Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Πως σβήνει με δάκρυα η φωτιά;



Είναι οδυνηρό ο χρόνος να χλευάζει αναμνήσεις κάποιων στιγμών,
σκορπισμένων στην έρημο της απουσίας και του σκοτεινού φωτός,
ξεραμένα απομεινάρια στις άδειες φλέβες μιας ερωτικής αυταπάτης. 

Αισθάνθηκα συχνά την εκκωφαντική σιωπή σε πορείες αναρχικές,
όταν ματιές ελεύθερες και φοβισμένες, σαν σε συμφωνία μαγική,
με βήματα συγχρονισμένα, τη νέμεση των ιεραποστόλων προκαλούσαν
την αχρειότητα των αυλικών χλεύαζαν, τη λαδωμένη τους ομοιομορφία.

Ερωτεύθηκα τη μέθη της ζωής στο παγωμένο σκοτάδι της καταστολής
όπου λυκάνθρωπου κοινοί, πόρνοι σαδιστές από μαυσωλεία διαστροφής,
με τη θεολογία τους με ακροβατούσαν στη αυτοκαταστροφή,
για την ελευθερία τους που δεν υπηρετούσα, γιατί αθέιζα στη ουσία της ζωής.

Έγινα μάρτυρας της απόγνωσης, να πετρώνω από ντροπή,
να θέλω θρύψαλα να γίνω, όταν έβλεπα με κραυγές τη ζωή να φεύγει,
μη μπορώντας ν’ αντιδράσω για τους αδικαίωτους νεκρούς,
ούτε ακόμη τη τιμή τους να χαράξω σε σάρκινη μνήμη για να εξιλεωθώ.

Έκλαψα για χθεσινές στιγμές, χαμένες σε διαδρομές του τώρα,
που σαν παρανοϊκά φαντάσματα ρομαντικά με κυνηγούν
και σε σκοτεινές στοές με οδηγούν, σε εκτοπλάσματα ερωτημάτων,
επικήδειες επιγραφές, στοιβαγμένες στο υπόγειο της φθοράς μου.

Σαν σκιά αναζήτησα στο λυκόφως των αρχέτυπων συναισθημάτων,
στο κενοτάφιο του μυαλού μου, την ακονόπετρα της ελπίδας,
έγινα φορές, ακροβολιστής ερωτικών δαιμονικών φαντασιώσεων
με Καφκική ακουαρέλα μαύρες γραμμές έσυρα, τενεκεδένιων ιαχών.

Διαπίστωνα συχνά, όταν στη χοάνη της μετριότητας έπεφτα,
πως η ζωή, είναι καραβάνι σε ζωγραφισμένο χρόνο, κάδρο άδοξου θανάτου,
όπου η αγάπη η πραγματική, ο πόθος των βουβών αναμνήσεων,
βρίσκεται σε παρατημένες γκραβούρες, στο παζάρι των αναστεναγμών.

Τώρα, πέπλα χρονικά έχουν θολώσει το βλέμμα της ψυχής μου,
οι μύστες των παθών μου, στις αποβάθρες του αγοραίου βυθίστηκαν,
μοιχευμένες οι αναμνήσεις, ταλαντεύονται στους ανέμους του κόκκινου ήλιου,
αντικατοπτρισμοί παράλογοι σαν βλήματα που εκτοξεύουν ερινύες.

Τώρα στην αόρατη πόλη των ψυχών, η τραγικότητα σαν στάχτη γνωστική,
τη σιωπή κάνει ορατή σε σκέψεις που δεν αγγίζουν την ελπίδα,
και η ζωή, τραχύ άγγισμα αφής σε ρυτιδιασμένο σώμα,
χωρίς να θέλει απαντήσεις, πως σβήνει με δάκρυα η φωτιά αναρωτιέται. 




