Γκρίζος αέρας,
σκοτώνει τις όψεις,
τις μουτζουρώνει
με γραμμές θλίψης
και βρωμιάς:
στο παράθυρο
εισπνέω ξωτικά,
πίσω μου,
ταξίδια αφημένα
στο χαρτί κλαίνε,
στάζουν στο πάτωμα
χάνδρες μολυβένιες,
θόρυβος
σαν τους κτύπους
της καρδιάς,
βαριές σκέψεις
που εκτινάσσονται
και σπάζουν το τζάμι,
το μέσα και έξω
καμιά διαφορά,
μόνο ο φόβος
του θανάτου:
όχι στο πριν
στο μετά.
AlexMil
τις μουτζουρώνει
με γραμμές θλίψης
και βρωμιάς:
στο παράθυρο
εισπνέω ξωτικά,
πίσω μου,
ταξίδια αφημένα
στο χαρτί κλαίνε,
στάζουν στο πάτωμα
χάνδρες μολυβένιες,
θόρυβος
σαν τους κτύπους
της καρδιάς,
βαριές σκέψεις
που εκτινάσσονται
και σπάζουν το τζάμι,
το μέσα και έξω
καμιά διαφορά,
μόνο ο φόβος
του θανάτου:
όχι στο πριν
στο μετά.
AlexMil
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου