Νο 184 (Γκαστρωμένη)

Την είχα αγαπήσει,

μου πρόσφερε πήδημα,
αζύγιστο και  αρρωστημένο,
το πέρναγα και στους φίλους μου
με το αζημίωτο βέβαια,
και μια μέρα το ξεστόμισε:
παιδί  ήθελε και οικογένεια,
τρελάθηκα,  σαν να με
πέρασε χονδρός σαμουράι,
τα σπλάχνα μου ξέρασα,
τη κοίταξα έπειτα ηλίθια,
την  έβρισα,  με το σάλιο
της οργής μου την έφτυσα:
σκουπίστηκε πρόχειρα,
κοίταξε και χασκογέλασε,
είχε τα δόντια της
χαλασμένα και κίτρινα.
Το παντελόνι της φόρεσε
και κτυπώντας τη πόρτα έφυγε.   
Γκαστρωμένη  ήταν
και τ’ έμαθα  πολύ αργότερα. 

Alexmil