AlexMil Νοέμβριος 2009

45 σχόλια:

kariatida62 είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ! ΘΕΛΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ...
ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΑΛΕΞ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΑΝΑΛΑΦΡΟ, ΠΙΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ, ΠΙΟ ΕΡΩΤΙΚΟ? ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΕΙΣ? ΑΠΟΤΥΠΩΝΩ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ! ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΞΑΛΑΦΡΩΣΟΥΜΕ...ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΟΥΜΕ...ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΟΥΜΕ! ΜΗ ΤΟ ΠΑΡΕΙΣ ΩΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ!ΑΛΛΑ ΩΣ ΧΑΡΗ...
ΦΙΛΙΑ

Καλυψώ είπε...

ξερεις γιατι δακρυζουμε;
μαλακωνει το χωμα της καρδιας ετσι..
οι σποροι της σκεψης μας και της ψυχης μας της αλυτρωτης ..
πεφτουν ..θεριευουν και δινουν καρπους...καρπους γεματους απο το ζουμι της νεας εποχης που θα ζησουμε..
πως να πορευτει ο ανθρωπος απο το παρελθον αν δεν γκρεμισει την επιθυμια της αναπολησης του..
το παρελθον δεν υπαρχει..
το μελλον βρισκετε στον παρον..


(πανεμορφο ποιημα..γραφε..γραφε..γραφε)

καλημερα σου..

Artanis είπε...

ΚΙ όμως σβήνει...Παίρνει καιρό αλλά στο τέλος σβήνει τις φωτιές της καρδιάς...
καλημέρα από ΝΖ...

Ανώνυμος είπε...

Αλεξ,
διάβασα με προσοχή τις σκέψεις αυτές και ομολογώ πως μου άρεσαν πάρα πολύ!
Έκανα ταξίδι μέσα στο μυαλό σου,
και τρόμαξα και λίγο
και γέλασα και χάθηκα.
Πραγματικά πολύ όμορφο.
Θα τολμούσα να πω...από τα πιο δυνατά κείμενά σου!
Τα φιλιά μου

Ανώνυμος είπε...

το διαβασα ξανα και ξανα ,περασα προαπαθησα να το προσπερασω να μην σου πω για την θλιψη μου,αυτη που βγηκε. αλλα μακαρι διαφορετικοι ανθρωποι να εβλεπαν την αληθεια. θελω πια την οαση μου οσο μικρη κι αν ειναι κι ας μου δινει σταλες δροσιας βαρεθηκα ταξιδευτης πανω στο ιδιο μου το σωμα . καλο σου βραδυ .στα τελη του μηνα θα γινει τριημερο ποιησεις στην πολη σου ελπιζω να ειμαι ..............

AlexMil είπε...

kariatida62,

η ποίηση είναι απελευθερωτική και γι αυτόν που τη γράφει και γι αυτόν που τη διαβάζει.
Υπάρχει στις λέξεις στις προτάσεις, πολυσημία εικόνων, ερμηνειών. Η ευχαρίστηση από αυτό που διαβάζεις ξέρεις που βρίσκεται; Να σταματήσεις το διάβασμα, (να βγάλεις τα γυαλιά αν φοράς) και να ταξιδέψεις με τις δικές σου αναμνήσεις, τις κρίσεις, τα συναισθήματα.

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

ΚΑΛΥΨΩ,

Δυστυχώς ο άνθρωπος είναι και παρελθόν, εξάλλου ο χρόνος είναι ανθρώπινη μεταβλητή, που αυτοκαθορίζεται σε σχέση με αυτόν.

Η νέα εποχή πάντα έρχεται χρησιμοποιώντας τα θεμέλια της παλιάς. Δεν ελπίζω στην νέα εποχή με τους όρους που βάζει το σύστημα της παγκόσμιας κυριαρχίας.

Αδημονώ να γίνω άποικος άλλων κόσμων, ίσως βρω τη λογική που έχουμε χάσει
Και γράφω, γράφω…… όταν η επιβίωση μου αφήνει χρόνο.

Καλό βράδυ

AlexMil είπε...

