Πράξεις υπάκουες

Σε λυτρωτικά κύματα υποψίας,

την Ατλαντίδα αναζήτησα με πάθος,

όμως, σε στεναγμούς ψυχής εγκλωβισμένος,

τα ταξίδια  περιλαίμια τιμωρίας εγιναν,

αδιέξοδα πεπρωμένα, με ελπίδες στολισμένα.

Στα  ιερογλυφικά του τοίχου της ζωής,

σε υπερβατικές στοές της αγωνίας,

με κάμερα της απορίας σε κοντινά πλάνα,

τη χαμένη μνήμη της άδολης ψυχής μου,

σε πέτρινα σχέδια πίστεψα πως βρήκα.

Όμως, σαν καθρέπτης χωρίς είδωλα το πριν

αιχμάλωτο σε παγίδες υποκρισίας,

υπάκουο στην απόκοσμη σιωπή,

στο καθαρτήριο του λασπωμένου πόνου,

τις προσδοκίες , σε σκιές τιμωρίας πρόβαλε.

Τώρα, το βιότοπο της φαντασίας βιώνω,

ραγισμένοι κλόουν  τοιχοκολλούν,

της ζωής μου την ανόητη ιστορία,

κι εκεί που η στιγμή μοντάρει τις εικόνες,

πόλεμοι ξεσπούν, το έπειτα εξαφανίζουν,

Στο πάτωμα της οριζόντιας αναμονής,

η θλίψη σαν κόκκινη ιδιότροπη ομίχλη,

σκορπισμένα όνειρα στο πουθενά κατρακυλά,

σκέψεις μπερδεμένες με ψιθύρους,

πράξεις που αναζητούν υπάκουες, αληθινές ερμηνείες.

AlexMil