Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Παράξενη συνάντηση

Ήταν γύρω στο 40, μέσο ύψος, σώμα χωρίς περιττό βάρος, δέρμα ελάχιστα σκούρο, μαλλιά μαύρα μακριά, αχτένιστα, κάπως φουντωτά και το πρόσωπο σκαμμένο από πολλές και λεπτές ρυτίδες, που δεν φαινόντουσαν να είναι του χρόνου, αλλά κάποιου βάρους ίσως, της ψυχής, της ζωής,
……. που παρόλα αυτά ήταν πανέμορφο.

Τη συνάντησα φεύγοντας από το στούντιο για φαγητό. Στεκόταν στην άκρη του δρόμου, φαινόταν να αμφιταλαντεύεται για κάτι, είχε μια έντονη ανησυχία, σαν απομίμηση σε γυάλινο θόλο που επαναλάμβανε τις ίδιες κινήσεις.

Αυτό που με ‘κανε να την προσέξω περισσότερο, ήταν πως δεν κουβαλούσε κάτι, μια τσάντα, ένα πορτοφόλι. Δεν φαινόταν πάντως για εγκαταλειμμένη, φτωχό ντύσιμο, παλιό τζιν, μπορντό μακό μπλούζα με σημάδια φθοράς, παπούτσια άλλης εποχής, αλλά έδινε την εντύπωση μιας φροντίδας από άλλους.

Δύσκολα μπορώ να εκφράσω με λόγια την ομορφιά της, φανταστείτε φίλοι μου, μια Αιγύπτια στις εποχές των Φαραώ, μια Μεξικανή στο στρατό του Πάντσο Βίλα , μια Ιταλίδα σε ορεινό χωριό της Σικελίας και θα πλησιάσετε την εικόνα της.

Μια αρχαϊκή ομορφιά, έξω από το κάδρο της πραγματικότητας.

Mια παράξενη συνάντηση, ένα σκηνικό περισσότερο σουρεαλιστικό παρά πραγματικό. Σαν από άλλο κόσμο, μιας παράλληλης διάστασης, που μια χωρο χρονική ανωμαλία, την εμφάνισε για λίγο στο κόσμο μας.
Σαν να μας κοιτούσε από την άλλη πλευρά με μια αόρατη επιφάνεια να μας χωριζει.

Και το πιο περίεργο, μου θύμιζε μια γυναίκα που γνώρισα, σαν να ήταν χρόνια μετά. Μήπως λοιπόν ήταν όλα μια προβολή της ψυχής μου, μια προσφορά της για να με διασκεδάσει;
Δεν ξέρω, υπήρξε πάντως, φανταστική ή πραγματική δεν έχει και τόσο σημασία.

Συνέχισα το δρόμο μου, σκεπτόμενος στην επιστροφή μου, εφόσον είναι ακόμη εκεί να τη μιλήσω και αν θέλει και μπορώ να τη βοηθήσω.
Θα μου πείτε γιατί δεν το έκανα εκείνη τη στιγμή. Δεν ξέρω, είχα την αίσθηση ότι θα την εύρισκα στην επιστροφή.

Τι αλτρουισμός έ; Θα δάκρυζαν και οι ανταγωνιστές μου ακόμη.

Όμως στην επιστροφή τη ξέχασα εντελώς, το πιστεύετε;
Μια συνάντηση τόσο παράξενη, να την αγνοήσω μετά από λίγο. Άρχισα να αμφιβάλλω, πρόωρη μαλάκυνση σκέφθηκα, το παθαίνουν όμορφοι σαν εμένα.

Όμως δεν τα παράτησα, φανταστείτε με να τρέχω, - δεν ξέρετε και την εμφάνισή μου, ένα και εβδομήντα περίπου, γύρω στα πενήντα χρόνια, ογδόντα κιλά, μακρύ καστανό - ξανθο μαλλί, σκουλαρίκι (όχι στη μύτη), μουσάκι μικρό, αρκετά μακρύ, σαν Αρμένιος έμπορας ή Κινέζος καρατέκα, ανάλογα με τη σινέ κουλτούρα σας – μια αστεία κατάσταση.
Έτρεξα λοιπόν για να τη βρω, αλλά είχε χαθεί.