Artanis,

Σβήνει; ίσως, αλλά σαν στάχτη γνωστική, πάντα μεσα από Νοτιάδες νοσταλγικούς επανέρχεται.....

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

Τόνια,

χαίρομαι που σου άρεσαν οι σκέψεις μου, αλλά γιατί τρόμαξες, μιλώ για συναισθήματα, σε καλές και κακές στιγμές, η ασπίδα μας πολλές φορές για να προφυλάσσουμε τη ψυχή μας.

καλό βράδυ και καλό ΠΣΚ

AlexMil είπε...

ΜΩΒ,
όταν μιλάμε για συναισθήματα, η θλίψη είναι η ουσία τους και αυτό γιατί μιλάμε για το χρόνο, το παρελθόν, εκείνες τις εικόνες που έχουμε καρφωμένες μέσα μας, από τα παιδικά μας χρόνια, τους γονείς μας, τους έρωτές μας, τη πάλη για την επιβίωση, την μοίρα της ύπαρξής μας...
Με πιάνεις αδιάβαστο, αυτό το καιρό έχω ελάχιστο χρόνο ελεύθερο, βλέπεις ο αγώνας της επιβίωσης, αν μπορείς ενημέρωσέ μου γι αυτό το τριήμερο.

καλό βράδυ και ΠΣΚ

Νικόλας K. είπε...

Είναι οδυνηρό να σκεφτούμε κάποια στιγμή ότι δεν ήμασταν παρών στη ζωή μας, ότι ο χρόνος διαστρέβλωσε και έκαψε τα όνειρα μας, στην προσπάθεια μας να επι-βιώσουμε.
Είναι άσχημο εσύ να μάχεσαι και να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα σου και κάποιοι που λάδωσαν για να κατέχουν κάποια θέση , σαν θεοί σε κρίνουν, σε χλευάζουν, σε ραπίζουν, σε φτύνουν με τη συμπεριφορά τους, αγνοούν την φωνή σου, σε βλέπουν σαν ερπετό και άσχημο αξιοθέατο, σαν μια μηχανή που παράγει χρήμα για να το βάλουν στις ήδη φουσκωμένες τσέπες τους.
Γίνεσαι χάλια, όταν βλέπεις ανθρώπους να υποφέρουν, και να μην μπορείς να βοηθήσεις γιατί δεν σε άφηναν κάποιοι άλλοι , ή γιατί ένιωθες αδύναμος για να το κάνεις μόνος σου.
Είναι άδικο να πεθαίνουν νέοι άνθρωποι, από την μαλακισμένη συμπεριφορά κάποιων που έχουν πτυχίο την ανικανότητα , αλλά έχουν την άδεια να σηκώνουν το όπλο και να πυροβολούν 16χρονη σάρκα, έτσι απλά….
Πολλές φορές αδυνατούμε να ζήσουμε αληθινά, οι πόθοι μας γίνονται πόθοι συμβιβασμού, αναλωθήκαμε σε τετριμμένα και εύκολα κατηγορήσαμε με απίστευτη ευκολία τους άλλους για τα δικά μας λάθη, η καρδιά μας αηδίασε με αυτή την συμπεριφορά μας.
Το σώμα έχει ρυτιδώσει πλέον γιατί ο χρόνος δεν ξεχνά, είναι ο μόνος που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του, και απέναντι σε αυτόν είμαστε όλοι ίσοι και όμοιοι. ¨Όμως όσο το μυαλό λειτουργεί, και το πνεύμα διερωτάται και αμφιβάλει σημαίνει ότι ακόμα υπάρχει δυνατότητα να γίνουν αλλαγές. Υποχρέωση μας είναι να συμβουλέψουμε τους νέους ανθρώπους, να τους διευκολύνουμε να μάθουν από την εμπειρία μας, χωρίς όμως δογματισμούς…
Αν τα δάκρυα ήταν από βενζίνη η φωτιά θα φούντωνε και η ελπίδα δεν θα έσβηνε Αλεξ και σε εσένα πιστεύω ότι δεν πρόκειται να σβήσει.
Καλό βράδυ και συγνώμη αν, και το έκανα σίγουρα, μακρηγόρησα τόσο πολύ!

