No 210 (ζώα αφύσικα)

Ξάφνου το φως,
υπέρλαμπρα φωτίστηκε,
τα φωτόνια,
σαν κοσμικές μακρό εντολές ,
την ψυχή μου μάγεψαν,
κι όλα έγιναν παράλογα,
η προοπτική ξέφυγε,
μπερδεύτηκε στην αντίληψη
και οι αισθήσεις, απελευθερωμένες,
όλους τους έβλεπαν :
ζώα αφύσικα, υβριδικά,
σαν βγαλμένα
από φόρμουλες μαθηματικές•
φοβήθηκα,
μορφές εξωφρενικές,
με πρόσωπα γνωστά,
με κοιτούσαν και γελούσαν •
ούρλιαζα όταν
στο καθρέπτη έτρεξα,
•άνθρωπος ήμουν ευτυχώς•
μάτια πολλά
και πλοκάμια περισσότερα.

AlexMil 26-03-2013