Έψαχνα τις επόμενες μέρες, είχα φορέσει και το “θλιμμένος– μεσήλικος – ροκάς” στιλάκι μου, μαύρα ρούχα, δεμένα σε κότσο μαλλιά, κινητό αφής τελευταίας τεχνολογίας, αλλά ο Μπακούνιν και πάλι δεν με βοήθησε, δεν μπόρεσα να τη βρω.

Και τα παράτησα, ικανοποιημένος, - όταν δεν κάνω κάτι ουσιαστικό πάντα μένω ικανοποιημένος - γιατί προσπάθησα.

Συνεχίζω δε να τη σκέπτομαι μέχρι σήμερα.
θα μου πείτε, μια συνάντηση στο δρόμο ήταν, ναι, αλλά παράξενη, εξωπραγματική, σχεδόν απόκοσμη, που σπάνια τυχαίνει στη ζωή μας.

Στο επόμενο post θα ανεβάσω στοίχους για όλα τα παραπάνω.

AlexMil


6 σχόλια:

elis.pandora. είπε...

Μια ηπια μεσογειακη μελαγχολικη μορφη...στη μεση του πουθενα... ξυπνησε παραξενες μνημες...Τι ομορφια τι μαγεια τι αναβλυζων ενστικτα ανεξελεκτα παρορμητικα αστραπιαια δυνατα!!!
που βρισκωτανε ολο αυτο το αποκοσμο παθος και περιμενε μια μορφη για να το ταξιδεψει???

AlexMil είπε...

θα προσπαθήσω στους στοίχους να μεταφέρω την εικόνα αγαπητή μου, ξέρεις καμιά φορά ή καλύτερα πολλές φορές, αυτά που επιθυμούμε, που λείπουν, που αναζητούμε, ΠΟΥ ΠΟΝΑΜΕ προβάλλονται σε ανθρώπους που έτσι από το πουθενά, ξαφνικά εμφανίζονται μπροστά μας, - σαν οντότητες άλλων κόσμων ή μήπως είναι; -
Σίγουρα θα έτυχαν και σε σένα τέτοιες συναντήσεις.
Μια ήπια μεσογειακή μορφή, πολυ καλή περιγραφή, πράγματι σαν να ήσουν εκεί.

Penthesileia είπε...

Ήθελες όντως να την βρεις;
Την ξέχασες. Ο γυρισμός σου είχε σβήσει την εικόνα από το μυαλό σου. Κι η εικόνα επέμενε, σαν Ερινύα...
Άδικα τρέχεις..νομίζεις κοντά της- στην πραγματικότητα μακριά απο αυτήν.
Όταν ξανάρθει η ώρα, μπροστά σου εκείνη θα σταθεί....

AlexMil είπε...

Αν θα ξανάρθει; δεν το πιστεύω, το ελπίζω όμως.
Πράγματι δεν ξέρω άν ήθελα να τη βρω, πάντως την αναζητώ.
Παρότι ρεαλιστής, θεωρώ τέτοιες συναντήσεις, που πιθανόν συμβαίνουν στους περισσότερους από μας, κάπως μεταφυσικές, δηλαδή με όρους ψυχής, πνεύματος και ανατροπής φυσικών νόμων (όπως μας παρουσιάζονται)

Ευχαριστώ για τη παρουσία σου

elli elli... είπε...

βρήκες μια μορφή που μπορεί να ζωντανέψει....το όνειρο σου!
τίποτα δεν είναι τυχαίο...ακόμη και σαν όνειρο ..... αξίζει να τη ψάχνεις μέσα στο πλήθος....!!!

AlexMil είπε...

Οποσδήποτε,
αξίζει να ψάχνεις, σε τελική ανάλυση φαντάσου τη ζωή μας χωρίς την αναζήτηση, την ελπίδα, για εκείνη, για εκείνο, τον ιδεατό στο κόσμο των ονείρων μας. θα ήταν μια ζωή παντελώς ανιαρή, απλή διεκπεραίωση.