοτεινής πόλης περπατώ,
μόνος, το είδωλό μου στις αντανακλάσεις αναζητώ,
σ’ ένα ταξίδι της ζωής, αιματηρό, ολοένα και ποιο αιχμηρό.


AlexMil Αύγουστος 2009


Το επόμενο ποίημα: H άσπρη σκόνη

34 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Την άρπαξες... δεν την πρόσφερα...

Κρατώ αυτό Αλεξ
Καλησπέρα

demis είπε...

"Kάθε στιγμή της πτώσης μου, ήταν και η χαραυγή μου"
Πολύ δυνατός στίχος και ελπιδοφόρος. Να είσαι πάντα καλά Alex.

elli elli... είπε...

καλημέρα!!!!!

πολύ δυνατό ....τον χρόνο πάντως τον νίκησες!!!!


κάθε στιγμή της πτώσης μου, ήταν και η χαραυγή μου.......

Hypericum Perforatum είπε...

είναι εχθρός ο χρόνος
ο χειρότερος
όχι ίσως
μα σίγουρα

στην αναπόδραστη υποταγή
παραμονεύει μια ύστατη γελοιοποίηση:
πρέπει να υποκριθώ συμφιλίωση

ωραίο κείμενο
μικρής κι απέλπιδας ανταρσίας

καλημέρα !

AlexMil είπε...

Μαρία
βλέπεις, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, πολλές φορές θέλουμε να πολεμήσουμε αλλά η υποταγή είναι ο μόνος δρόμος, έστω προσωρινός.

καλημέρα,

Ανώνυμος είπε...

Χρόνος... ο φονιάς του πραγματικού...

AlexMil είπε...

Δημήτρη,

ξέρεις, αν στη πτώση μας πριν το πάτο δεν σταματήσουμε τη πατήσαμε.
Μετά όλα δυσκολεύουν γίνονται πολλές φορές μη αναστρέψιμα.

καλημέρα

AlexMil είπε...

Ελλη,

το χρόνο το νίκησα στη συγκεκριμένη μάχη, αλλά ο άτιμος το πόλεμο θα τον κερδίσει τελικά, δεν νικιέται με τίποτα.

καλημέρα

zoyzoy είπε...

Φοβερές εικόνες βγάζουν οι στίχοι σου!
Καλή εβδομάδα να'χεις!

AlexMil είπε...

φίλε, Hypericum Perforatum,

.....ατην αναπόδραστη υποταγή, η γελιοποίηση κυριαρχεί, δυστυχώς.
Η συμφιλίωση είναι με τον εαυτό μας μόνο και η αρχή της λύτρωσης

Ευχσριστώ για το πέρασμα, τα εύστοχα λόγια σου

καλημέρα

AlexMil είπε...

Φίλε οδοιπόρε,
πράγματι ο φονιάς του πραγματικού, σε όλες τις εκφάνσεις του, στο όμορφο, στο πάθος, την αγάπη, σε όλα...

καλήμερα

AlexMil είπε...

zoyzoy γεια σου

προσπαθώ να περιγράφω τη ζωή τη δικιά μου και των άλλων, μέσα από τα πάθη, τις επιθυμίες, τις ελπίδες, τις αποτυχίες και τις επιτυχίες.

Ευχαριστω για το πέρασμα
καλημέρα,

logia είπε...

...όλα συμβαίνουν ερήμην μας λοιπόν;

AlexMil είπε...

logia

σχεδόν όλα θα έλεγα. Πάντως πολλά μπορούμε να τα παλέψουμε με τους δικούς μας όρους έξω από θεούς και δαίμονες.

Ευχαριστώ και καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...

πάνω απο ολα στοχαστικός,αληθειά τι να διαβάσω διάσημους οταν υπάρχετε εσείς γύρω μας.

Καραβάκι είπε...

Ο χρόνος δεν είναι εχθρός φίλτατε... και μια ζωή θα απορώ γιατί οι περισσότεροι τον θεωρούν ως τέτοιο.Είναι όμορφο να μεγαλώνεις.Αρκεί να θέλεις να δεις με άλλη ματιά όσα σου δίνονται κι όχι με αυτή της αρνητικότητας.Κι οι μάχες με το άπιαστο καταλήγουν συνήθως στην ήττα...Την καλημέρα μου και καλή βδομάδα!

AlexMil είπε...

Μωβ, Μωβ, Μωβ,

πόσο σε αγαπώ ηλεκτρονικά. Συνέχισε να μου μιλάς έτσι και φαντάζομαι πως σε πολύ λίγο καιρό θα θεραπεύσω τη τραυματισμένη αλαζονεία μου.

Σε ευχαριστώ για το πέρασμα, με σκίτσα μωβ φιλιών σε ένα κιτρινισμένο χαρτί, μισοσκεπασμένο από ξεραμένα φύλλα.

AlexMil είπε...

Αγαπητέ Αza,
Στους στίχους η αρνητικότητα στο χρόνο υφίσταται στα πλαίσια συγκεκριμένων γεγονότων και όχι γενικά.
Αν με ρωτήσεις για το χρόνο γενικά, φυσικά και δεν είμαι συμφιλιωμένος, ποιος είναι; κανείς, φαίνονται ότι είναι αλλά δεν είναι.

τα λέμε

Τζούλια Φορτούνη είπε...

"Όμως, δεν περίμενες πως θα σε νικούσα,
ο εαυτός σου χρόνε, είναι ο απόκρυφος εχθρός σου,
κάθε στιγμή της πτώσης μου, ήταν και η χαραυγή μου."

μ΄άρεσουν αυτές οι αντιθέσεις στο λόγο σου...

την καλησπέρα μου

AlexMil είπε...