AlexMil είπε...

Νικόλα,

δεν μακρηγόρησες αλλοίμονο,
οι στίχοι αυτοί εκφράζουν μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, αυτά που έκανα, αυτά που δεν έκανα, αυτά που ήθελα να κάνω.
Σίγουρα δε εκφράζουν και πολλούς άλλους με τον ένα ή άλλο τρόπο, τουλάχιστον στα συναισθήματα.
Η ζωή δυστυχώς είναι σαν το σκοτάδι, ψάχνεις το χέρι και βρίσκεις ένα κώλο, συγνώμη για την έκφραση. Σε αυτή τη περίπτωση φταίει το σκοτάδι. Όπως και στη ζωή, αναζητάς, αναζητάς…., όχι για τίποτα άλλο, αλλά για να βιώσεις το πάθος, γιατί πιστεύεις πως μέσα από αυτό θα ανακαλύψεις, αρχέγονες αλήθειες, συνδέσεις αόρατες που ενώνουν τις ψυχές, μυστικές πολιτείες για να αγαπήσεις, να δοθείς, να ξεγυμνωθείς, να τρέξεις σε στοές μεσαιωνικές, να επαναστατήσεις, να εκδικηθείς…..
Πάντα έχω πρόβλημα με το χρόνο, όλα επιταχύνονται, μετά αργοπορούν, παιγνίδια του μυαλού μπροστά στην αδυναμία του να κατανοήσει το είναι, τη ζωή καθεαυτή.
Αυτή η κατάσταση μου δημιουργεί αμφιβολίες, αμφιταλαντεύσεις, μεταφορές στο χρόνο μπρος και πίσω, μια ροκ κατάσταση με πολύ μπλουζ, σε σουρεαλιστικές εκφάνσεις, σε φανταστικά μπαρ, σε φανταστικούς δρόμους.
Ζω υποταγμένος, στις ανάγκες της μέρας, στις γνωριμίες της, με αγαπημένα πρόσωπα, αλλά και οι ερινύες των κόσμων μου, όπως περιγράφω στους στίχους μου, έχουν θέση δίπλα μου.
Παράξενη κατάσταση, που τη θέλω έτσι γιατί θέλω να ζω και στο κόκκινο πλανήτη με τα πάθη μου και τις αρνήσεις μου, αλλά και στην ακρογιαλιά των απολαύσεων.

Ευχαριστώ που μιλήσαμε
Καλό ξημέρωμα

thumbelina είπε...

Όμορφος και εύστοχος ο λόγος σου, όπως πάντα....μελαγχόλησα, αναρωτήθηκα, προβληματίστηκα διβάζοντάς τον...θα σταθώ στα τελευταία σου λόγια και θα πώ πως τελικά η φωτιά σβήνει, ίσως δύσκολα και επίπονα ,αλλά σβήνει...
καλό βράδυ!

AlexMil είπε...

thumbelina,

δεν γράφω για να μελαγχολούμε, απλά περιγράφω, κρίνω, κρίνομαι.
Κάθε φωτιά σβήνει σίγουρα, εστω επίπονα όπως γράφεις, αλλά πάντα το η φθορά είναι πολύ μεγάλη

καλό βράδυ

D.Angel είπε...

Σβήνει! Δεν είναι και δύσκολο....
Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω με την Καλυψώ!Καλή σου μέρα Αlex
Καλή εβδομάδα

D.Angel είπε...

υ.γ.Ξέρεις πόσες στάχτες αφήνει;
Ουυυυυυυυυ

Φιλιά

55fm είπε...

