Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Η απόγνωσή σου με υπέκυψε



Τα μάτια σου,
μαύρες τρύπες με καταβρόχθισαν,
τη σιγουριά μου απογύμνωσαν,
κι όταν με κοίταξες,
αιχμηρό μέταλλο πυρωμένο,
σκάλισε βαθιά,
τη σάρκα και τη ψυχή μου.

Φοβήθηκα,
η απόγνωσή σου με υπέκυψε,  
άγνωστοι  
σε ανεμοδαρμένες ζωές,
κι όμως, η στιγμή,
σαν προσταγή πυροβολισμού,
τη θλίψη σου,
στο μέσα μου έφερε,
ασφυξία οργανική,
πόνος, απόκοσμος, τρομακτικός.  

Αθόρυβες κραυγές,
σαν αίμα που τινάζεται θανατερά,
ψίθυροι σπαρακτικοί,
μετέωροι στο σκοτάδι ν’ αναζητούν,
την ελπίδα, την αποκάλυψη,
μήπως όλα,
όνειρο είναι εφιαλτικό,
δαιμονικές δυνάμεις,
στο βάθος διαδρόμου κλινικής,  
σε διεστραμμένο στοίχημα,
θανάτου και ζωής.

Στη μοίρα σου,  
για λίγο συγχρονίστηκα,
ξέρω,
οι μεγάλοι πόνοι
δεν είναι ποτέ σιωπηλοί,
νοερά το χέρι σου έσφιξα,
σ’ ένα κόσμο,
που γρήγορα για σένα έφτιαξα,
όμορφες στιγμές να σου χαρίσω,
το θαύμα να προσφέρω,
ελπίδα, με λόγια παρηγοριάς.

Ανταποκρίθηκες,…….
και προσπέρασα……

Νομίζω πως θέλω να κλάψω,
δεν μπορώ να σκεφθώ
χωρίς να λυπάμαι.
Όλα, θέατρο υποταγής
βουβά στη τραγικότητά τους,
με της ψυχής μου τα δάκρια,
ν’ αποσαθρώνουν,
στις λίγες στιγμές που σ’ ένοιωσα,
τη πίστη μου,
στο θεϊκό και ανθρώπινο.


Το σιωπηρό σου σώμα,
στο φορείο αντίκρισα,
Αισχύλειο δράμα,
το μετέωρο σκοτάδι
εκρήξεων βιοχημικών
και κυτταρικής τρέλας,
καλυμμένο,    
με της απελπισίας το πέπλο,
αστραπές αγωνίας,
στη μοναξιά της αποκάλυψης.




Κι έκλαψα,
σαν πρώην ζωντανός,
η σφαγμένη μου ψυχή,
τα δάκρυα,
δεν μπόρεσε να συγκρατήσει.


AlexΜil   Σεπτέμβριος 2009

79 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

η σφαγμένη ψυχή
που σφραγισμένη μοιάζει αναπνέοντας ακόμα
τα δάκρυα τα χαμόγελα
μίας απόγνωσης
απο χωρίζοντας
την γνώση
της από λυτης
ισορροπίας
μίας ζωής ενός θανάτου
σαν δάκρυ και χαμόγελο
μίας σφαγμένης ψυχής
που ελευθερωμένη μοιάζει

καλημέρα σου!

Ανώνυμος είπε...

Κι έκλαψα,
σαν πρώην ζωντανός,
η σφαγμένη μου ψυχή,
τα δάκρυα,
δεν μπόρεσε να συγκρατήσει.
ο τρόπος σου ειναι πάντα υπέροχος εστω κι αν σε κάνει να πονάς.κρατω΄τον στιχο σου΄.τα φιλιά μου

D.Angel είπε...

Τώρα αμα σου πω ότι κατάλαβα θα ναι ψέμα!Ας πω μια καλησπέρα και καλή ψήφο για να μη φύγω έτσι!
Φιλιά πολλά

efhbos είπε...

