Ο σκουπιδοφάγος

Ανοησία: η φαντασία

το σχήμα της μου όρισε,  
έρημος η καρδιά της,
της έδωσα αυτό που θέλει:
οι λέξεις και οι πράξεις ,
σε πακέτο μιας χρήσης,
κι έπειτα, τα υπολείμματα,
σ’ ένα σκουπιδοφάγο.

Έχει πλάκα η αίσθηση,
μαστουρωμένος:
με αγάπη ανελέητη,
δεν έπιασα την εξάρτηση,
και όταν οι σκιές,
εν χορό μου έψελναν,
τότε, κατάλαβα,
κομπάρσος ήμουνα. 

Θέατρο της βλακείας,
η ζωή μου σήμερα,   
παίζει με τα σχήματα,
δαμάζει τη μοναξιά
με αερόστατα φυγής,
σε μέρη σκοτεινά,
περπατά και χαίρεται,
τουλάχιστον, δεν αγαπά.


AlexMil  04-02-2013 (1.00 πμ)