Στο δρόμο του πεπρωμένου μου,
περπατούσα παράλληλα,
μια μαγεμένη στιγμή κατρακύλησε,
στο πέπλο του παρελθόντος σταμάτησε,
το χρόνο μου πάγωσε και μ’ έκπνευσε
και μετά ξαναέζησα,
στο βάθος της προοπτικής τους αναγνώρισα,
προς εμένα ερχόντουσαν, μύριοι,
το χθες, σε άπειρους συνδυασμούς.
Έπειτα, κουλουριασμένος βρέθηκα,
μια ζωή σε μια στιγμή πέρασε,
στη σκοτεινή γωνιά της αναμονής,
εξαντλημένος από τον άρπαγα χρόνο,
να περιμένω και πάλι την αρχή,
αναμνήσεις να μ’ αποχαιρετούν
χαμένες σκέψεις να ακολουθούν,
χαραυγή ανεξερεύνητης ζωής,
ύλη, με προσδοκίες και μορφές.
Alexmil
Ιανουάριος 2010
Ευχαριστώ τις φίλες vicky και Penthesileia
που με τα σχόλιά τους, βοήθησαν τις σκέψεις μου.
31 σχόλια:
Ολοι στο δρόμο του πεπρωμενου μας περπατάμε δυστυχώς Αλεξ
Παράλληλα ή όπως αλλιως θες.....
Mια ζωή... σε μια ζωή πέρασε...
ΕΤσι ακριβως και στη δική μου.
Καλημέρα και καλό μήνα Αλεξ
Eφ'όσον βρίσκεσαι και πάλι στην αρχή ενός καινούργιου ταξειδιού είσαι ευτυχής..Τις ευχάριστες αναμνήσεις του παρελθόντος κράτα τες σαν ωραίους σταθμούς και ξεκίνα για άλλους προορισμούς!
Την καλημέρα μου
γλυκιε μου και ανησυχε στο πνευμα alex την καλημερα μου
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ
:)))
Ο δρόμος μας είναι συγκεκριμένος και προσδιορισμένος.
Τα βήματά μας είναι εκείνα που διαφοροποιούν τη μορφή του, αλλά πάντα πολύ μακριά από το καθοριστικό και το απόλυτο.
Καλημέρα.
Το παράλληλα είναι καλή κατάσταση, τουλάχιστον έχεις κάτι κοινό, βρίσκεσαι στο ίδιο επίπεδο, σκέψου να περπατάς ασύμβατα χωρίς την αίσθηση του τρισδιάστατου με τη μεγάλη σιγουριά που σου δίνει το σημείο τομής. Ξαφνικά μια μαγική στιγμή σου φοράει γυαλιά και τότε………………..?
Αγαπητέ Άλεξ το ποίημα σου μου θύμισε το δαίμονα του Νίτσε, αέναος επιστροφή , πάλι από την αρχή λοιπόν ώστε στο μέλλον μας να μη μας ακολουθούν χαμένες σκέψεις και γω θα προσθέσω και χαμένες ελευθερίες εγκλωβισμένες σε ανόητους φόβους και χαζές προσδοκίες
Εσωτερικος διαλογος...
Μετανιωσες για τιποτα?
Ρίκη,
σίγουρα στο δρόμο του πεπρωμένου όλοι μας περπατάμε, σκυφτοί και εξουθενομένοι από το άγνωστο, τη προσμονή, τις αναμνήσεις.
καλό βράδυ
Μαρία μου,
και στη δική μου
καλό σου μήνα
Kariatida62
Δυστυχώς οι ευχάριστες αναμνήσεις αγαπητή μου πονούν και δεν ξεχνιούνται, αυτό είναι ένα από τα προβλήματα της ζωής να θυμάσαι μόνο τα όμορφα και να δακρύζεις
τα λέμε
καλό βράδυ
ΜΩΒ ~~~ΜΩΒ
Η ανησυχία ξεκινά από την υπαρξιακή αγωνία.
καλό βράδυ
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
καλό μήνα και σε σένα,
ευχαριστώ για το πέρασμα
Αστρο - Συμμορίτες
ελπίζω παρά το πεπρωμένο, οι διαδρομές μας να είναι όπως δεν τις φανταζόμαστε, τουλάχιστον να υπάρχουν. Αυτό το τελευταίο το διαισθάνομαι και του επλίζω
καλό βράδυ
efhbos
εσωτερικός διάλογος; όχι, αυτογνωσία ίσως ενάντια στη κυριαρχία των αισθήσεων
καλό βράδυ
Vicky
Με την έννοια του παράλληλου εννοώ το πεπρωμένο, η αέναος κατάσταση είναι οι δαίμονες αλλά και οι άγγελοί μας. Οπως το βλέπεις, η διαφυγή είναι σε κάποιους λύτρωση, αναγέννηση, σε άλλους ο θάνατος.