Δραμα...
Αθορυβες κραυγες μοναξιας στον βουβο διαδρομο, ενος δωματιου αναμονης.
Και εκεινη ξαπλωμενη στο κρεβατι της μοιρας της.
Τελικα τι απεγινε...?

AlexMil είπε...

basnia

ευχαριστώ για τους στίχους, εξαιρετικοί όπως πάντα.

καλό απόγευμα

AlexMil είπε...

Μωβ-Μωβ
μερικές φορές τα πράγματα πονούν πολύ, πάρα πολύ, ακόμη και αν είναι για αγνώστους

Ευχαριστώ για τα λόγια σου

καλό απόγευμα

AlexMil είπε...

D.Angel

Πριν λίγες μέρες είδα μια γυναίκα που ήταν σε φορείο, χωρίς μαλλιά, έβγαινε από ακτινοθεραπεία, με μαύρα μάτια, έντονη αντίθεση στο χλωμό της δέρμα.
Τα μάτια μας συναντήθηκαν και ο χρόνος έγινε σχετικός."Μιλήσαμε"
Εφυγα συγκλονισμένος. Οι στίχοι είναι απόρροια αυτού του γεγονότος

καλή ψήφο και καλό απόγευμα

AlexMil είπε...

efhbos,

τι απέγινε αγαπητέ μου φίλε,
δεν γνωρίζω, διάβασε το σχολειό μου στον D.Angel.

Ευχαριστώ για το πέρασμα
και καλό βράδυ

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Αλεξ καλώς σε βρήσκω.
Ταράχτηκα όταν διάβασα το ποιημά σου.Πρίν σου γράψω είπα να ρίξω μια ματιά στα σχόλια και στις απαντήσεις σου.Είδα τότε διαφορετικές εικόνες απ' ότι στην αρχή,εξ'ίσου συγκλονιστικές.
Ομως αυτή δεν ειναι η μαγεία της ποίησης..
Καλό απόγευμα

annafrank είπε...

Εχεις πολύ ομοφο τρόπο εκφρασης!!
Πολλές φορές νοιώθω οτι στεναχωριέσαι...αλλα παραδόξως ...η ποιησή σου βρίσκεται αρκετα υψηλά.
Την καλησ περα μου φίλε μου!!Φιλάκια!!

Μαρια Νικολαου είπε...

Νομίζω πως θέλω να κλάψω,
δεν μπορώ να σκεφθώ
χωρίς να λυπάμαι.

Πόσο πολύ μου μοιάζει αυτό να ξερες...Και οχι μονο αυτό .

AlexMil είπε...

Ελίτσα,
πράγματι η ποιήση είναι και γιαυτό, να περιγράφει και να συγκλονίζει έστω και λίγο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το γεγονός ήταν για μένα αποκαλυπτικό της αδυναμίας μου να κατανοήσω τη πραγματικότητα της ζωής.

ευχαριστώ για το πέρασμα
καλό βράδυ

AlexMil είπε...

Annafrank,

είμαι ένας πολύ θετικός άνθρωπος, τουλάχιστον έτσι πιστεύω, όμως είμαι κι ένας σχολαστικός παρατηρητής της ζωής, της κοινωνίας, του συστήματος.
Αυτό παράγει, συναισθήματα, εντάσεις, απαγοητεύσεις, υπαρξιακά ερωτήματα, συναντήσεις με τον ανθρώπινο πόνο, ΠΟΙΗΣΗ.

ευχαριστώ για το πέρασμα
καλό βράδυ

AlexMil είπε...

Μαρία,

παρά τις επιφανειακές διαφορές οι άνθρωποι που γράφουν ποίηση έχουν πολλά κοινά σημεία.

