Τερατώδεις οι ψυχές,
«ΑΝΘΡΩΠΟΙ»,
με σάπιες σκέψεις,
εκ γενετής πουλημένοι,
χλευάζουν, προκαλούν,
οι λέξεις, οδυνηρές ,
εκτοξεύουν το φόβο,
άθλιοι, σε αθώες ζωές.
Όλοι τους,
σχεδόν συνηθισμένοι,
αποκρουστικά έντιμοι,
λερωμένοι όμως,
το αίμα τους βρώμικο,
το μικρόβιο κρύβει:
σκοτώνει
το διαφορετικό,
Ήθη των δούλων,
πάντοτε σ’ επιφυλακή,
σαλιώνονται,
σκύβουν ανερυθρίαστα,
τρέχουν σε αγκυλωτές
γιορτές, φίλοι,
που δεν φαίνονται,
χαμογελαστοί, πιστοί.
(Εις μνήμη )
Τα μάτια σου,
δεν μπορώ να ξεχάσω,
άγνωστοι όλοι σας,
ο πόνος, φτερούγιζε
από τις ψυχές σας
στη καρδιά μου,
μια φωτογραφία ήταν,
μετά πολλές.
Πόλη, σήμερα,
η διαδρομή στεγνή,
σκέψεις για σένα,
εύκολες, ευεργετικές,
μπερδεμένες οι μνήμες,
στο χθες της ιστορίας,
στο σήμερα,
της ίδιας βαρβαρότητας.
AlexMil 02-02-2013 10.30 μμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου