Νο 208 (το πρόσωπο)

Νο 208 (το πρόσωπο)

Ο δρόμος
μισοσκότεινος,
μόνο αδύνατο φως,
από το σπίτι
απέναντι,
κίτρινο,
σαν με το σκοτάδι
να παλεύει
και το πρόσωπο,
ίχνος αδιόρατο
να με κοιτά:
κάδρο
απελπισμένης
ψυχής
απ την υπόγεια
πινακοθήκη
της ζωής•
επιτάχυνα,
προσπέρασα,
και δεν φοβόμουν,
μόνο πίκρα:
τα αιωρούμενα
μάτια που
παρακολουθούσαν
ως συνήθως
αδιαφόρησαν.

AlexMil 24-03-2013 (2.00 μμ)