Ενα οπωσδήποτε είναι η ευαισθησία που τους διακρίνει στα καθημερινά της ζωής, στις συνηθισμένες αλλά γεμάτες πόνο στιγμές της για κάποιους συνανθρώπους μας

Ετσι απλά,
καλό βράδυ

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Καλησπέρα
Πολλοί συνάνθρωποι μας βιώνουν απίστευτο πόνο και βλέπουν το σώμα τους να λιώνει στην κυριολεξία.
Έχω στην οικογένεια μου αντίστοιχο περιστατικό και είναι ένα δράμα. Να πρέπει να εμψυχώσεις τον άνθρωπό σου και από μέσα σου να πνίγεσαι στα δάκρυα και μετά να βγαίνεις στον διάδρομο του νοσοκομείου και να σπαράζεις στην αγκαλιά των δικών σου.
Ένα βλέμμα Αλεξ, πολλές φορές είναι ο μοναδικός τρόπος έκφρασης, αφού πλεόν δεν έχουν την δύναμη να μιλήσουν. Σαν μαύρες τρύπες τα μάτια προσπαθουν να ρουφήξουν εικόνες φωτός γιατί ξέρουν...
Και αυτό το άγγιγμα, να ήξερες τι χαρά και τι κουράγιο έδωσες...
Μακάρι η ιατρική να βρεί λύσεις για να πάψουν να βασανίζονται τόσοι άνθρωποι στον πλανήτη από τις ασθένειες...
Πολύ όμορφο κείμενο.

Ανώνυμος είπε...

Μερικές φορές το κλάμα λυτρώνει!
Καλησπέρα

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Μέσα σε τούτητη μέρα που τα πάντα κινούνται στον ξύλινο ρυθμό της πολιτικής-παρα τη χαρά μου γιατι δε το κρύβω πως ειμαι πράσινη- το ποιημα σου με έλουσε με ένα κύμα ανθρωπιας Αλεξ

'Οι μεγάλοι πόνοι δεν ειναι ποτέ σιωπηλοι...."

Να είσαι καλά

D.Angel είπε...

Σ ευχαριστώ για τις πληροφορίες!
Δεν έβγαζα άκρη και νόμισα πως σου συμβαίνει κάτι τραγικό!Οχι ότι αυτό δεν είναι τραγικό βέβαια!
Φιλιά πολλά και πάλι!
Καλό σου βράδυ

AlexMil είπε...

Ρικη, συγχαρητήρια για το ΠΑΣΟΚ, το να υποστηρίζεις τις ελευθεριακές σοσιαλιστικές ιδέες, είναι ότι καλύτερο για το μέλλον μας. Βέβαια ωε κόμμα εξουσίας διαχειρίζεται το σύστημα και εκεί είναι το πρόβλημα

Για τους στίχους τώρα, οι μεγάλοι πόνοι δεν είναι σιωπηλοί, πράγματι όταν πονάς πραγματικά.

καλό βράδυ

Phivos Nicolaides είπε...

Μου άρεσε πολύ το, σαν 'πρώην ζωντανός'!

AlexMil είπε...

Phivos Nicolaides

μερικές φορές όλοι αισθανόμαστε σαν πρωην ζωντανοί, όταν το συναίσθημα υπερβαίνει τα συνήθη όρια

ευχαριστώ για το πέρασμα

Λαμπηδονα είπε...

Φανταστικη εκφραση του πονου της
ψυχης.Και των ανθρωπινων σχεσεων.
Μου αρεσει πολυ.
Την καλημερα μου.

logia είπε...

ο ανθρώπινος πόνος
η ανθρωπιά
η συμπόνια
ένα βλέμμα αγάπης
μια ματιά
που απλώνει απεγνωσμένα
χέρι να πιαστεί
κάπου
να σωθεί
σε ένα άγνωστο βλέμμα...

AlexMil, συγκλονιστικό...

logia είπε...

εεε;
νομίζω πως χάθηκε το σχόλιο μου...

AlexMil είπε...

Λαμπηδόνα,

ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Ο ανθρώπινος πόνος είναι ατέλειωτος, είναι δίπλα μας και πρέπει να το προσέχουμε, να συμπαραστεκόμαστε.

καλημέρα

AlexMil είπε...

logia,

ευχαριστώ για τους στίχους σου και τα καλά σου λόγια,
το μόνο που κάνω όχι μόνο τώρα αλλά πάντοτε, είναι να διατηρώ στο ελάχιστο τουλάχιστον τα στοιχεία που μας καθορίζουν σαν ανθρώπους.
Κάποιες φορές δεν το κατορθώνω, δεν μπορώ να κοιτάξω τον εαυτό μου στο καθρέπτη, καποιες άλλες το κατορθώνω και τότε γράφω.

καλό απόγευμα

elli είπε...

όταν πονάει η ψυχή....γράφει ωραία!!!!!
καλημέρα!!!!!

AlexMil είπε...

elli,

σίγουρα όταν υπάρχει ο πόνος, το πάθος η γραφή είναι ποιο δυνατή, ποιο συναισθηματική.
Αλλά και όταν αγανακτείς, όταν θέλεις να αντιδράσεις, γράφεις εξ ίσου καλά.
αλλά και όταν θέλεις να σατιρίσεις να γελιοποιήσεις.

καλημέρα

επί λέξει είπε...

Ασφυκτιώσα τραγικότητα έχουν τα οξύμωρά σου. Και τεκμαρτή εμπειρία οι αισθήσεις σου. Μου άρεσε. Είναι (σαν) αληθινό για όλους.

Καλή εβδομάδα!

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Ευτυχώς που στην ίδια απόγνωση δεν υπέκυψε και ο Ελληνικός λαός!
Κάλή σου μέρα και Καλή εβδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σκληρό, ανατριχιαστικό και κάπως δυσβάσταχτο...
Ο ανθρώπινος πόνος κι η ματαιότητα της προσπάθειας ή μήπως όχι?
Καλημέρα :)

AlexMil είπε...

aa,

έντονη τραγικότητα σίγουρα είχε η συνάντηση, ανάλογη εμπειρία οι αισθήσεις μου όμως δεν ξέρω.
Η ζωή μας είναι τόσο φθαρτή που πρέπει να τη ζούμε με πάθος(αυτό άσχετο αλλά μου ήρθε)

καλημέρα

AlexMil είπε...

Αστρο-Συμμορίτες,

Ευτυχώς,

ευχαριστώ για το πέρασμα

AlexMil είπε...

Ανεμοδούρα,
η ζωή στη μεγάλη της αλήθεια, στο ότι δηλαδή έχει ένα τέλος, είναι σκληρή, ανατριχιαστική, δισβάστακτη.

Οταν δε και με κάποιο συμβάν γίνεται εφιάλτης, τότε πως μπορείς να μιλήσεις, τι μπορείς να πεις

ευχαριστώ για το πέρασμα

καλό απόγευμα

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Ναι, τούτη η συναισθηματική μετάγγιση είναι οδυνηρή για τους εναπομείναντες ανθρώπινους ακόμα.

Που προσεγγίζουν και ψηλαφίζουν, με δάχτυλα περιέργειας την τραγωδία, ίσως και τη δική τους μέσα στο αντικαθρέφτισμα των ψυχών.

Κάλλιο χίλιες κραυγές παρά μία αποσιώπηση. Ας μάθουμε απ' τους τραγικούς μας, του αρχαίους, πως ό,τι δραπετεύει στο σύμπαν δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κατάθλιψη.
Είναι το μεγαλείο της έκφρασης που ελευθερώνει.

Καλή βδομάδα Αλέξη, και καλό ΠΑΣΟΚ να έχουμε κι αυτοί που το θελήσαμε και αυτοί που όχι.

ξωτικό είπε...

Συγκλονιστικό !

αν δεν μπορούμε να σπαράξουμε απο πόνο δεν υπάρχει ελπίδα να εκραγούμε απο χαρά.

ELvA είπε...

''Δεν μπορώ να σκεφθώ χωρίς να λυπάμαι...''

Συγκινητικοι στοιχοι, θυμιζουν στιγμες της ζωης μας

Καλο σου απογευμα

elis.pandora. είπε...