Kαλημέρα Αlex Mil!
Ένιωσα ότι είχες χαθεί λίγο και ετοιμαζόμουν να σου στείλω γράμμα...
Λοιπόν όσο και να σου φανεί τρελό, μετά το προσεκτικό διάβασμά, των όσων γράφεις, ένιωσα το ίδιο, όπως όταν άκουσα το καινούργιο τραγούδι, της Αλεξίου που ανάρτησα.
Ο καθένας με τη δική του γραφή, περιγράφεται το ίδιο καυτό θέμα…
Και σκέφτηκα…
Πόσο όμορφο είναι να ανακαλύπτεις τη ζωή, μέσα από τα λίγα λόγια …
Πόσο όμορφο είναι με λίγα λόγια να καταφέρνεις να ξετυλίγεις μια ολόκληρη ζωή!
Πόσο όμορφα πρέπει να νιώθεις, που μπορείς να το κάνεις…
Είναι χάρισμα αυτό,Alex μου!
Είσαι ένας δυνατός άνθρωπος με δυνατά χαρίσματα που μας χαρίζεις δυνατά κείμενα!
Αυτό είναι ζωή και μάλιστα ολοκληρωμένη!
Καλημέρα!

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Αλλο ένα κείμενο Σκορπιού, πραγματικά γράφεις σαν Σκορπιός 100%!
Αυτή η τρομερή διείσδυση σε ότι σκέφτεσαι είναι το δυνατό σημείο των γραπτών σου.
Γράφεις όμορφα, προσεχτικά και ουσιαστικά.
Τα δάκρυα δυστυχώς δεν σβήνουν τη φωτιά.
Χρειάζεται ένας καταρράκτης από συνείδηση.
Καλή εβδομάδα.

επί λέξει είπε...

Ζωγραφικός πίνακας η ανάρτησή σου...

Καλό βράδυ, Άλεξ!

AlexMil είπε...

D.Angel
Δεν ξέρω αν μια φωτιά σβήνει με δάκρυα, αυτό που ξέρω είναι πως αφήνει στάχτες που εύκολα μπορούν να αναγεννηθούν

ευχαριστώ για το πέρασμα

AlexMil είπε...

50fm,

ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, πολύτιμο σε τέτοιοους καιρούς. Δεν χάθηκα, απλά φόρτος δουλειάς δεν αφήνει χρόνο παρά μόνο για ύπνο. Περνώ από όλους σίγουρα, τουλάχιστον σας διαβάζω και γράφω, κλέβοντας στιγμές από δω και από κει.
Οι στίχοι μου είναι κατά μια έννοια τρόπος ζωής, γιατί κατά κανόνα, μεταφέρω τα βιώματα μου και τα συμβάτα της ζωής μου.

ευχαριστώ για το πέρασμα
τα λέμε

AlexMil είπε...

Αστρο - Συμμορίτες

Γράφω σαν Σκορπιός; Μου αρέσει αυτό.
Χρειάζεται ένας καταρράκτης συνείδησης, πολύ εύστοχο.
Πληροφοριακά, γράφω στίχους με την εξής απλή διαδικασία. Αφού επιλέξω το θέμα, δημιουργώ κάποιες εικόνες στο μυαλό μου και ξεκινάω το γράψιμο. Έχοντας μια μεγάλη παρακαταθήκη λέξεων, ιδεών τις φιλτράρω μέσα από τη φιλοσοφική μου θέαση και σε δυο-τρεις ώρες το γράφω.
Μου λες πως γράφω προσεκτικά.
Αφού το έχω τελειώσει λοιπόν, το αφήνω στην άκρη και το ξαναπιάνω μετά από λίγες μέρες. Διορθώνω, ανασκευάζω, γίνομαι προσεκτικός στις ερμηνείες και κυρίως προσπαθώ όλη η γραφή να εκπέμπει μια σουρεαλιστική πνοή, απαλή σχεδόν διακριτική. Το θέλω αυτό γιατί σε όλους τους στίχους χλευάζω με τον ένα ή άλλο τρόπο την εξουσία, τόσο των κυριάρχων, όσο και τη δικιά μας τη μικροαστική. Μέσα σε αυτή τη πνοή βάζω τη ζωή, τη πραγματικότητα, τα αισθήματα, το πάθος, τον έρωτα, τα κρυφά, μικρά και μεγάλα μυστικά, προσπαθώντας να φέρω το χρόνο του παρελθόντος και του μέλλοντος στο παρών, παίζοντας με τη ζωή και το θάνατο.
Και όταν θέλω να κρίνω τον εαυτό μου για αυτό που είμαι, για αυτά που έκανα ή δεν έκανα, τότε γράφω σατιρικούς στίχους, προσπαθώντας να γελοιοποιήσω τις αδυναμίες, τις φαντασιώσεις μου.

καλό ξημέρωμα

AlexMil είπε...

επί λέξει,

καλώς ήρθες από τη περιοχή μας, μου αρέσει η ζωγραφική κυρίως οι σουρεαλιστές.

καλό ξημέρωμα

Savvina είπε...

Πολύ ωραίο το κείμενό σου AlexMil.
Με γέμισες εικόνες και συναισθήματα.
Δεν ξέρω αν με τα δάκρυα σβήνει η φωτιά, το μόνο που ξέρω είναι ότι μέσα από τις στάχτες μπορούν να ξαναγεννηθούν καταστάσεις.
Όπως ο Φοίνικας...

Καλό σου βράδυ.
Καλή εβδομάδα να έχεις.

AlexMil είπε...

Savvina,

Σίγουρα μέσα από τις στάχτες μπορουν να ξαναγεννηθούν καταστάσεις, αλλά πάντοτε θα έχουν έστω και λίγη στάχτη πάνω τους.

καλό ξημέρωμα

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΤΕΛΕΙΑ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΒΗΝΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΣΠΙΘΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

AlexMil είπε...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ

πράγματι συμφωνώ, πάντα θα υπάρχει η σπίθα που θα τη θυμίζει αλλα και που θα μπορεί να τη ξανανάψει.

καλό απόγευμα

Vaso Mprataki είπε...

όμορφο κείμενο νομίζω από τα πολύ καλά σου!!
γενικά μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις!!
Βέβαια δεν το κρύβω ότι μελαγχόλησα αλλά και προβληματίστηκα για πολλά πράγματα...
Καλό σου απόγευμα!

AlexMil είπε...

Bάσω,

γράφω κυρίως για να μη μελαγχολούμε αλλά να βλέπουμε μέσα και από άλλες σκοπιές, τη ζωή, την ύπαρξη, τη ψυχή, τα πάθη, τις αγάπες, τους αγώνες μας……

καλό απόγευμα

ξωτικό είπε...

Χρειάστηκε να περάσω πολλές φορές μέχρι να βρώ την ησυχία να το διαβάσω πραγματικά όλο.
δεν έχω τίποτα πιο απλό να πώ απ'το ότι "με βρήκα" πολύ μέσα στα λόγια σου, και μου άρεσε πολύ.Πιο πολύ απο όλα όσα δικά σου έχω διαβάσει μέχρι τώρα.
καλό βράδυ !

AlexMil είπε...

αγαπητό ξωτικό,

χαίρομαι που οι στίχοι μου μπορούν κάτι να σου πουν.
Είναι η ζωή πολλών που βλέπυυν και απορούν, που ποθούν και πονάνε, που αναρωτιούνται και δεν βρίσκουν απαντήσεις.

καλό βράδυ

logia είπε...

σε διαβάζω ξανά και νοιώθω πως ακροβατώ σε τεντωμένο σκοινί και πρέπει οπωσδήποτε σε κάποια μεριά να πέσω...
από τη μια μεριά η μερτριότητά μου που θέλω να την αγαπήσω,
από την άλλη οι τυψεις μου γιατί έμεινα μέτρια...
μπορείς να βοηθήσεις;

καλό βράδυ

elis.pandora. είπε...