Μωβ,
γεια σου,
η ζωή μας είναι συνεχώς αντιθέσεις, αυτό δεν έιναι κακό, δυστυχώς όμως πολλές φορές αυτές αποβαίνουν σε βάρος μας.

Ευχαριστώ για το πέρασμά,
τα λέμε

b|a|s|n\i/a είπε...

ίσως νικιέται ο χρόνος. όταν πιστέψουμε ότι μάχη δεν δίνουμε. και στο πάντα. του τώρα. ίσως.

AlexMil είπε...

Αγαπητέ b|a|s|n\i/a

έχεις δίκιο αν πιστέψουμε πως δεν δίνουμε μάχη. Λίγο δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο, αν αναλογιστούμε πως με τα τόσα προβλήματα της ζωής, είναι εύκολο να τον ξεχάσουμε (το χρόνο).

Ευχαριστώ για το πέρασμα,
καληνύχτα

Λάκης Θλιμμένος είπε...

Αν και ως ομοιοπαθής τις ίδιες κατάρες μονάχος ξεστομώ.. όχι δα να μας νικήσει ο χρόνος, του έχουμε πολλά, πάρα πολλά λάφυρα αρπάξει κι ακόμα κι άλλα πολλά θα του πάρουμε στις μάχες που θα γίνουν κι όπως λέει πολύ εύστοχα ο Καβάφης...

Μέσα στα καπηλειά
και τα χαμαιτυπεία
της Βηρυτού κυλιέμαι.
Δεν ήθελα να μένω
στην Aλεξάνδρεια εγώ.
Μ’ άφισεν ο Ταμίδης·
κ’ επήγε με του Επάρχου
τον υιό για ν’ αποκτήσει
μια έπαυλι στον Νείλο,
ένα μέγαρον στην πόλιν.
Δεν έκανε να μένω
στην Aλεξάνδρεια εγώ.

Μέσα στα καπηλειά
και τα χαμαιτυπεία
της Βηρυτού κυλιέμαι.
Μες σ’ ευτελή κραιπάλη
διάγω ποταπώς.

Το μόνο που με σώζει
σαν εμορφιά διαρκής,
σαν άρωμα που επάνω
στην σάρκα μου έχει μείνει, είναι που είχα δυο χρόνια
δικό μου τον Ταμίδη,
τον πιο εξαίσιο νέο,
δικό μου όχι για σπίτι
ή για έπαυλι στον Νείλο.


Καλή σου μέρα και χρόνο να 'χεις τον χρόνο να νικάς

AlexMil είπε...

Εγώ σου αναφέρω από ένα ποίημα του Ντύλαν Τόμας τους αρχικούς στίχους που αγαπώ πολύ: Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία

Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία
Γυμνοί ο νεκροί στον άνεμο και το γερτό φεγγάρι
Με τον άνθρωπο θα σμίξουν

Όταν γλειφτούν τα κόκαλά τους
και τα γλυμμένα κόκαλα χαθούν
θα ‘χουν αστέρια σε αγκώνα και ποδάρι,
αν και τρελοί θα συνεφέρουν
αν θαλασσόπνιχτοι θ’ αναδυθούν,
αν κι εραστές χαμένοι αυτοί, δεν θα χαθεί η αγάπη
Κι ο θάνατος δεν θα ‘χει εξουσία

…………

Το καβάφη τον λατρεύω, στη ζωή του, στη ποίησή του. Ευχαριστώ για τους στίχους του.

Φυσικά θα πολεμούμε και νέα κάστρα θα κατακτούμε και αν θέλει ο χρόνος
να νικά, ας νικά, για λίγο θα 'ναι,
μέσα σε καπηλειά, πίσω από το παλιό σταθμό, με κορμιά και με ποτά θα αναγενιώμαστε.

καλη μέρα και τα λέμε

m.blanco είπε...

Ανίκητος ο χρόνος αργά η γρήγορα γίνονται όλοι θύματα του.

mat είπε...

εγω περιμενω αυτη την ασπρη σκονη :Ρ

Καλο βραδυ Αλεξ :)

AlexMil είπε...

αγαπητέ m.blanco

ο χρόνος νικιέται, πίστεψέ με όχι στο πόλεμο αλλά στις μάχες.

καλή νύκτα

AlexMil είπε...

ματ και από δω,

περιμένεις την άσπρη σκόνη; ακόμη δεν το ξεκίνησα, αναφέρεται πάντως όπως θα κατάλαβες ίσως, στα ναρκωτικά.

καλη νύκτα και από δω

Γαλάτεια είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Την καλησπερα μου Alex!

AlexMil είπε...

Γαλάτεια

καλησπέρα και σε σένα
και καλώς ήρθες

logia είπε...

θα συμφωνήσω μαζί σου για την πάλη!
ο άνθρωπος κλείνει πολύ δύναμη μέσα του
κι αν υπάρχει και δίπλα ένα ζεστό χέρι να το κρατάς, είναι΄λίγο πιο εύκολος ο αγώνας
καλημέρα

AlexMil είπε...

logia,
συμφωνούμε, πάντοτε ο άνθρωπος πρέπει να παλεύει και μακάρι να υπάρχουν δίπλα του άνθρωποι να τον βοηθούν.
Η αλληλεγγύη είναι ένα υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό που δυστυχώς στις κοινωνίες μας όπου κυριαρχει η απολαβή, το κέρδος για ότι κάνουμε, δύσκολα το συναντάμε

καλσπέρα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ποιητής....με ΠΑΘΟΣ!!!

Να εισαι καλά και να γραφεις

AlexMil είπε...

Ρίκη,
και από εδώ,
το πάθος σίγουρα, το ποιητής δεν ξέρω.

καλημέρα