Mέ φέρνει τόση θλίψη αυτή η απόγνωση στα μάτια τών ανθρώπων...

AlexMil είπε...

Κώστα,

με άρεσε πολύ η φράση σου "συναισθηματική μετάγγιση".

Πράγματι είναι αναγκαία να γίνεται συχνά να είναι και εθελοντική, όπως η μετάγγιση του αίματος.

Είναι υποχρέωσή μας σε αυτούς που πάσχουν, με λόγια και με πράξεις.

Καλό ΠΑΣΟΚ να έχουμε σίγουρα,

ευχαριστώ για το πέρασμα
καλό βράδυ

AlexMil είπε...

ξωτικό,

τα συναισθήματα είναι καθολικά όπως γράφεις, κάποιος που δεν πονά δεν μπορεί και να χαίρεται, έχεις ή δεν έχεις το συναίσθημα.

Και δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί, που ενδιαφέρονται μόνο για το τομάρι τους

Ευχαριστώ για το πέρασμα
Να τα λέμε

AlexMil είπε...

Tonia,

To κλάμα λυτρώνει όπως σωστά γράφεις, είναι ίσως η πιο ανθρώπινη αντίδρασή μας.

Στις δυο κορυφαίες αντιδράσεις, στη χαρά και τη λύπη κλαίμε.

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

Elva,

Οταν γράφω στίχους, έχω στο μυαλό μου το ερέθισμα και τις εικόνες αν υπάρχουν.
Αν δεν υπάρχουν τις δημιουργώ. Ακούω συγχρόνως μουσική, rock αλλά και κλασική, με ακουστικά, πίνω και ένα ποτό.
Ξεκινάω να γράφω όταν έχω τη μέθεξη, όταν δηλαδή φθάνω να ταυτίζομαι με αυτά που έχω στο μυαλό μου.
Τα λέω αυτά γιατί ο στίχος που σημείωσες 'Δεν μπορώ να σκεφθώ χωρίς να λυπάμαι...' είναι το background πολλές φορές αυτής της μέθεξης.

Ευχαριστώ που πέρασες
καλό βράδυ

AlexMil είπε...

elis.pandora,

δεν υπάρχει συγκλονιστικότερο από το να αντικρίζεις τη θλίψη στα μάτια, όταν διαφαίνονται και ο πόνος, το παράπονο, ο φόβος.


καλό βράδυ αγαπητή μου

Savvina είπε...

Τι να πώ και εγώ με την σειρά μου???
Δυο λόγια μόνο που περιγράφουν αυτά που σκέφτομαι.
Απλά ΥΠΕΡΟΧΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ.........
Να είσαι καλά.
Καλό σου απόγευμα.

υγ: έγω ζήσει από μικρή τέτοιες ιστορίες, αγαπημένους μου ανθρώπους με καρκίνο να κάνουν χημιοθεραπείες για να ζήσουν λίγο περισσότερο.

AlexMil είπε...

Savvina

ευχαριστω για τα λόγια σου,
πράγματι είναι μια μάστιγα, εύχομαι, ευχόμαστε όλοι να κατορθώσει η επιστήμη να τον νικήσει.

Ευχαριστώ για το πέρασμα

καλό βράδυ

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

Της ευγενικής τα λόγια, είναι ωραίο να τα μοιράζεσαι...

Κι αυτό είναι που μου αρέσει σε σένα...


Καλή εβδομάδα...

Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpres.com
twiter.com/kostasvloutis

AlexMil είπε...

Κώστα,

σύγουρα τα μοιράζομαι είναι και αυτό μια ανακούφιση, μια θεραπεία ψυχής.


τα λέμε, καλό βράδυ

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΓΗ είπε...

Επανέρχομαι σήμερα για να σου ευχηθώ:
Μεγάλες επιτυχίες στην δουλειά σου.
Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα της Αρχιτεκτονικής.
Καλό Βράδυ!