καλό ξημέρωμα αγαπητή μου
Γιατί πονούν οι ευχάριστες αναμνήσεις? επειδή είναι παρελθόν?μα δε θα έρθουν και άλλες?
Θεωρώ πως πρέπει να κρατάμε και τις καλές και τις κακές ανμνήσεις της ζωής, αρκεί να μην αγκιστρωνόμαστε σ'αυτές, να προχωράμε μπροστά, με περισσότερη γνώση ίσως, με κάποιο φόβο για το άγνωστο και με πολλή αισιοδοξία...
Πολύ όμορφο και ελπιδοφόρο για μια καινουρια αρχή...
καλό μήνα:)
Kαλό μήνα!
Πολλές ζωές σε μια ζωή...
Όλη μέρα καλημέρα αγαπητέ Αλεξ
Ελπίζω να μη έχεις φαταλιστικη άποψη για το πεπρωμένο. Με την έννοια ότι το πεπρωμένο είναι δημιούργημα μας, το να περπατάς παράλληλα καλύτερη φάση μου φαίνεται από να ζεις στη μακαριότητα της τεμνόμενης πορείας.
Όσο για τους δαίμονες τους αγγέλους και όλα τα συναφή σε παραπέμπω στους στίχους του Καβάφη :
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Το ποίημα σου με έκανε αυτόματα να σκεφτώ τη ρύση του Νίτσε πραγμάτωσε τη ζωή σου και φύγε την κατάλληλη στιγμή που είναι σαν αποτέλεσμα του τεστ με το δαίμονα ο οποίος έρχεται κάποια στιγμή και σου λέει ότι θα ζεις αέναος την ίδια ζωή σε αυτόν τον δαίμονα αναφερόμουν και όχι στα δαιμόνια που κουβαλά ο καθένας. Το ποίημα σου για μένα έχει μήνυμα αισιοδοξία ιδιαίτερα με τους τελευταίους στίχους
χαραυγή ανεξερεύνητης ζωής,
ύλη, με προσδοκίες και μορφές
Και όπως συνηθίζω να λέω η τέχνη είναι συναίσθημα και ως συναίσθημα λαμβάνετε
Οπότε γλυκέ μου άλεξ εσύ τη δημιουργείς με τα δικά σου συναισθήματα και γώ τη λαμβάνω με τα δικά μου
Εύχομαι να ξεπεράσεις τον Εαυτό σου!!!
ΥΓ Σ ευχαριστω για το καλό ξημέρωμα αν και το ειδα μεσημέρι αλλα αυτη την ευχή την έλεγε ο αγαπημενος μου Παππους και μου προκάλεσε όμορφες αναμνησεις
50fm
Ακριβώς,
καλό μήνα και σε σένα
Αγαπητή vicky
Φυσικά με την έννοια του πεπρωμένου δεν εννοώ μια προκαθορισμένη πορεία χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα να την αλλάξουμε. Απλά θέλω να πω πως σε γενικές γραμμές όλοι έχουμε μια πορεία αρχής και τέλους σε μια αέναη διαδικασία στο διηνεκές,
Οι σκέψεις αυτές είναι μια υπόθεση, μια ελπίδα, γιατί είναι τουλάχιστον για μένα ιδιαίτερα ενοχλητικό να φαντάζομαι μια ζωή και στη συνέχεια ένα τίποτα. Αν συμβαίνει αυτό, πίστεψέ με δεν θα είχα καμιά ηθική να κάνω οτιδήποτε, πράγματι οτιδήποτε. Τώρα ζω με συγκεκριμένους όρους, όχι γιατί φοβάμαι για το μετά, δεν φοβάμαι τους δαίμονες αλλά τους αγγέλους, αλλά γιατί δεν πιστεύω ενδόμυχα σε ένα άδοξο τέλος.
Είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος άνθρωπος γιαυτό μιλάω για όλα αυτά που πονούν, τον έρωτα, το θάνατο, τις αναμνήσεις. Πονώ δυστυχώς με αυτά που δεν μου συνέβησαν, αλλά δεν βαριέσαι όλοι σέρνουμε ένα παρελθόν, ζω στο παρόν με τις σκέψεις στο μέλλον και το παρελθόν.
Χαίρομαι δε που θύμισα το παππού σου. Η νύκτα για όλους εμάς που προσπαθούμε τα μιλήσουμε με το “είναι” των πραγμάτων και των συναισθημάτων, είναι το όχημα για ταξίδια μακρινά, παράξενα, γοητευτικά.
Σου αφιερώνω στίχους από ένα αγαπημένο μου ποιητή, τον Ντύλαν Τόμας:
Μια πορεία στο καιρό της καρδιάς
Μια πορεία στο καιρό της καρδιάς.