Alex Mill
Ο στόχος είναι η ευδαιμονία!!! Η πληρότητα η ολοκλήρωση !!! Σαν μέσον μεταφοράς με ταξίδεψες εκεί πού ο χρόνος χρώματα βάζει στο καραβάνι τής ζωής...Τά βασικά στά χέρια μας κρατάμε...
Διασχίζει ο καθένας μας τη δική του έρημο αναζητώντας πνευματική όαση και μία τέτοια είσαι και εσύ!

AlexMil είπε...

logia,
δεν νομίζω πως είσαι μέτρια και δεν είναι απαραίτητο να πέσεις από οποιαδήποτε μεριά. Οι στίχοι δεν παροτρύνουν, αλλά σχολιάζουν, εκφράζουν συναισθήματα, απο τη σκιερή πλευρά της ζωής, εκεί όπου τα τα "πράγματα" εμφανίζονται πολύ πιο κοντά στην ουσία τους, στη πραγματικότητα.

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

elis.pandora

Πράγματι, όλοι μας διασχίζουμε μια έρημο, μια διαφορετική έρημο.
Η ζωή μας είναι πράγματι δύσκολη και όλοι αναζητούμε οάσεις για να ξεχαστούμε, να απολαύσουμε, να ευδαιμονήσουμε.
Αλλοι τις βρίσκουν άλλοι όχι, αυτό που έχει σημασία πάντως είναι πως δεν πρέπει να σταματήσεις να τις αναζητάς.

καλό βράδυ

Γαλάτεια είπε...

Πολυ ομορφο, ως συνηθως βεβαια!!!
Καλησπερα!

AlexMil είπε...

Γαλάτεια,

ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα λόγια σου. Χρειαζόμαστε τη ποίηση γιατί διαφορετικά χαθήκαμε.

καλό ΣΚ και καλό βράδυ

Phivos Nicolaides είπε...

Δυνατό, παράξενο, ωραίο κείμενο!

AlexMil είπε...

Phivos Nicolaides

Ευχαριστώ για το πέρασμα και τα λόγια σου.

καλό βράδυ

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Σβύνει με δάκρυα..και χρόνο..
Και δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι δυνατόν να ξαναγεννηθεί κάτι μέσα από στάχτη..
Προσπερνώ τη στάχτη..γιατί σκαλίζοντάς την ανόητα όνειρα θα βρώ και χαμένο χρόνο

( ότι θέλει ο καθένας βλέπει σ'ένα ποίημα Ναί;)
Αριστούργημα!!

AlexMil είπε...

Αγαπητή ελίτσα,

Οπωσδήποτε σ' ένα ποίημα μπορεί να δει ο καθένας διαφορετικά πράγματα, να ερμηνεύσει σύμφωνα με τα πιστεύω του, την εμπειρία του.

Η φωτιά σβύνει με δάκρυα και χρόνο..
σίγουρα, μένουν δε μόνο στάχτες. Και μέσα απ' αυτές πάντα κάτι αναγεννιέται, σαν λίπασμα στους σπόρους που θα ρίξουμε.

καλό βράδυ

elli elli... είπε...

σε διαβάζω όπως πάντα....την καλησπέρα μου....δεν έχω άλλα σχόλια για σένα.....εξαιρετικός!!!

AlexMil είπε...

Ελλη,

χαίρομαι που περνάς, και αυτό αρκεί.
Δυστυχώς αυτό το καιρό έχω λίγο χρόνο ελευθερο και δεν κάνω συχνες επισκέψεις αλλά πιστεύω με το καιρό αυτό να διορθωθεί.

καλό βράδυ και καλό ΠΣΚ

fotini είπε...

οταν η ψυχη υπαγορευει οσα η πενα εκτελει τοτε σα συννεφα καπνου οι σκεψεις μηνυματα προδιδουν


να χεις ενα ομορφο σαββατοκυριακο

AlexMil είπε...

fotini,

ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου,

καλό Σαββαροκύριακο