AlexMil είπε...

Ευχάριστη έκπληξη το ενδιαφέρον σου

Ευχαριστώ για τις ευχές και για σένα βέβαια καλή επιτυχία στη σχολή σου


καλό βράδυ

Άστρια είπε...

Καλησπέρα ΑlexMil,

Είμαι αρκετή ώρα στο blog, διάβασα και κάποια από τα προηγούμενα σχόλια και απαντήσεις.

Πραγματικά, αυτή η επικοινωνία με μία άγνωστη ματιά που υποφέρει, είναι συνταρακτική. Προκαλεί σίγουρα συναίσθημα - θρυαλλίδα για στίχους αντίστοιχης έντασης.

Δεν θέλω να ξεχωρίσω από τους στίχους σου ήταν ένα δεμένο σύνολο. Θα μπορούσε να σταθεί νομίζω δίπλα σε οποιαδήποτε ματιά πόνου, κι αυτό έχει κάποια ιδιαίτερη αξία(διαβάζοντας το σχόλιό σου μετά για την χημειοθεραπεία κατάλαβα ποιο ήταν το ερέθισμα).

Καλή εβδομάδα:)

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Σ΄ένα διάδρομο που κυκλοφορούν φορεία, το πόνο τον μετράς με χαρακιές στη ψυχή και δάκρυα.

AlexMil είπε...

Αστρια,

Μου άρεσε πολύ η έκφρασή σου συναίσθημα - θρυαλλίδα.

Περιέγραψες με ακρίβεια τη στιγμή.
Προσπαθώ να αντλώ τα θέματά μου από "συναντήσεις" της καθημερινότητας, συνδυάζοντάς τες με τις γενικότερες απόψεις μου, για τη κοινωνία, το σύστημα, το θεό, την ύπαρξη, τις προσωπικές επιθυμίες και πάθη μου.

Το αποτέλεσμα αυτό που διαβάζεις.
Ευχαριστώ για τα λόγια σου και καλό βράδυ

AlexMil είπε...

and33

Αυτό που λες τα εκφράζει όλα. Η ύπαρξη με το ανυπέρβλητο βάρος της θνητότητας, της αδυναμίας της τουλάχιστον, να βιώσει τη ζωή με αξιοπρέπεια.

ευχαριστώ για το πέρασμα

καλό βράδυ

thesikaleon είπε...

"Όλα, θέατρο υποταγής
βουβά στη τραγικότητά τους"

Αυτό θα το κρατήσω!!!

Artanis είπε...

Πρώτη φορά διαβάζω ερωτικό σου ποίημα...
Πολύ όμορφο...
Καλησπέρα απο ΝΖ, καλό βράδυ...

AlexMil είπε...

thesikaleon,

Υποτασσόμαστε στη τραγικότητα, γιατί δεν μπορούμε να τη νικήσουμε

Ευχαριστώ για το πέρασμα

Καλό βράδυ

AlexMil είπε...

Artanis

Ευχαριστώ για το πέρασμα

καλημέρα

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

"Στη μοίρα σου,
για λίγο συγχρονίστηκα"..
Έτσι είναι η πικρή αλήθεια.. Όταν είμαστε τόσο τυχεροί ώστε ούτε εμείς, ούτε κάποια δικά μας αγαπημένα άτομα να υποφέρουν σε άχαρους διαδρόμους νοσοκομείων, οι περισσότεροι αγνοούμε αυτά τα δράματα που εκτυλίσσονται κάθε μέρα γύρω μας. Με συγκίνησε πολύ το ποίημα σου Alexmil.Πόσο μάλλον δε που Θα έλεγε κανείς, ότι αυτή η άγνωστη γυναίκα ήταν άνθρωπος δικός σου.

Ταχυδρόμος! είπε...

Καλημέρα! Καλώς σε βρήκα!

55fm είπε...