Την υγρασία σε ξηρασία μεταλλάσει η χρυσή βολή.
Λυσσομανά στο παγωμένο τάφο.
Μια πορεία στην εποχή των φλεβών.
Τη νύκτα σε μέρα μεταλλάσει αίμα στους ήλιους τους.
Φωτίζει το ζωντανό σκουλήκι.
Μια πορεία στο μάτι προειδοποιεί.
Τα κόκαλα της τύφλωσης κι η μήτρα.
Οδηγεί στο θάνατο καθώς η γη διαρρέει.
Ένα σκοτάδι στο καιρό του ματιού.
Είναι το μισό φως, η βυθομετρημένη θάλασσα.
Σκάζει σε λεία γη.
Ο σπόρος που πλάθει ένα δάσος νεφρών.
Καρφώνει το μισό καρπό του και μισό στάζει.
Αργά σ΄ ένα άνεμο υπνωμένο.
Ενας καιρός σε κόκαλα και σάρκα.
Είναι υγρασία και ξηρασία , ο ζωντανός και ο νεκρός.
Κινούνται σαν δυο φαντάσματα μπροστά στο μάτι.
Μια πορεία στο καιρό του κόσμου.
Το στοιχειό σε στοιχειό μεταλλάσει κάθε μητέρας παιδί,
Κάθεται στη διπλανή σκιά του.
Μια πορεία συνεπαίρνει το φεγγάρι προς τον ήλιο.
Κατεβάζει τις κουρελιασμένες κουρτίνες του δέρματος.
Κι η καρδιά εγκαταλείπει τους νεκρούς της
Καλό βράδυ
ΥΓ. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν έχω τη διεύθυνση του μπλογκ σου. Αν γίνεται μου τη στέλνεις.
"Αν συμβαίνει αυτό, πίστεψέ με δεν θα είχα καμιά ηθική να κάνω οτιδήποτε, πράγματι οτιδήποτε"
Τζάμπα σωστός με το στανιό
Απίστευτός ο κόσμος
Κι ο χαρακτήρας μας
Αγαπημενο μου τραγουδι!!!
ΥΓ δεν εχω μπλογκ καρδια μου
Μπλέχτηκα σε μια καμπύλη,
σε μια ταινία Moebius
κρυμμένη,
να βλέπω , να ακούω
και να γυρίζω
σε αρχές α-τελείωτες
πάλι και πάλι.
Ο άνεμος στ'αυτιά μου
προσπαθεί την προσοχή μου
να αποσπάσει
από το α-δήλωτον
Στο λυκαυγές εγώ,
Ηώ και Έσπερος,
πεθαίνω και γεννιέμαι.
Ο Ιανός....πέρασε από εδώ.... :)
Πόσο μ' αρέσει να βγάζω τις προσδοκίες μου τσάρκα... Και μετά να τις αφήνω να μένουν εκεί που ακούγεται η ηχώ τους. Τι με νοιάζει; Έχω βρει καινούργιες...
Έσκαψες βαθιά, Alex
Penthesileia
Συγχώρεσέ με για τη καθυστερημένη απάντηση αλλά έλειπα σε ταξίδι.
Αν μπλέχθηκες στου Moebious την αυταπάτη,
τότε να είσαι σίγουρη, πως το χρόνο θα έχεις νικήσει,
γιατί σε όποιο σημείο κι αν βρίσκεσαι αρχή και τέλος δεν θα διακρίνεις.
καλό βράδυ
επί λέξει
Πρσδοκίες, μου άρεσαν τα λόγια σου,
Μόνο που η ηχώ όταν επιστρέφει πονά, πολλές φορές διαλύει.
καλό βράδυ
Φίλε Άλεη, Καλή Σαρακοστή και προπάντων καλό και γλυκό Βαλεντίνο!!
Φοίβο,
Επίσης και σε σένα καλό και γλυκό βαλεντίνο
καλό βράδυ
το χρόνο μου πάγωσε και μ’ έκπνευσε
και μετά ξαναέζησα
τί ομορφο! αλήθεια τί ομορφη η αίσθηση του να "ξανά"ζω!
ειναι η πολυτέλεια της δεύτερης ευκαιρίας!
καλο σαββατοβραδο
fotini,
πράγματι είναι απίθανη ευκαιρία και φαντάσου άπειρες φορές.
καλό βράδυ
thumbelina
αγαπητή μου συγνώμη για τη καθυστέρηση. Σε ξέχασα, αλλά μου το υπενθύμησες.
Σίγουρα δεν ξεχνάμε και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις καλές και τις κακές στιγμές, γιατί η ζωή σε τελευταία ανάλυση τι είναι; Αναμνήσεις για το χθες, ελπίδες για το αύριο.
καλό βράδυ
Δημοσίευση σχολίου