No 174 (Κεφάλια σε γυάλες)

Σε αποθήκες κρέατος

νομίζω πως μας κρατούν
τα κλεφτρόνια της εξουσίας,
στα τσιγκέλια της βίας τους,
κρεμασμένους ανάποδα,
ακέφαλους, με το αίμα μας
να ρέει αδιάλειπτα, στις φλέβες
τους να διοχετεύεται: αυτοί
να ζουν και μείς να πεθαίνουμε

Ξύπνιοι οι αλήτες,

μας έκαναν πρώτα κορόιδα,
δουλικά των αναγκών τους,
κι έπειτα, σε γυάλες τα κεφάλια
μας έβαλαν, τα σύνδεσαν
με δίκτυα κυβερνητικά: που
ασταμάτητα προβάλουν,
με σκέψεις καταναγκαστικές,
ένα κόσμο, δίκαιο, υποφερτό. 

Ηλίθιοι είμαστε
σε κάθε στιγμή και  αναπνοή,
στα λιμνάζοντα υγρά της
καθημερινότητας μας πνίγουν,
μηχανές κατανάλωσης αχρήστων,
που τεμαχισμένοι από ανάγκες, 
στους σωρούς των σκουπιδιών
ανεβοκατεβαίνουμε ασθμαίνοντας, 
ψάχνοντας για όνειρα.

Εξανθρώπισαν

τον ευνουχισμό μας με χάρη,
και με το μαρτύριο του θανάτου
να καραδοκεί, χάσαμε το
σπουδαιότερο, άγγελοι ήμασταν
που μας τσάκισαν τα φτερά:   
στις γυάλες, τ’ ανθρώπινα κεφάλια,
για πάντα το ξέχασαν αυτό, 

φοβάμαι, δεν μου φαίνονται άνθρωποι.  

 AlexMil  02-03-2013 (8.00μμ)