No 206 (Ασήμαντα αλλά σπουδαία)

No 206 (Ασήμαντα αλλά σπουδαία)

Διψούσα,
ειδωλολάτρης
για μαγικές στιγμές,
τις συναντούσα
σε δρόμους σκοτεινούς,
τις καθοδηγούσαν
φωσφορίζουσες σκιές
πίσω από πένθιμα πέπλα,
ήταν η ντρόγκα μου,
οι στίχοι της ψυχής:
απ τη ζωή μου
έδιωχναν , τη σκόνη
των ασήμαντων.

Τη λογική
παρατούσα
στην έρημο του εθισμού,
με το δακτυλίδι
της μνήμης
στην άνυδρη άμμο
τη χάραζα,
η δόση της ηδονής
αστραπιαία
το πάθος στοίχειωνε,
κι έκτιζα,
στις κορυφές
της ψυχής μου,
πύργους
αναγεννησιακούς
χωρίς προοπτική,
ήθελα μύθους
και φτιαχνόμουν:
ήρωας σε ιστορίες
γενναιότητας
και αιώνιας συμβίωσης.

Φόντο,
η πραγματικότητα,
φούσκα διάφανη
τη μαγεία
περικλείει ,
φόβοι βασανιστικοί,
συχνά σαν σφαίρες,
τη πυροβολούν,
τη ζωή ξεγυμνώνουν:
τα ασήμαντα
πράγματα
αλλά σπουδαία,
τη ψυχή μου
και πάλι ανασταίνουν .

AlexMil