"Ανεξιχνιαστη νυχτα πικρα διχως ακρη
Βλεφαρο ανυσταχτο
Πριν βρει αναφιλητο καιγεται ο πονος
Πριν ζυγιαστει γερνει ο χαμος
Καρτερι μελλοθανατο
Σαν ο συλλογισμος απο τον ματαιο μαιανδρο
Στην ποδια της μοιρας του συντριβεται.

Το διαδημα του φεγγαριου στο μετωπο της νυχτας
Οταν μοιραζονται οι σκιες την επιφανεια
Της ορασης
Κι ο πονος μετρημενος απο εξασκημενο αυτι
Ακουσιος καταρρεει
Μεσ'στην ιδεα που αχρηστευεται απ'το μελαγχολικο
Σιωπητηριο."
Δεν ξέρω γιατί μου ήρθαν τούτα τα λόγια του Ελύτη, στη σκέψη μου καθώς σε διάβαζα ΑlexMil.
Σπουδαία η ευαισθησία σου...
Καλημέρα!

AlexMil είπε...

Elena,
είμαστε πολύ τυχεροί όλοι εμείς που δεν μας συμβαίνουν τέτοια γεγονότα. Η ζωή είναι ζάρια, δυστυχώς.
Οι άτυχοι συνάνθρωποί μας έχουν την ανάγκη μας, απλά λέω να μην τους αποξενώνουμε, μπορούμε να τους βοηθήσουμε, η αλληλεγγύη είναι η βάση του πολιτισμού.
Εγώ προσπαθώ, αλλά όπως λέω συνεχώς ντρέπομαι όταν κοιτιέμαι στο καθρέπτη.

Ευχαριστώ για τα λόγια σου και το πέρασμα

Καλό απόγευμα

AlexMil είπε...

Ταχυδρόμε,

Χαίρομαι που πέρασες από τα μέρη μας

Να τα λέμε
Καλό απόγευμα

AlexMil είπε...

50fm,

ευχαριστώ για τους στίχους του Ελύτη, κατανυκτικοί, διαπραγματεύονται το πόνο με ιδιαίτερη ευαισθησία.

Ευχαριστώ για το πέρασμα
Καλό απόγευμα

KOSTAS PAP είπε...

Ανάμεσα στο οργανικό και στο ανόργανο όπου το πρώτο τείνει μοιραία προς το δεύτερο αρπάζεται απελπισμένα ο έρωτας. Πόσο θα ζήσει??
Κώστας

AlexMil είπε...

Κώστα,
Πράγματι και με τα χρόνια το οργανικό τείνει προς το ανόργανο και έτσι πρέπει να είναι

ευχαριστώ για το πέρασμα

καλό βράδυ

rain είπε...

Απλά θεωρω πως είναι υπέροχο...
Καλό σου βράδυ

AlexMil είπε...

Rain,

καλώς ήρθες από τα μέρη μας

Ευχαριστώ για τα λόγια σου .
καλό βράδυ και σε σένα

τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Στις στιγμές του μεγάλου πόνου, ο λόγος παίρνει τα ηνία και μας κάνει να υποκλινόμαστε... μπροστά στα φθαρτά μας σώματα και στα άλλα τα άφθαρτα, που όταν πονάμε τα νιώθουμε πιο κοντά μας από ποτέ... Και τότε έρχεται η λύτρωση...

Μόνο που πολλές φορές ο πόνος μπορεί να είναι και σιωπηλός κ τότε το μόνο που μένει είναι μια προσπάθεια να συναντηθούν δυο πεπρωμένα, αυτού που πονά και αυτού που δέχεται να βρέξει τα πόδια του σε τούτη την περίεργη θάλασσα.

Το σεβασμό μου σ΄αυτούς που μετουσιώνουν τις εικόνες σε λέξεις.

Καλησπέρα!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

...τώρα θέλω να κλάψω
Δεν έχω τίποτα δικό μου
Ακόμη κι η κληματαριά
μες στο συννεφιασμένο ουρανό
δεν είναι δικιά μου...

Ανασαίνω ακόμη;...

Φίλε, Alexil,

μ' αρέσει η γραφή σου!

Καλησπέρα

AlexMil είπε...

Auctor ignotus

O πόνος, ο μεγάλος πόνος πιστεύω πως είναι η άλλη πλευρά της υπαρξής , η αγρια και οργανική, που μόνο τρόμο μπορεί να προκαλεί όταν ξεπερνά τα όρια, τα αμυντικά όρια που το μυαλό μας ορίζει, ψυχικά και και σωματικά.
Αυτή, η άλλη πλευρά είναι το τίμημα της συνειδητότητάς μας.

Ευχαριστώ για το πέρασμα και να τα λέμε.

καλό βράδυ

AlexMil είπε...

ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ

Ευχαριστώ για τους στίχους,
με αρέσουν και μένα οι δικοί σου,

ανασαίνεις,
πρέπει,
για να μπορείς
τη κληματαριά του ουρανού
στο αύριο
δικιά σου να κάνεις

καλό βράδυ

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Θα σχολιάσω το videaki των Muse!
Αιώνιοι :D

AlexMil είπε...

Σ.Π.Ρ

Πράγματ πολύ δυνατοί,

Ευχαριστώ για το πέρασμα
καλό βράδυ

Oneiro-Vatis είπε...

Επρεπε να ανατρέξω σε σχόλιο , όχι για να καταλάβω την ανάρτηση,ααλλά όταν την διάβαζα φοβήθηκα πως πρόκειται για μια "νεκρώσιμη ακολουθιά"...


Τόσα πολλά συναισθήματα,σε τόσες λίγες γραμμές και όλα τους γεμάτα πράξεις και δάκρυα...
Πήρες να πλέκεις με καθάρια ψυχη και ότι πλέκεις δεν είναι γραφή μα μια ζωγραφιά σε όσα η λογική σου φωτογράδησε!!!

Στο μελαγχολικό πέπλο που μας έταξες θέλω να πω ευχαριστώ,για όσα χάρησες και όσα απο ανθρωπινο πόνο και ανθρωπιά γεννήθηκαν!

Καλός σε βρήκα λοιπόν!
Σε ένα κήπο παράξενο,γεμάτο μαστοριά και πανούργα χρώματα!

Ταπεινα Ο.

AlexMil είπε...

Οneiro-Vatis

Oταν το γεγονός είναι σκληρό και προσβάλει την ομορφιά της ύπαρξης, τότε τα λόγια των δακρύων, απαλύνουν έστω για μια στιγμή, τον ανείπωτο πόνο της επικείμενης απώλειας.

Ευχαριστώ για τα λόγια και κυρίως για την επίσκεψή σου.

τα λέμε
καλό βράδυ

Eulie Aeglie είπε...

"τα μάτια μας θα ζήσουνε και πέρα από το θάνατό μας" (ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ)

AlexMil είπε...

Aeglie

Τα μάτια είναι η εικόνα της ψυχής μας, εκφράζουν τα αισθήματα και κυρίως την υπαρξιακή μας υπόσταση ελεύθερη από σώμα.
Γι'αυτό και είναι μαγικά, γιαυτό θα ζήσουν και περα από το θάνατό μας.

ευχαριστώ για το πέρασμα
καλό ξημέρωμα

zekia είπε...

στιγμές σαν κι αυτές είναι που απαιτούν απο μας τη μεγαλύτερη δύναμη που μπορούμε να παράγουμε. Η απειλή της φθοράς και του θανάτου είναι ένας καθολικός φόβος αν όχι για τον ίδιο μας τον εαυτό αλλά περισσότερο για τους ανθρώπους που αγαπάμε. Καλή και αισιόδοξη εβδομάδα

AlexMil είπε...

Zekia,
Εχεις δικιο, πολλές φορές ο καθολικός μας φόβος είναι για ανθρώπους που αγαπάμε και λιγότερο για τον εαυτό μας.

Αλλά δεν μας λείπει η αισιοδοξία,
καλή εβδομάδα